Prilazim ogradi koja podsjeća na smrt
Razmišljam o životu
Gdje je tu kraj?

Sjenke mi šapću da kraja nema
Sve što vidim trune iznutra
Ali ono što je bitno
Ostaje u vječnosti…

Prolazim pokraj njih
Redaju se jedan pokraj drugog
U tuzi su nestali

Travke se njišu na laganom vjetru
Njišu kao naši životi
Propali ili oni koji još uvijek traju

Ležim tu na ovom grobu
Sam i u tišini
Smrt me zaobišla
Iznad nje sam, na visini