|
POGOVOR
ovdasnjem internetskom osvjezenju velikog epohalnog djela SOCIJALIST LANDMARKS od americkog marksiste DANIEL DE LEONA
Burna su stoljeca bila nuzna, polazeci od starogrcke kulture, cak i nekoliko milenija, da bi upravo zapadna Europa sazrela do drustvenog stupnja nuznog da se tu iznjedri jedno od najvecih civilizacijskih sociopolitickih dosega ZNANSTVENOG SOCIJALIZAMA. Dok je trebalo samo jedno stoljece da bi ga istocna Europa parazitski apsorbirala u svoj probavni sustav staljinistickog barbarizma.
Kao da se tu unakrstaju dvojbe koje su se odvijale izmedju Socijalista Utopista: dali se drustveni progres odvija u svom kontinuiranom razvoju ili pak u ciklusnim krizama njihovih imanentnih kontradiktornosti. Te, zasto je upravo Istocnu Europu zapala ta neslavna regresivna uloga vracanja povijesti u njene jos mracnije reakcionarne taloge, koje drze sve do danas cjelokupno suvremeno covjecanstvo u okovima jednog globalno relativnog robovlasnistva, a koje sam De Leon naslucuje znamenitom recenicom: „Ako socijalna revolucija zakaze iz bilo kojeg razloa,njena je moguca alternativa povratak covjecanstava u neku vrstu feudalnog industrijalizma. Znakomito je takodjer pitanje, za neke buduce historicare: jesu li upravo trzavice izmedju dviju najznacajnih marksistickih vertikala tadasnje Europe, Roze Luksemburg i Lenjina bile inicijator da se Lenjin opredijeli za suradnju sa Njemackim Junkerima, koji ce mu omoguciti da iz Svicarskog egzila krene na celo ruske apsurdne revolucije, a u zamjenu da odanle potpise bezuslovni mir, njima toliko nuznog u vec posma porazenom Prvo svjetsko osvajackom ratu. Roza Luksemburg i njen uzi krug Spartakovaca koji se nalazio na celu priprema sazrelih uvjeta sociajlisticke revoucije Njemacke,biva zvjerski masakrirana i raskomadanih dijelova tijela bacena u rijeku Rainu od one iste sociajldemokracije iz koje su oboje izrasli i koja se napokom stavlja na celo spasavanja porazenih intersa Njemackog junkeraja.
Ili je pak tu prevladao onaj drustveni faktor koji je tada dijelio zapadnu od istocne Europe po savovima visoko razvijenog kapitalistickog sustava od njenog zapadnog djela, i istocne kontinentalnosti koja je tek skidala svoju zmijsku ljusku trojnog feudalizma austrougarskog, ruskog i otomanskog carstava. Pouzdano se danas znade kakve bi Marksove procjene tome usljedile da je tada bio ziv. Ovdje ih prepustamo citatelju , njegovoj razboritosti i zdravom razumu.
Daniel De Leon (1852-1914) rodjen upravo u toj epohi turbulentno izazazovnih, zahtjevnijih i zanositih drustvenih prevrata, kao da se pojavio pod mnogostruko sretnom zvijezdom. Rodjen u Venezueli,od dobrostojecih roditelja , koji mu obezbjedjuju tadasnju svestranu europsku naobrazbu, genetsku prirodjenu zdravorazumku narav, vanredni intelekt i oratorski dar. Pojavio se tek nesto vise od pola stoljeca nakon rata za neovisnost SAD-a 1776.,Pariske gradjanske revolucije 1789.,te samo par godina poslije europskih revolucija iz 1848, kao i prije pojave marksovog Kapitala 1867., Prve Internacionale 1864.,Pariske komune 1871., njenog poraza i post tendencije radjanja Prudonovog reformatorskog burzujkog socijalizma i opceg revolucionarnog retrogresa, koji je na prijelazu dvaju stoljeca zahvacen europskom Sociajal demokracijom, Amerika anarhosindikalizmom.
