ANĐEO
Et: grč. Îyye»os = poslanik, glasnik (poput hebr. mal'ak)
1) (izvorni smisao) Poslanik, naročito opunomoćenik putem koga Bog nešto kazuje ili čini. Ponekad i sam Bog kad se očituje. ,,Anđeo Božji, koji je išao na čelu izraelskih četa..." (Izl, 14, 19).
2) (širi smisao) Besmrtni nebeski duh, primjerice bestjelesni sveci ili zli, pali anđeli.
3) (suženi smisao) Dobri duh koji služi na slavu Boga, posrednik između Boga i demona, ljudi i svijeta, vodič božjih stvorenja.
,,I grmljavina slavi (Allaha) zahvaljujući Mu, i meleki [anđeli] iz strahopoštovanja." (Kur'an, 13:14).
4) (uski smisao) Kategorija dobrih duhova najbližih ljudskoj prirodi: treći red treće hijerarhije u pseudo-Dionizija koji u Nebeskoj hijerarhiji (cf. Hiérarchie céleste, VI, apud Sources chrétiennes, 58 bis, 1970) razlikuje, počevši od najviših, Serafine, Kerubine, Trone, Gospodstva, Kreposti, Sile, Prvenstva, Arhandele i Anđele.
,,Rečeni Anđelima nazivaju sve nebeske vrste, ali anđeoskima označavaju navlastito posljednji red iz kojega se popunjavaju nebeske čete. (IV,4)
5) Bestjelesno biće emanirano iz čovjeka (a ne Božji poslanik). (Međutim, anđeo čuvar može biti poslanik: „Šaljem, evo svog andela pred tobom da te čuva na putu." (Izl, 23, 20) ili emanirano biće: ,,Pazite da ne prezrete ni jednoga od ovih malenih, jer anđeli njihovi, kažem vam, na nebesima neprestano gledaju lice Oca moga nebeskog." (Mt, 18, 10).) Anđeli su npr. i germanski fylgja te fravashi u Avesti.
B. G. Davidson, A dictionary of angels, 1971, Macmillan, 386 str.