28.03.2018., srijeda

Parillada je za rastanak, a taksi je za kraj

nekako se od jutra rana osjecam ka' onaj poscer iz Maloga mista ... nujnasto malo ... ono kad zapocinje pricu o tomu kako je jos jedna jesen stigla u nase malo misto ... e i ovde je taman stigla jesen ... ono ... prava mageljansko-ognjenozemska jesen ... ipak ... danas je ... a to mi je posebno drago ... osvanijo dan sa vel'kin suncon ... ide se veceras ... uuuuu najprije Santiago ... pa onda valjda Sao Paolo ... Buenos Aires ... di se pruga putem ustavlja ni sam vise ne znam ... znam samo da ce tamo u nasemu kraju biti petak i 9 ujutro kad sletim u Madrid ... aj bas lipo ...
danas mi tako moji kolegice i kolege ovdalen iz srcu mi prirasla Cycelia priredili lipi rucak ...ono ... bas puno lipi rucak ... parilljada za kraj ... preporucam ... svake srice bijase po, oko i ispod pijata ...bas ono lip rastanak uz lip komad mesa i ostalih lipota ... navika se ja nekako na sve ovo ovde ... eeeee Sunje Sunje ....mrs kuci ...nema navikavanja ... zna se di je tvoja kuca i di je tebi misto ... i di su tvoji didovi davno sidro (motiku, plug, drljacu or votever) bacili i tebe vezali ... ali svasta novoga ja ovde vidjeh ... cuda i cudestina raznovrsnosvakojakih ... naucio ja tako i sta je propina i sta ide nakon "primo uno" pa cipaj "verde" ... pa bacanje pod aute za pric na drugu stranu ... pa pricaj s ovdasnjim pascetinama malo hrvatski .... ono da se ne vratis kuci svojoj jedinoj ka' Nina Moric ... pa one sve Patagonije i Ognjene zemlje, Porveniri i suveniri, Rio Gallegosi kartice peglosi, puste bestije, zivine, pingvini i guanaca sta se bacaju po autima, pusta spiza zacinjena svemu do sada mi neznanim ... farme i farmice, sume i oranice, ovce i pejsazi, taksisti i j....ni vitar ... mater mu njegovu puntaarenasku ... ma ono ... za deset zivota iskustava ... al' vajalo bi nan ka' ono poc doma ... pozdravit cu zato svekoliku moju pascetinsku druzinu ... narasla ona do danas u ova tri tjedna na nekih stalnih 12 do 13 vjernih mi puntaarenaskih drugova i svakodnevnih pratitelja ... ono ... gnjida, usenika, krpelja, dlacurina ... nagutah se takodjer za deset zivota ... a sta ces - drugovi su moji bili, pa da su i sporkiji ... aaaaaaa zar ste mislili da ce i danasnji melankolik dan zavrsit bez dogadjanja .... aaaaaaa .... jok bato ... rucali mi tako ... ono ide cmok cmok ... razmjena onih kjut pokloncica ... ja tebi bros, a ti s njim odma u kos ... one znane vec ritualije ... opet one vec ustaljene gordzz, amjezing, vanderful fraze i frazice ... pa malo o stanju na Haitiju ... malo o nevaljaloj maloj raskalasenoj razmazenici Trumpici koja caci dize tlak u zadnje vrime ... malo o suncu, pa o vitru ... pa zavrsili na angazmanu UN snaga na Foklandskim otocima ...ono ... ka da su Mate Granic i Miomir Zuzul job shadowing ovde organizirali ... i ajmo ... valja nam se rastat ... grli ...ljubi ... bacaj se po podu ... opet spominju jucerasnji moj strinoD geg s Bronhijem i Paris keksom (zeleno pakiranje) ..... a vanka se dok ovo pisem sunce skrilo ... pocelo puvat (bas cudno!) i evo i neke kapi kise .... ka' da sapcu - nikad vise (preuzeto od TBF-a) ... i tako ... vracam se kuci ... kupi tunju i gonjaj ... valja ovo sirotinje strpat u 23 kg ... i aj ... za kraj ... ma nek' se pamti -. zaustavim taksi ... ne da mi se pjeske ... i bacim se kao i nekoliko puta do sada ... koci pajdo ... unutra je vec neka zena naprid ... teski sindrom EN (evidentna nadrkanost)... mislim da negdi kasni ... on ima suncane ocale koje su zadnji put oprane i ociscene - NUNCA ... po nevidljivosti njegovoj iz sjedala procjenjujem mu visinu ... do nekih 152 cm ... goni li ga goni ... sidim iza njega ... juri ... krsi ... lomi ... meni to vec klasika ... koci ... vraca se u rikverc .... uskace do mene tko, sto - pascetina neka bilakasto bilokavasta ... sporka ono tolerantno ... uskace za pascetinom neki did (s nekom umobolnom kapom koja