''10 SPROOKJES'' - DAJANA DIVERNO

WITTE VOS
SCHRIJVER: DIANNA DIVERNO


"Opgedragen aan mijn vader die me altijd noemde - vos"
(D. Diverno)


Er was eens een klein stadje Rivia. Het was gelegen aan de oevers van de rivier met dezelfde naam en een prachtige, grote waterval. Er woonden goede mensen, gewend aan eerlijk werk en rust. Deze stad werd beheerd door een mooie, jonge markiezin genaamd Leonora. Ze kwam om de vier jaar van vakantie, die volgens haar trouwe dienaar Biphon voornamelijk ging vanwege haar slechte gezondheid. Ze werd op vakantie behandeld en om de vier jaar keerde ze terug naar haar geboorteplaats Rivia.
Toen de markiezin Leonora terugkeerde naar haar prachtige, grote kasteel dat helemaal aan het einde van de stad en in de buurt van het uitgestrekte bos was, zouden de Riviaanse burgers een bezoek brengen. Hun bezoeken waren op woensdagochtend. Bij die gelegenheid zouden ze haar alles laten zien wat er in het verleden is gebeurd terwijl ze er niet was. Ze zouden nieuwe familieleden ontmoeten of hun kleine kinderen. Sommigen van hen zouden hebben geklaagd over de problemen die ze hadden..

Wat echt een meer dan tienjarig probleem was in de stad Rivia, was een gevaarlijke witte vos die jarenlang het eigendom van deze dorpelingen had aangevallen en eieren, kleine ganzen of kippen had gestolen. Goede Markiezin organiseerde om de vier jaar een grote jacht op deze gevaarlijke witte vos. De jagers liepen door het bos op zoek naar deze gevaarlijke witte, kleine dief die zoveel schade aanrichtte aan het terrein. Maar ze hebben nooit een witte vos gevangen. Tijdens deze jacht zagen ze nooit een witte vos tussen de bomen en de rotsen. Dus begon het te denken dat witte vossen slechts een grote mythe waren onder de Rivian-burgers.

Zelfs een paar jaar geleden organiseerde een jonge markiezin grote jachtpartijen. Maar tevergeefs! Niemand zag dat jaar een witte vos in het bos, dus de burgers dachten dat de vos eindelijk wegtrok en hun stadje met rust liet.