My spiritual exercises
ponedjeljak, 05.06.2017.
INKARNACIJA CARA DUŠANA JE REŽISER SLOBODAN ŠIJAN
Hrvati su između 10. i 12. stoljeća imali niz kraljeva od kojih su vjerovatno najpoznatiji Tomislav, Mihovil Krešimir, Stjepan Držislav, Petar Krešimir i Zvonimir. Nažalost, za ovo moje malo istraživanje inkarnacija njihovi autentični portreti nisu sačuvani, tako da ne znamo kako su izgledali. Iz istog razloga, nema ni njihovih likovima na hrvatskim novčanicima. Pretpostavljam da Hrvati jasno, najviše žele znati to, tko su današnje inkarnacije tih povijesnih ličnosti, međutim, to izgleda da neće biti moguće. Možemo jedino nagađati da su to, isto kao što je bio slučaj sa drugim evropskim vladarima, prvenstveno ličnosti iz svijeta filma (moguće npr. Boris Dvornik, ili pak Antun Vrdoljak). No, nije isključeno da ima i drugih, pjevača ili pak političara i drugih (možda recimo Mišo Kovač ili Stipe Mesić). Začudo, kao što smo vidjeli ranije, iz serijala o inkarnacijama evropskih vladara, političara je bilo izuzetno malo. Čini se da se nekadašnji kraljevi najviše vole utjelovljavati kao glumci, neki i kao režiseri, i da je to vjerovatno u pravilu tako. Zašto – ne znam. Tokom 19. i 20. stoljeća mnoge su evropske monarhije bile srušene, te su duše vladara, čini se, počele odabirati tijela budućih glumaca, kao nešto najprivlačnije i najsimpatičnije, za ponovno rođenje i bivstvovanje.
Srbi su tokom 12. do 14. stoljeća imali niz kraljeva, no, najpoznatiji su ostali zabilježeni u historiji dva cara iz 14. stoljeća, Stefan Dušan i Lazar (koji ustvari nije bio car, nego mu je tu titulu pripisala narodna predaja i epovi). Po mom mišljenju, inkarnacija najslavnijeg srbijanskog vladara je – režiser Slobodan Šijan (a njegova supruga inkarnacija carice Jelene). Interesantno je da je njegov debitantski film „Ko to tamo peva“ iz 1980. godine bio proglašen – najboljim jugoslavenskim filmom! Nakon ovog očiglednog remek-djela Šijan nije uspio napraviti nešto, što bi ga nadmašilo, ili barem dostiglo, tako da je danas širokoj publici u bivšoj Jugoslaviji uglavnom poznat po tom filmu.
U decembru 2015. sam prisustvovao predavanju Slobodana Šijana, na sajmu knjiga u Puli, gdje je bio predstavio svoju novu knjigu. Malo me je začudilo što je predavanje bilo pomalo suhoparno, da ne kažem dosadno, što ne bi očekivao recimo od redatelja jedne takve urnebesne komedije poput „Ko to tamo peva“. Meni je Šijan djelovao nekako razočarano, kao netko tko nije zadovoljan onime, što je u životu postigao. Na kraju predavanja, nije mi palo na pamet ništa pametnije, nego da ga priupitam, je li mu poznato, da se jedan dio grada (u kojem i ja stanujem) zove Šijana. Odgovorio je, da mu je poznato, te da zna, da ima i neka šuma koja se tako zove (oficijelni naziv Kaiserwald [Carska šuma], iz vremena Franza Josefa). Također je nešto promrmljao, da ima i netko drugi, kojeg u telefonskom imeniku možemo pronaći pod Š. Što je pod time mislio, ne znam, možda na Radu Šerbedžiju (koji je, kao što je poznato, inkarnacija Franza Josefa). Interesantna je koincidencija, da smo sva trojica nosili titulu cara u prethodnim životima, a da smo u sadašnjoj inkarnaciji porijeklom iz tri mjesta (u Hrvatskoj, odnosno Lici) koja su veoma blizu.
Car Lazar je poznati lik iz narodne epske poezije, mada je u stvarnom životu bio samo knez. Njegova je inkarnacija poznati glumac Ljubiša Samardžić, najpoznatiji po svojim rolama u partizanskim filmovima, kao što su Bitka na Neretvi, Valter brani Sarajevo i drugi, te TV seriji Vruć vetar. U posljednjih desetak godina Samardžić se okušao i kao režiser, što je ovdašnjoj publici manje poznato. Njegova supruga Mirjana je inkarnacija „carice Milice“, također lika iz epske poezije.