mu sluzi da pokrije usi od vitra) ... totalno lud ... ispada mu u tom trenutku slusni aparat ... taj pas ... onjusivsi me ... zgrabi didov slusni aparat i pocne ga zvackat ... did se nateze da mu aparat istrga iz usta ... onda ono stoput nesto ka' de puta madre ovo de puta madre ono ... ne kuzim dobro ... kuzim samo da tom bivsem perspektivnome kosarkasome centru, a sada vozacu taksija taj isti gluvi did urla da ceka i da ne krece ... ovaj nesto mrsi ... gleda isprid sebe ... zena koja sidi naprid pocinje urlat ... ne znam na koga urla jer gleda isprid sebe u sporku sofer sajbu ... svi nekako ipak mirni osim tog ludog pasa koji je uletio prije dida ... mlatara nekim aj' recimo repom ... svu mi moju jaketu izdlakavio ... ceka vozac ... okrenem se pretopstavljajuci da cekamo nekoga da se jos ukrca ... dakle ... otraga smo, na straznjemu sjedalu vec ja, pas i did ... ajme ajme i ajme ... evo mu zene ... prvo sta zapazam je nesklad starackih joj pjega na rukama i drecavo crvenoga vidno izderanoga joj i oglodjanoga laka na noktima ... te ruke primjetih dok je ubacivala najprije jedno stene i onda ulazi ona i u drugoj joj ruci neka kosara i neka krpena borsa ... uvaljuje se ... smrad iz psecih usta (svi oni koji imaju pse znaju o kakvu smradu govorim) je na mikromilimetar od mojih usta, nosa i ostalih dijelova debeloga mi lica ... ona zahvaljuje i vadi iz kosare jos jednoga pasica ... neke dvi bebe ... pretpostavljam da se sad u autu vozi jedna samohrana majka pscica ili pasica (kuja, kera, zenka psa ili kakogod), njezino dvoje malodobne i nejake djece ... did i baba koji su ocito nasli negdi po putu i tu pasicu i tu njezinu djecu koja ne znaju tko im je ocito tata ... a ja s njima i medju njima ... sta ja znam ... mozda kakav pseci krsni kum ... kako sve ovo izgleda ne bi mi uopce bilo iznanadjenje da zavrsim na psecim krstitkama ... zena naprid je jamacno luda, kopa po torbi, opet nesto govori vozacu ... baba i did su sretni ...MUCHO FELIZ ... pas do mene smrdi sve intenzivnije ... put do pakla je otvoren ... mali se pas u tom trenutku popisa po gacama dida .. dida pasa baca babi, a koja vec bedina jednu bebu psa ... pokusava did nekom starom smrdljivom maramicom brisat taj sekretic iz stenecega pise ili koke (spol bebe psa ne uspijeh detektirat), veliki pas mi je sad vec u krilu ... ne mogu ... zadnje cega se sjecam prije iskakanja skoro pa jos u voznji jest komad neke salame koju baba vadi iz dzepa ... pola sebi, pola Sarcu daje (tom pasu do mene dobacuje) ... smrad salame, ispisani did, baba izgratanih noktiju i starackih pjega ka' visestoljetna ona kastelanska maslina, luda zena na prednjemu sjedalu koja se trese od bijesa, cool vozac i ta dva ... joj kako slatko ... ispisana pasica ... bacih mu 1500 pesosa ... cetveronoske ja otvorih vrata portuna ... posaljem usput u sto p.... m....ih pascetine (one moje vjerne prijatelje s pocetka price koji me cekaju), one iste drugove koje me cekaju danima i srecu svoju s mojom dijele u ovome srcu mi priraslome Cyceliu ... ma mrs ... idem ja svojoj kuci ... dosta je ... lipi i dragi moji pratitelji ovih redaka... sta ste citali - citali ste ... ili ono sta se u nasemu narodu kaze, a da mi tkogod na zamjeri - sta si j ... - j... si ... vise nema ... el descanso esta aqui ... yendo a casa ... i kako ono napisa legendarni M. Popadic davne 1978 .. a otpjeva nam dragi nas Oliver ... cekaj, cekaj kako ono ide ... aaaa evo ga ... sve bestime, grube rici, sve proslo je poput dima, vrime metlom sve pomete ... i eto ga ... dragi moji ... saka suza, vrica smija ... ca je zivot vengo fantazija ... grlim vas i ljubim i za kraj ... kako je to bilo i do sada ... witame panstwa z poludnia ... p.s. svi vi koji mi zamjeriste sto vas ne opjevah u nekome od svojih redaka - znajte da vas puno volim i da cete mi uvijek biti inspiracija ... a patike su mi i dalje neudobne (a bile su skupe) ...
- 21:38 - Komentari (0) - Isprintaj - #

