Sewen

Posjekotine rumenog društva
U neznanju, palače vihorom vezu.
Dok plameni jezici krstare djelom,
Društvo je spremno na amnezu.

Zarobljen k'o četka u punom wc-u,
Nestrpljivo čekajući vodeni mlaz.
Čovjek istrpljuje gnušanje, prezir,
A isti će dati drugom u miraz.

Da imamo bar malo ciganske krvi,
Pa pustimo misli tokom da nas nose,
Zaslužili bi svjetlo na kraju tunela,
Lirika bi cvala i iz neoprane kose.