… pa sam štiklu i bluzicu, kostimić i torbicu, ostavila iza sebe ... u kancelariji ... i zamijenila ih patikom i majicom, hlačama i tutom… pa se putem učim novim koracima... prvo sam obula lagane tenisice i prohodala s gimnastikom ...

… hodaj, hodaj,
hodaj u mjestu,
izravnaj leđa,
ramena nazad i dole,
brada prema prsnoj kosti
hodaj i dalje ...

… a onda sam, vremenom, dodala gojzerice, rusak i štapove ... pa sam tako, more moje s planinom sljubila ... i put zvijezda se vinula... kad neće one k meni, eto mene k njima ... ...

P.S. Pokušaj nekakvog smislenog teksta, pisan pred pune četiri godine, a dopao mi se vedrinom kojoj težim ... pa eto, skrivam ga u ovo svoje blogo-krilo, da kod vjetrenja ne završi u košu za smeće ... ...

P.P.S. Kakve li je boje nebo moje, prosvijetli me blože ... ... kad moram ispočetka ... ...

Oznake: penzija može biti i procvat života :)