27.03.2018., utorak

Mis sinceras condolencias ...o iskrenoj sućuti neznancima

jucer bila moja predzadnja nastavica lastavica ovde u omiljenu mi i srcu priraslu Cyceliu ... danas ide i zadnja ... jos cetiri ure i to je to ... onako ... brzo to proslo ... bez uvodjenja dodatnih patosa, deprosa, malankolosa i drugih ljermontovljevskih lirskih elemenata u moj izrazito realisticki prozni mozaik ... neka je proslo ... tako vazda biva ... sve ima svoj nekakav kraj ... a valjalo bi taj kraj onda nekako i zaokruzit ... pitanje je sad - pamtljivo ga ili nepamtljivo zaokruzit i zatvorit ... pada mi na pamet da mozda danas jedan vatromet organiziram ... pustanje golubova mozda ... ispaljivanje raketa ili barem bacanje petardi marke Mirnovec ... nek' se cuje da me ima (il' da me je bilo, votever) ... ma ipak necu ... ono ...neka ostane skromno i u maniri nase svehrvatske naucene vazdazahvalnosti svemu i svakomu ... klanjam se ... bilo mi je divno ... dodjite i vi k nama ... i onda ono klasicno - gordzz, imejzing, epik, vanderful, bjutiful, ekselent ... i onda opet sve ponovi nekoliko puta ... samo redoslijed izmijeni ...
i tako ... dok ovo pisem sjetih se ja legendarne pokojne strine D. (o detaljnome CV-u na upit u inbox) ... visegodisnje poznate splitske prodavacice vocki i povrcki na takodjer legendarnome splitskome Vocnome trgu (rekla bi strina D - tocno pod guzom slavnoga Marulica) ... bijase ocu mome strina rodjena ... zena vjerna najvjernija stricu takodjer imena D ... ono ... zena teski multitasking svoga vremena, avangarda u svakome smislu - uzgajivacica trisanja (i to ne bilo kakvih, nego njenih, najbojlih na svitu), uspjesna i umijesna prodavacica svih mogucih vocki i povrcki ... ono ... visedestljetni antagonizam nje i moje najdraze mi i neprezaljene BM ...njezine ljute suparnice i jetrve ... takav lik ni Smoje izmislio ne bi ... godinama tvrdim da je to bila takva talentirana glumica i da je najveca steta sto nikada nije postala glumica ... uz nju se vezuje stotine sto legendi, sto anegdota (a i sam svejdocih na nekoliko dogadjaja - tipa kad joj je muz pao na tusu na plazi gledajuci g....e i s..s drugih zena, a na dan sv. Ilije u srpnju pa mu ona ispjevala epsku pjesmu, zatim legenda o tome kako je vagala banane na svome standu na Vocnome trgu, a na nacin da joj je jedan konopcic vazda bio vezan oko noznoga palca pa kad stavi banane na vaganje usput potegne tim palcem i konopcic da se dobije dodatna kilaza, zatim jos ludja prica kako je skrila stranu valutu u mastalo (prev. stand. posebna posuda u dalmatinskome hinterlandu uglavnom sluzila za pranje mudanata) puno sporke vode kad joj je tadasnja milicija dosla u premetacinu, zatim prica o kupnji novoga Peugeota i prva voznja s kontrolom sjedala jesu li joj sinovi I . i V. na novim sjedalima ispustali vjetrove, slikoviti opisi njezinih sarmi i punjenih paprika (uz pocetak svake price rijecima - da prostis ...), oslovljavanje svega oko sebe - zensko celjade bijase s "prde mala", musko celjade bijase sa "spiso mali" ... ono rodno, spolno, jedninski i mnozinski avangarda i za potpisnike Istanbulke ... ma koji Fellini ... i necu dalje o strini D. (kojoj je zastitni znak bila snalica / spangica u glavi sa slovom D) ....necu duljit o strini D. jer bi ona i njezin suludi odnos prema zivotu zauzeo kilometre blogovskih redaka ... a vazno je zasto ja spomenuh bas tu moju strinu D. ... zasto sto ona najbolje ilustira modele zahvaljivanja, zahvalnosti, gostoprimstva i gostovanja ... i sad ide price o ugoscivanju i gostovanju ... tako nama dodjose jedne godine nasi rodjaci iz Amerike ... slova oni hrvatskoga znali nisu ... potomci didinih striceva koji odose pocetkom prosloga stoljeca rudariti u prostranstva surove Pensilvanije ... i tako oni dosli ... rekla bi strina D - lipo tamo iz Pičburga ... ono ... docek ka' da nam Elsabeth the second stize ... pocinje unutarobiteljsko nadmetanje 'ko ce se istrcat s boljim ruckom ... jos vece medjuobiteljsko nadmetanje 'ko ce im priredit bolji izlet i dogadjanje za vrijeme boravka ...ono .. dizu se krediti ... posudjuje se okolo ... matere s novom trajnom i natikacama za po vanka hodaju u njima po kuci (sto se nikad do tada dogodilo nije), mi dica u novim majicama za po vanka ka da su nam za po kuci ... sicam se svoje - bile boje, sa smedjim natpisom ROYAL ... donija mi je za rodjendan jedne godine materin rodjak M koji je bio predsjednik sindikata jednoga SOOUR-a u Jugoplastike ... mislim onoga od plasticnih kesa jer bi nam uvik donija kilometarske role kesa za skovace ... ali, salu na stranu, stiglu su amerikanski rodijaci ... lola se i baja pred ostatkom obitejli mora ispast ... i tako ... ja znam da ce moja mater pobijedit s paradizotom (do dana danasnjega prvakinja) ... svatko svoje odradio - netko se istrosio na jaganjca u Perlice, netko na daily trip do Plitvica, netko na voznju brodom do Solte, netko ovako, netko onako ... svatko u maniri vlastite kreativnosti i snage novcanika u tome trenutku ... negdje bila punjena paprika, negdje teletina ispod peke ...ono ...kako to vec u nas biva ... samo se strina D. drzi po strani danima, ona muci, kutri, suti, ceka svoju minutazu za nastup ... dobila organizaciju zavrsnoga eventa, zadnju vecer boravka rodijaka na lijepom plavom Jadranu ... naravno, zaboravih naglasiti da su rodijaci tu u mjesecu lipnju ... naravno ...ona je svakome od americkih rodjaka dala novo ime ... usporedjujuci ih s likovima ili iz Prosjaka i sinova ili s likovima (stvarnim i izmisljenim) iz njezina joj imotskoga djetinjstva pa je tako rodica Teressa postala Tere Basica ... rodica je (koja bijase onako malo robustnija, da ne kazem malo deblja i kratke kose) Vicky postala tako Iva Muskara ... rodijak je Jim takodjer dobio novo ime jer je strina D. detektirala da on voli bumbit (stand. lokat, opijat se do iznemogosti) kao i njegova zena Ann te postadose neki