Povijest ljudske gluposti

Dovoljno dubok pogled u svemir nam više ne otkriva zvijezde i galaksije, već sam svemir u vidu užarenih čestica koje zovemo pozadinsko zračenje. Spektralna analiza tog užarenog svemira mu daje starost/mladost (ovisno o strani promatrača na vremenskoj liniji) od 380.000 godina, a činjenica da dolazi iz svih pravaca svemira, potvrđuje teoriju Velikog praska.

Nakon tog uvida svemir se hladi, ali zvijezde i galaksije se nisu još formirale, pa imamo razdoblje od nekoliko stotina milijuna godina koje zovemo Tamno doba svemira, odnosno doba u koje se u našem svemiru ništa ne može vidjeti jer nema nikakve svjetlosti.

Nedavno otkriće teleskopa Webb o minimalno 6 prevelikih galaksija, a pojam "prevelike" odnosi se na njihovu veličinu u odnosu na njihovu pretpostavljenu starost/mladost.
Te galaksije su u biti veličine naše galaksije, ali njihov crveni pomak u spektralnoj analizi nam daje rezultat da su stare/mlade, odnosno da su bile upravo te veličine otprilike 300-600 milijuna godina nakon Velikog praska, odnosno u doba kad su se prve zvijezde i galaksije tek trebale formirati i kad bi trebali vidjeti tek nekakve beby galaksije.

Prva mi je pomisao bila da je svemir jednostavno stariji i da taj zaključak rješava problem. Ipak izgleda da je problem dublji. Pozadinsko zračenje, o kojem sam pričao na početku, je astronomima prejak dokaz Velikog prasaka, a posljedično i za određivanje starosti svemira, pa su neki znanstvenici počeli sumnjati u samu ideju Velikog praska. Naravno, kad vidiš, poznaš i prepoznaješ tek 5% svemira, bilo koja paradigma njenog stvaranja može s pravom biti upitna.

Kako bilo svi su se složili da treba dodatna istraživanja kako bi se objasnila ova kontroverza.