I nakon sto Marx i Engels nestaju osamdesetih i devedesetih osamnajstog stoljeca, De Leon, bez dvoumljenja napusta svoju sjajnu buducu znanstvenu karijeru kao profesor New York univerziteta i osniva 1890. Socijalisticku Radnicku Partiju Amerike (SLP of America). Gradeci je dalje na temeljima znanstveno revolucionarnog sociajlizma i Prve internacionale, De Leon gradi istovremeno i svoj genijalni doprinos marksovom i engelsovom znanstvenom opusu svojom teorijom o Sindikalnom Industrijskom Unionizmu, (Socijalist Industrial Unionizm), u nas poznatu kao Radnicki Savjet, prenesen iz Lenjinove adaptiranosti u Ruske Sovjete .
Jedini je tada bio u Europi Lenjin koji je u potpunosti shvatio vrijednost i znacaj tog De Leonovog djela , ali ga je nazalost pokusao presaditi na jedno krivo podneblje tadasnje zaostale feudalisticke Rusije. Jedan licni sunovrat, koji mu dalje namece neminovnu transcendenciju iz dotadasnjeg marksiste u niz oktobarskih kompromisa ,koji, svojom lancanom reakcijom, vode Oktobarsku revoluciju u njenu puku suprotnost . Gdje god jedna sociajlisticka revolucija biva vodjenja nekolicinom zanesenjaka i gdje radnicka klasa tu nedostaje kao njen glavni pokretac, alternativa je opca reakcija. U ruskom se slucaju pojavljuje birokratska kasta staljinizma u obliku jedne od najkrvavije drame koja je ikad zadesila covjecastvo.
Dugim rijecima nista drugo od De Leonove slutnje : „Tamo gdje socijalna revolucija zakaze iz bilo kojeg razloga, reakcija je njena alternativa.“
De Leon umire deset godina prije Lenjina. No, SLP Amerike nastavlja svojim pravcem revolucionarnog preporoda zasnovanog iskljucivo na principima Prve internacionale i medjunarodno proleterskog jedinstva, kojeg brani svojim odlucnim razilazenjem Trecom internacionalom 1921.zbog njegovog napustanja medjunarodnog jedinstva proletarijata u korist nacionalnog . Revolucija se zamjenjuje Lenjinovim definitivnim skretanjem u njegovu vracarsku izgradnju sociajlizma ,kao prve faze komunizma, te koja ce biti svecano predana u ruke birokratskoj azdaji staljinizma. Izgradnja tog socijalizma u sovjetskoj Rusiji,kao i zaostalim zemljama gdje ce biti silom nametnut . Dok ce sama gradnja te prve faze trajati dotle dok se barem ne istrijebi njegova cijelokupna prva generacija, ukljucujuci i njeno elitno vodstvo koje ga je uvelo u tu Lenjinisticku farsu; danas suodgovornu,direktno ili indirektno, za pojavu hitlerovog nacifasizma, staljinistickog barbarstva, kao i za danasnju lagodnu opstojnost globalno korporacijskog kapitalizma.
Sto vise, takozvani lenjinizam, danas i dalje smjelo koraca ruku pod ruku sa zlocinackim kapitalom. Tom zajednickom spregom, kojom se tako uspjesno odrzava cjelokupno covjecanstvo u mat poziciji jedne svestrane apatije opce otudjenosti. Idealno drustveno stanje da se pod njegovim podnebljem uzgaja i umozava nasilje jaceg nad slabijim, njeguje ljudska zagubljenost kao najsnaznije sredstvo za odrzavanje sve opce ekonomske, vjerske i ideoloske podredjenosti jednom nadcinjenom bogu- razarac u ljudskog roda kao takvog.
Definicijom Heraklitovom recenicom :
„Everything is and yet is not, for everything flows, is in constant motion, is in constant process of formation and dissolution.“ Heraclitus
|