Broja i Kvasina (navodno poznati imotski bracni par pijandura), ostali svatko prema ili izgledu ili jednostavno onako kako je strini D. palo na pamet da ga preimenuje ... meni je najludje ipak preimenovanje bilo Tere Basica (navodno po nekoj tamo iz Poljica poznatoj po ne znam cemu) ... i tako ... dodje red na strininu organizaciju zavrsnoga partija ... svi se okupili ...mi domicilni rodijaci sidimo poredani na zidicu ... kako je ona i naredila ... ono ... njezin savrseni dvor mirisljav i cist ...njezin mramor ...njezina kovana ograda ...njezina fasada ... njezine skure koje joj je D. doveza priko jednoga svoga iz Zavidovica, od istoga materijala ka' drvo od kojega se grade izdrzljive planinske kuce, njezine stolice od pravoga drva ...mi ostajemo na zidicu ... poziva samo amerike rodijake ...pokazuje rukom na tapetic i demostrira da se tu skidaju i ostavljaju cipele ... oni ko sjevernokorejski pioniri ponavljaju radnju za njoj ... izuvaju se isprid vrata i samo oni smiju u kucu ... ide sada razgled njezina tinela (u kojega gledas iz druge prostorije jer se, naravno, u njega uci ne smije), bolesno cista kuca, pa njezino ovo i njezino ono ... otvaraju se kredence i pokazuju se uredno slozeni pijati i case, stakleni regal se samo rukom pokaze i naglasi ko je koji dio donio, donirao, kupio, poklonio (moja joj je mater za rodjendan kupila jednu zdjelu od kobalta i to na dan kad se otvorila Prima u gradu, to i danas pamtim i ista ta zdjela od kobalta stoji na pocasnome mjestu u tome regalu) ... pa onda ona dalje vodi rodijake pokazat im svoj banj (koji se takodjer ne koristi) u koji joj je nedavno njezin muz D. ugradio i bide ... pa onda njezin cvjetnjak na teraci ... njezini savrseni djirani mesnatih listova i njezine frezije ka' da su iz francuskoga ljubavnoga filma ... cvitovi kakve jos nitko vidio do sada nije ... ono ... razgledavanje traje dulje od klasicne turisticke ture kroz Rim ... nikako ona zavrsit sa znamenitostima i popratnim pricama o svome domu ... naravno ... ubacuje ona i savrsenstvo i lipotu kako nje, tako njezinoga D. i njeizinih sinova ... rodijaci su, dakako, cijelo vrijeme bosi ... cak i u dvor izlaze bosi ... jer je, Boze moj, dvor strine D. cist ka' i pod joj u kuci ... i ajmo i ajmo i ajmo ... daj vise di je spiza ... posila strina sve nas za veliki stol u dvoru i to nasih rodijaka (njih 8 bijase) napokon se smjestise u stolice ... lipo u ladovini njezinih (kakvih nego savrsenih) trisanja (inace, i dvor joj je stvarno bio savrsen) .... i svi side kako je ona i naredila ... i evo je ... pogledom gadja svoga muza D., on hitro ustaje ... odlaze ... uskoro ih eto nazad ... nosi najrprije ona, a za njom i njezin muz D. svatko svoju veliku zdjelu ... a svaka puna njezinih tresanja ... i dade gostima govoreci: "uzmite i jedite iz ovoga svi, ovo su moje trisnje koje sam za vas ubrala, satrala se ziva i skoro kicmu slomila" .... ono ...sok ... i dalje svi zure ... rodijaci ono u onome americko-raskezenome osmijehu ... yes yes yes ... ali nitko ne zna sta je cinit ... gledat trisnje, izvadit aparat i slikat ili sta ... mi dica smo (zaboravih napomenuti) na zidicicu i nemamo pristupa stolu .... eeeeeeeeee .... mogu se svi skrit sa svojim odradjenim Plitvicama, placenim Perlicama, brodima do Solte i telecim pekama ...nema do strininih trisanja ... sire ruke prema zdjelama ... rodijaci navalise ...ona vice da nema bacanja spica i kostica okolo ... cak i demonstrira vadeci jednu iz usta i prinoseci je do svoga dzepa na kucnoj pregaci jer jer pravilo - ili gutaj ili sebi u dzep nosi materi, nes' mi ih ovde po mome dvoru ostavljat ...nama dici donila s vec izvadjenim kosticama (ne da nam olaksa ili da se ne bi ugusili nego da ih nema po dvoru posli) ... taj je njezin obiteljiski geg s trisnjama ostavio u meni toliko traga da nerijetko i sam posegenem za jednostavnim rjesenjima ... ma cemu komplicirati ... i sta je najludje - ono sto je ostalo najpamtljivije rodijacima iz Amerike - bijase turisticki obilazak doma (posebno tinela i banja) strine D. i njezine nezaboravne trisnje u dvoru i spremanje spica u dzep ... i na kraju ono nezaborvno mahanje rodijacima na odlasku - jednom rukom mase, a drugom zagrlila tu svoju zdjelu s trisnjama, masuci i istodobno se smijuci i sikcuci (ono bas kako to nase zene rade) kroz zube i sve govori - e Tere Basica, lipi te djava sad odnijo ... pa onda uz to salje puse i poljupce iz svoga lipoga i cistoga dvora ... ne znam koliko zorno docarah moju strinu D. ali drzat cu se njezine jednostavnosti danas - ostavit cu na stolu kolegama kesicu Bronhija (vec otvorenu) i takodjer otvorenu kutiju keksa Paris (ono zeleno pakiranje) pa nek' se misle sta je to i sta im je ciniti s tim ... jednostavnost je, shvatih to odavno, vrlina ... posteno ... malo je, a od srca je ... po jedan bronhi i po jedan paris kolutic za arevoar punta arenas ... ma ono ... bas kao onomad strinine trisnje nabrane i servirane za rodijake Amerikance ...
dan jucer ne bijase okupan sa suncon ...dapace ...neki je ledeni vitar puhao / puva ... i neka zrnca i komadici leda mi se stalno zabijali u moje bucmasto (kako kjut - citaj debelo) lice ... na putu do posla se zaustavio ... na brzinu rucao u kultnome Kiosko Roca (saaaaaaaavrseno!!!!! svi koji dodju ovdje moraju dozivjeti taj netipican fast food) ... i onda na posao ... tada naletjeh na nesto najlujde - kroz centar grada prolazi sprovodna kolona ... u bijelome mercedesu voze lijes ... iza lijesa idu djeca, svi nekako i ne bas toliko tuzni i tuznih izraza lica, neki baloncici u rukama ozaloscene rodbine i prijatelja ...ostalo mi samo ukljuciti se u tu sprovodnu kolonu i svima koji me blijedo pocese gledati stadoh ponavljati - mis sinceras condolencias ... eto, neplanski ja i jedan sprovod u Punta Arenasu odradih te tako i tu sferu zivota ovoga srcu mi prirasloga Cicylia dotaknuh ... witame panstwa z poludnia ....

