Sewen

To udara srce, tuče pa stane,
To se barabe nesrećom hrane.
Kaznu još nismo otplatili,
Još gore što istinu nismo prihvatili.

Kad se umori srce od buke,
Ostat će sjeta i prazne ruke,
Neznanje zbog kojeg bježimo,
I samoća sa kojom ležimo.

Ovo nebo pamti sve
Zato više ne ide...
Između nas, provalija,
I nemoćna amajlija.
Nepregledan horizont u magli,
Koštali nas svi pokreti nagli...