STARA SLIKA

Slike su kao slova nadgrobnih natpisa:
ta siva platna dišu kao groba govor,
u okviru gasne srce, boja, lovor,
i peku tajne mrtvih zapisa.

Već davno sagnjiše ruke što pisahu slike kistom,
ko prsteni žuti još prkose žuti članci.
Nad slikom kao nad grobom prolaze žene i stranci
listajući likom kao posmrtnim listom.

Iz slike maše ruka žuta, mrtva, pokojna,
govori iz tmine nepoznati glas,
iz slike oko gleda prekogrobno nas,
a slika je nijema, gasne spokojna.

Miroslav Krleža