- 12:04 - Komentari (0) - Isprintaj - #

26.03.2018., ponedjeljak

Picarones con calabaza i selfiless nedilja

eeee evo ponedjeljka ... svim dragim Ponedjeljkama i draganima Ponedjeljcima (i svim verzijama imena s -ije-, -je-, -e- i -i-) nek je sretan njihov imendan ... malo sam u neredu ... vama se far far away prominilo vrime ... ovde oni staticni po tome pitanju ...nista oni ne mijenjaju ... siempre al mismo tiempo ... volim ovaj spanjolski ... prepun je ovih nekakvih nasih sinjizama i imocanizama ... onih "ie" efekata ko' u prici ... onoga - sa'te djava odnjo - nieeeču i nieeeču!!! ovde cesto to za cut ... meni to drago i lipo cut ... a znamo vec od ranije da svaka ljepa rjec cini cuda (prev. ljepa rjeć ćini ćuda) ... e pa ljepe rjeci na stranu jer ja jucer odlucih biti ono klasican turist u ovome Cycelyu ... vidim ja dan ranije, tocnije u subotu (na onoj miloj mi spici, mojoj zadnjoj puntaareaskoj spici :((((((() sija-set (mislim da je ovo iz kineskoga mandarinskoga preuzeto u znacenju mucho completo ili puno previse) turista koji tu ka' nesto zviraju, blenu, gleduckaju, setuckaju, nebulozno aparatima skljockaju (ono cisto da opale tri cetiri do pet panoramskih da bi ono mogli ubacit ka' slucajno u toj minutazi i jedno dva'est do tri'est selfija) ... a ono sve teska rezija i napamet naucen scenarij ... malo cemo ono ka' ono pocet i udrit s art fotografijama ... ono sve u nekome rekli bi moji dragi Poljaci mam w dupie umjetnickoj opustenosti i zanesenosti ... os' ljude, os' kuce, os' sarene ducane i jos sarenije artikle u njima, os' one prljave zonglere sta se bacaju i padaju po podu u svojim performansima ... ono sve u svrhu i po radi same umjetnosti ... ono urodjenici sve redom i mega talenti l' art pour l'arta ... pa onda odma udri ka' za raju ... ono ... ka' to nije nas djir ... pa udri po selfijima ... i sad se ubacujem u moju nedjelju ... odlucih i ja tako bit organizirani turist ... sto drugim rijecima znaci - glumi artisto della strada koji opaza, zapaza, promatra, blene, bulji i umjetnicki, dakako, osluskuje sve okuse, boje, mirise ... sva mu ticala, micala i dodirivala osjecaju pulsiranje ovoga grada na jugu svijeta .... ono samo takva inspiracija za napraviti ono ... ma National Geographic je na koljenima ... otkupljuju se moje umjetnicke fotke urbanoga u ruralnome za milijune pesosa ... ma vracaju se jednokratno bankama svi minusi i krediti jednom jedinom prodanom fotkom ... ono ... to je to ... ponovno se javlja Baudelaire i sva ona njegova vidjenja prirode ka' hrama svega cega ... ovoga i onoga .... TODOS NATURALEZA ... eeee i ja svoj selfi stap imam (ovim putem velika (naucila me gdja Nives da je hvala zenskoga roda pa i njoj na tomu / tome / tom VELIKA hvala) - hvala mojim dragim prijateljima iz medicinsko-lijecnicke struke (znaju oni koji su pa ih necu ovim putem imentovat), a koji si sebi darovanjem toga scapa meni vjerovase da ce isti taj scap biti nelose pogodjena terapija za mene) .... i tako ja sa svojim scapon krenen u nedjeljni turisticki obilazak znamenitosti ovoga Cycelya ... naravno, stap mi ono priko ramena stoji ... rasponjen i rasiren na XXL duzinu... ono do maksimuma ... zauzeja s njime dvi trake na cesti ... i pjevam u sebi - neka vide da ga imaaaaam .... oklen krenit ... ono ...naravno u turisticki ured najprije po mapicu grada pa onda markerom obiljezavat lokalitete koje valja fotkat ...ono artisto naturalmente ... medjutim ... meni nedostaje ona turisticka biblija od par tisuca stranica lonly pleneta ili kako se vec zove iz koje mi mora virit barem 50-ak raznobojnih postita s opisima sta je sta ... to cu morat napravit ... drugi put ... eeee po tome se vidi da jos kaskam za grupiranje u kategoriju "un verdaro turista" ... idem na vidikovac .... pa udri selfi .... idem do potopljenih brodova pa okini jos jedan blok selfija ... idem sada do kuce Sare Braun (one Ruskinje o kojoj vec pisah, onoj istoj koja nije dala de se itko uz nju (po)kopa) ... bubaj selfije do iznemoglosti ... ruke mi otpadose ... ono kreveljenje, sirenje cvalja i kezenje zuberina, zijevanje da se dvanaesnik vidi prostim okom ... ono ... sva je sreca u tome momentu satkana ... radost nemjerljiva ... mudrost i blagostanje neka svaki moj selfi urbi i orbi pokaze ... ma koji instagramovci i instagramovke sa svojim amaterskim uratcima ... ovo je umjetnost ... osjete se u mojim selfijima mirisi i okusa ovoga grada ... sljubljenje asfalta i neba ... neraskidivost ispusnih plinova automobila i ljepote pokreta svega zivoga i nezivoga u prostoru ovoga Cycelia ... ma ono .... ajme .... satralo me ovo selfiranje i to very soon ... cilih nekih malo vise od 33 minute drzase me taj selfijevsko-turisticki zanos ... padam ... aj uzbrdo .. aj nizbrdo ... ko' da si u polju pa istodobno sadi, cupaj, ori, kopaj ... mislim da je lakse biti obicni PFR (poljski fizicki radnik) nego li organizirani PTSP (prosjecni turisticki selfi propuh) .... ajme ... svaka me zunta zabolila od selfija .... iden sist ... neka klupa ... i to vise klupa ... cak mogu na drugu klupu i ispruzit noge (bespotrebno je spominjanje da sam uz sve to i u neudobnim (a skupim) patikama) ... ajme ... satran .. zgazen ... slomljen ... polomljen ... mislim se u sebi - e Majo Suput, Rozgo i ostali i ostale - tezak je vas selfi kruv kojega zaradjujete ... aj ... dodjoh malo sebi ... kupio usput jednu con gas ....nikad izgovorit naucit necu ... njihovu vodu PUYEIUE ....ono cool popularna najobicnija vodurina od nekih 600 pesosa za kak' ti vjecno mladolik ten i jos kak' ti vjecniju mladost i neprolaznu ljepotu .... kak' ja nis' od svega toga nemam pa si ni nemam sto cuvati - popih tu vodurinu iz cuga ... ono bas ka' pravi radnik na traci u pauzi od par minuta ... aj idem ja vidit te moje savrsenstvo od selfija ... kad se vec zgazih ko' stoka ... aj' bar stogod lipo i vidljvo ostaje (u prvome redu moja lipa glavetina na tim selfijima) ... ono uz enciklopedijsku natuknicu J.La. ... mozda u dubokoj starosti i uz sonetu ... ajme ... moji selfiji ... pa kad budu pitali sta je to iza ... kakav je to brod ... ajme koja lipa zgrada ... ajme cak si ovde i nelose ispa ... ono vec ja zbrajam i cujem komentare ... ajme blage ti se ...ajme ludilo ... mmmmm genijalan ti je ovaj selfi sa sarom braun ... i tako to .... odo pogledat .... kad tamo .... crno crno i opet nesto crno ... listam dalje pa crno i opet crno i onda opet crno .... ajmo ... zavrsavam ovaj slucaj ... a/a slucaj selfi ... zaboravite na selfije ...nema ih ... za koga nije - nije ... ni jedan selfi uspio mi nije ... ulazit sa samim sobom u rat zasto ih nema, tko je kriv i zbog cega - smisla stvarno nema ... inmediatamente olvida ... jer ... selfije vidjeti necete ...
zavrsam svoj turistikitis odlaskom u cool slasticarnu ...vidim da se isti oni s lonli plenetima i J.....IM SELFI STAPOVIMA tamo naguruju ... odo i ja tamo ... kafana je imena Sarmiento ... preporucama ... stara obiteljska kuca pretvorena u slasticarnu ... sjedam uz prozor s kojega se vidi panorama grada ... preponosno ... kao i uvijek narucujem nesto zvucna imena - Picarones con calabaza, porfavor ... ne pari mi lose po imenu ... sta mi je doneseno ... ide u kategoriju jadni pehist - najobicinji ustipci s nekom tikvetinom (ajme majko pod jezikom ogavna osjecaja) uvaljane onako masne u neki sok koliko sam uspio razlucit - od narance, nekoga cimeta i cini mi cilija ... ono ... ajme ...
tako prodje moja turisticka nedjelja ... e da ... za mnoge moje pratitelje ovih redaka nadjoh i lipe pokloncice ... neka ostane iznenadjenje ... to je mozda jedino sto me je ucinilo toga dana uspjesnim turistom ... a kao i brojni dani prije - i ovaj je dan BIJO OKUPAN SA SUNCON ... witame panstwa z poludnia!
- 13:18 - Komentari (0) - Isprintaj - #

24.03.2018., subota

Cordero asado ... ili ... jaganjče pečeno mlado ...

subota je ... valja mi se oprat, oribat, dovest u red, navuc vikend zubalo, obuc se ono ka' za u grad i skinit ovu majicu sta mi je za po kuci, a cili mi je tjedan sluzila i za po vanka ... imam jos nesto ka' ono za ne po kuci cistoga ... nesto mi nema sunca ... mozda je to i stoga sta jos nije ni devet uri ... mmmm moja treca puntaarenska spica slijedi ... srica sta sve nisam iznosa (osim onih odvratno neudobnih patika) ... otic cu prije toga na smuticu ... ;)))))) ... smutica mi je postala zadnjih dana glavni motiv za smijanje ... a cekam koje bracko celjade da mi dojavi kaj bi to bila smutica (gdja Nives jamacno si ne bu imala kakav prirucnik za si videt kaj si to jest i kak se to pripravlja ... kak to smutica ...) ... ali ja u 10 najprije idem na smuticu ... mamicu joj ljuticu ...
ne zelim nikome vadit mast ... pravit se ka' ono vidi ga sad sta glumi di je ... a znammo da je vec tjednima skriven u podrumu kakva opskurna portuna pa nam se tu i tamo objavi ... jucer je mozda bio jedan od najludjih mi dana ovde ... ranojutarnji ukrcaj na brod do Porvenira ... dolazak u capital city of Ognjena zemlja ... taj Porvenir ... a ono ... kombinacija nasih Mimica i mozda Sucurja na Hvaru ... naravno ... Porvenir utemeljise ti isti Mimicani nekad na pocetku 20. stoljeca i odma prva kuca u mistu neke Zorke Markanove the Mimiza ... pa onda krojac Yurjevic ... pa ide neki hostel Granich ... pa ce sad i nekoliko uzbro ulica (zemljanih dakako) jer idem posjetit jedinu aktivnu govornicu hrvatskoga ... a koga nega Imocanku .... ono ... prototip zenskoga Matana ovijeh krajeva ... nema sta ta ne zna i kakva sve iskustva nije prezivjela ... ma pravi Matan Matan ... snimit film o njoj ... a ono u kuci ... os prsuta ... os tri vrste kave ... os napolitanke koje otvara iz biloga papira ... os KEKSOVA ZA UDROBIT u kavu ... a pokriva sve - od Fidzija do Reykjavika ... ukljucen i Grengland, Burkina Fasso i Marsalovi otoci .... necu je IMENTOVAT ... ali taj govor - ono .. suza mi na oko ... ka' da slusam moju najdrazu mi BM-u i njezin hrvatsko-spanjolski nakon pazljivo odgledane najprije Uzurpadore pa Marisol i onda na kraju i Esmeralde flor del campo ... maldita ipokrita ... porfavor ... porsopuesto ... sto orkestara odjednom u mojim je usima ... ali ... nema se vrimena stajovat vise tuten jer no potlen idjemo anamo dolikarc lipo do pingvina ... dobih na poklon ... ono sta zena zatvorenih ociju radi - MARMALADICU od neke, zaboravih joj ime, crvene blitve ... ajmo ... uuuuuu pogled na panoramu great area of Porvenir ... neprepricljivo ... cekam di ce izletit kakav Al Capponeov djelatnik i izrafalat nas .... arhitektura je opet filmska kulisa .... i vozi i vozi i vozi i vozi ... preskacu opet one njihove Blanke po ogradama ... bez zaleta ... kako se zovu ... gnauaco, guanaco ili kako vec ... ali iste nase Blane ... samo sto ono ne zapljescu iznad glave prije nego li ce priskocit ... al' isto ka i ona liznu usnu i opla ... skok ... nema udarca u prsi i dizanja ruku u zrak ... genijalne su ... i vozi vozi i vozi i vozi kroz zemlju Ognjenu ili ognjenu (zar je vise kome bitno) ... mmmmm dolazi nesto sto ni jedna mi do sada usvojena vjestina opisati ne dozvoljava: (o)pisati mi tesko, govoriti mi jos teze, a zvukova i mirisa .... evo ga ... Baudelaire me stize .... kako ono ... sva priroda hram je gdje stupovi zivi nejasne nam umu rijeci zborit vole (ajme, dua poa za mene ... sjetih se iz prve ovoga suludoga prijevoda na hrvatski) .... ispred se ukaza .... to je nesto ... par tisuca ovaca polako po prasnjavu putu ... otvorim prozor .... moze li netko zamisliti blejanje iz par tisuca ovcijih grla odjednom .... no no no ... nesto sta stvarno izaziva odjednom divljenje i postovanje ... drage ovce - moj naklon do poda ... a njih na tisuce ... i one tako mrtve-ladne bleje, pogledom sretna covjeka ono kao nakon sto sms-om stigne poruka da je prosla placa ... ono ... multiparalelka - istodobno bleje, hodaju, kakaju i pisuckaju svudnaokol (mislim da upravo utemljeih novu rijec) ... i tako ja zamisljam ... ma daj covjece ... sta si sebi zivot zakompicira ... pogledaj ova savrsenstva cetveronozna ... nit cekaju placu ... nit cekaju red u ducanu da bi platile one 43 role papira samo zato jer su na akciji ... nit' se brinu jel' svaka ono do savrsenstva ispeglana i cista jutros kucni prag napustila ... ma genijalne ... ono ... savrsenstvo ... s onim ludim im glavama one bulje li ga bulje ... ti trubnes - ona tebi bleee ... ti opet trubnes - ona samo okirene glavu ... izbaci jedan rafalic brabonjcica i u sebi ti otpjeva TBF-ov o....b je lansiran ... mislim da sam brojnim mojim pratiteljima ovih radaka sinoc odmah po dolasku doma posla set od tog savrsenoga momenta ... te guzve, a opet guzva nije ... tog nereda, ta opet nered nije ... medjutim ... ajde moj Baudelaireu ... izlazi iz toga hrama ... stvarno ono smrde ... kak' si ono tam u hinterlandu govoriju ... kak' ti tam nekakva prcevina (naglasak u ovoj inacici na e) ... a smrad .... aj vozi vozi ... dosta romanse i balade o ovcama ... glad nastupila .... ne da mi se sada ono ni najosnovnije o svim tim lipim krajobrazima ognjenozemskim ... ono ... koga zanima ... neka otvori google images i upise Terra del Fuego pa ce mu izbacit slike ... neka tamo mista ... okolo su naravno farme ... evo jedne od nekog Kovacica ... evo neke od nekoga Martica (pretpostavljam da je tu skrila pokojna Anjelka Martic svoga Pirga) .... pa onda n't ned'lju farma dell Barstillo ... naravno ... ja ju prekrstih jer je to bila farma Brstilo (garant nekih daljnjih rodijaka ono lipuskaste i zgodne zene i boljenegovorece vec samogledajuce Brune the Esih Brstilo) ... jer je ... a to znam ja kao i mnogi da je ona with family name - Brstilaca ... aaaaa sad ce se ukazat i genijalna farma na kojoj ce da se cepa parce po parce ceo jaganjac ... zna svatko da meni ta bestija i nije neka gastro strastvenica nit smo si medjusobno ljubimci .... ali ... najpre idje neko predjelo od racica .... (slike na zahtjev) .... pa onda dolazi na red cordero asado ... i NEMA VEZE NIKAKVE s nasom janjetinom jer: nije onako klizava po rukama dok je jedes, ne smrdi onako ko' nasa (reci ce svecenici isti da je to miris), lipo je ka filetirana i na lipe komade onako za nas fine ljude finih prstica cepana, nema (Klaco, sorry!) onih lancunica i plahtica kojom se nerijetko nas zivalj pokrije po citavoj glavi njome dok ju garazira u usta, .... ono .... mislim .... ljudi .... chileno cordero .... bijase tesko to malo cedo tek nesto malo vise od 5 kg .... ono ... prava Rosmerina beba ... sorry ... zivotni krug je takav ... aaaaaaa .... zuji u usima od gastro sladostrasti ... a neko fino vino ... sve ostalo s farme ... ono ka' verdura i to ... i kumpiri ono u kori jos s pepelom .... ajme ... a ne mozes u tudjoj kuci mecat vise na pijat koliko se kuscurina skupilo ... sramota te ... doslo mi da pocnem kosti bacat pod stol da ljudi ne vide koliko sam natovarija .... aaaaaaa da .... bijase jos kao priilog riza s avokadom ... ma nes' ti ... u moje je babe Mile bilo to ka' dejli meni u mome djetinjstvu ... ili to ili kumpir s marakujom i papajom (cuzamen) ... ono ... klasika ... naravno ... kao i u Lijinoj kuci ... Jezurka se nazdera pa bi on sad brze-bolje noga ... drazi je meni moj skromni dom ... pa pa dragi domacini ... bilo je epik, amejzing, gordziz, ... ono nasa klasika topljenja ... cmok cmok ...bilo mi je ... ma ono ... i opet jos jednom ... ma bilo je genuinamente ... fantastico .... incofundible ... muchas gracias ... opet cmok cmok ... a da ... i jos dodah ... popio sam puno vasega sokica sirupica calafata sto znaci tradicionalno da vam se i bum vrnul ... kaj ste me tek tak hteli hitit ... bum se ja vrnul ... bum bum ... ja to volim odmah domacine obavijestit da znaju ... pa ono ... nikad se ne zna ... ja sam im reka da cu se vratit pa nek' oni misle da je to nasa hrvatska fraza ...
a zasto ja bjezim nakon zderkanja i ono polajt pricuckanja .... zatvorit ce mi rezervat za pingvine koji je u neposrednoj blizini ... u jednoj j....o ladnoj, vjetrovitoj, nenormalno vjetrovitoj .... do nervnoga sloma vjetrovitoj ... do odvaljivanja bubrega vjetrovitoj ... na jednoj plazi toliko vjetrovitoj da vise ne znas gdje su ti, da prostis, testisi, a gdje angine (krajnici, mandule or votever) jer sve organe ti izpremjesta taj vitar .... matere ti mili ... i tu los pingvinosi organiziraju svoj prosvjed protiv Istanbulke ... ono ... stoje i okupljaju se ... urlam po tome vitru (a k tomu ... taj lo spetacollo de gran viento ... platih ... je...ih ni manje ni vise nego 12 000 pesosa) ... ali cu ih ja vidit ... zamurepala se i zajunila ona moja baba Mila u meni ... taman me sad djava odnijo ... otic cu doli obale ... ma vratom im od zivaca zavrnut jer to smrzavanje ... pa ne bi da me tamo cekaju i moja draga BM i moj dragi dida ... citirat cu moju majku i moju tetu - ma ne bi sad doli da me moj Jakica ceka ;))))) ... a puse li ga puse ... idem tako ja preko te pustopoljine ... borba s vjetrom nemilosrdna ... ne znam dal da zaigram na onoga jel' no Kevina Costnera u Hrabrome srcu il' da si sebi samu sricem malo Ujevica od te boli i udaraca sa svih strana .... leti ko' lisce sto vir ga vije ... za let si (ne duso, nego budaletino radoznala) stvorena ... ali cu ih vidit .. slikat cu ih ... ja cu ih vidit ... pa taman me ko Milenu Dravic na kraju iznijeli u filmu Bitka na Neretvi ... evo ih ... zaboli njih za vitrom ... mrtvi ladni ... onim rucicama perajicama onako svako malo zalopate ... ono ka da mi masu i rugaju mi se s druge strane ... e Sunje Sunje ... jel' ti sad g.... na mistu kad si nas vidija ... i eto ga ... to je to ... ostadose oni na svome otocicu ... rugaju se ... ono bas rugaju ... okupljaju se prije polaska put toplijega brazilskoga mora ... a ja ... opet pred nervnim slomom ... j...m mater najprije sebi, pa mater pingvininama i stoput mater vitru ... ispa mi je mobitel u neku blatnu lokvu .... ruke mi otpale od leda ... zakljucujem - dan je ipak bijo okupan sa suncon ... o povratku iz pingvinarije ... brodu strave i uzasa i voznji do Cerro Sombrerosa mozda u nekom novom javljanju ... vrime je da se polako na spicu krene ... witame panstwa z poludnia ...
- 11:50 - Komentari (0) - Isprintaj - #

22.03.2018., četvrtak

Dónde está mi paraguas .... mamicu ti tvoju staru lupešku ...

inace sam ja jedna jako cudna osoba ... ma ko bi rec to ... pa tako ja redovito uz onu krpenu mi maramicu u dzepu, ispegalnu na tzv. mot soparnik ....a di god da krenem sa mnom je uz nju i jedan moj kisobran ... vise kisobranuljak ili ti ga kisobrancic ... ma neki bezvezni ... ono neki papirko lahurko od kineza za 10 kuna .... a razlog nosenja toga kisobrana nije moja bolesna opsesivno-kompulzivna narav vec je to stoga sto mi celavi ljudi tesko podnosimo udaranje kapi po glavetini ... naravno, kosmati ce ljudi to tesko razumjeti ... a dijelom je to i stoga sta nerijetko iz mene izlaze odrazi nasljedjenih mi osobina moga dragoga dide ... za one koji me znaju .... onoga moga starijega dvojnika rodjenoga 1914. koji je sada na jednome ljepsemu mjestu ... i tako ... opet ja u dokumentarce ... a vrijeme je trilera ... upravo tako ... jucer ja tako nakon udrarnicko-slobodarsko-trudbenicki odradjene nastave te nakon sto ovdje odjeknu ko' bomba ostavka peuanskoga predsjednika Pedra Pabla Kuczynskoga (ono ... po prezimenu pravi pravcati hispano decko iz njihove hispano zajednice iz okolice Krakowa ;)))))) ... uz to ... napominjem da su meni genijalne ove kombinacije nidje veze ime s jos vise nidje veze prezimenom ... tipa nasi Zdenko Jozo Gonzales Brstilo ili nasa Andja Guadalupe Prnjak Ibarra .... ajme ... opet skretanje s teme ... dakle ... pade predsjednik slobodarskoga Perua ... nesto ka' napali ga da je kra, drpa, meca sebi u dzep .... onda se ovdje sada poceo koristiti jedan divan termin - kleptokracija ... naravno, meni taj pojam iz Mile mi i Jedine nepoznat ... no dobro ... tako je, kako je ... perunaski narode - uz vas smo ... i tako ja to svoje odradio i racunam ja da bi valjalo opet do onoga ducana koji, a to vec vise puta naglasih, ima logo s onim slovom kojega ne smijem upisati jer cu zbog istoga biti lociran, identificiran i transferiran ... a to mi bas i ne bi bilo drago ... dakle .... kisa pada ... vjetric, gle cuda, slabasan, osjeti se, ali bas ono neki lahorcic ili kako bi ga odredio ... valja mi pitat Vakulu ... i dodjem ja po toj kisi do ducana ... moj taj od ranije spomenuti kisobran ja stavim da mi visi i da se malo prosusi na neku kukicu na kolicima .... eeeeee bem' ti nas odgoj - ne u kucu mokrih cipela, ostavi kisobran da se osusi, izuj se jer si blatnjav, mokri kisobran ako se dobrone osusi brzo se usmrdi .... i robujuci svim tim nametnutim mi od rodjene mi majke skillsima o teoriji usmjrdjivanja kisobrana, ostavim i ja tako svoj da mi se malo prosusi (i u konacni ne usmrdi) ... ok ... nije to toliko sad bolno ... mozda stvarno i nije normalno da vracas u futrolu mokar kisobran ... ali ... dogadjaj koji ce potom uslijediti stvarno bijase za mene trilerskoga karaktera ... naucio sam dakle sljedece: guraj se s kolicima, bacaj se preko redova, gazi starce i djecu koji stoje ispred tebe, kad te netko pogleda glupo se naceri, bacaj na traku dok teta s blagajne prica na mobitel, pripremi 100 pesosa za penzice koji ti u borsu spramaju spizu (o tome fenomenu mozda nekad u buducnosti), placaj - najprije jedinicu pa onda zelenu tipku pritisci ... matere ti ... lakse mi je bilo doktorski studij privest kraju nego sve te operacije usvojiti u nekoliko dana ovde u Punta Arenasu ... ali ih ja usvojih .... eeeee sta .... sve ja to napravim ... dadnem ja babi tih j...ih 100 pesosa sta mi je stavila u borsu to jada sta sam kupio (jednu minreralnu, opet dvi bublice, mali pringles cips s akcije i neki light namazic) ... uputim se vanka .... mmmmmm di mi je kisobran ... panika ... nered ... nervni ... di mi je kisobran kojega sam ostavija da se susi na kukici od kolica ... aj vracaj se ... dolazimo do jednoga divnoga momenta ... obracam se onoj istoj baki s blagajne (za koju u tom trenutku utvrdih da osim sta boze tebe ne razumi da je i gluha) ... onoj istoj baki kojoj par trenutaka ranije darovah tih j.....ih 100 pesosa sta mi je to moje sirotinje stavila u borsu ... crtam joj u zraku kisobran ... pokazujem vanka da pada grana e altisima iiluvia ... naravno ... ona veze s mozgom ... tetka na blagajni i dalje na svom mobitelu klafra ... zastitar me sa strane gleda i ceka kad ce zapucat na mene jer meni zivci na 1000 ... ma di mi je kisobran nesta u 15 sekundi ... di su uopce kolica na koja sam stavija da se susi j....ni kisobran ....mmmmmmmm proradi u meni moja najdraza baba Mila .... trka po ducanu u udbasko-isljednicku potragu za kisobranom ....ma nac' cu ga taman crka ... ma nije mi do kisobrana (a, naravno, je mi do kisobrana) vec mi je do boli glave od kapi sta padaju (ka' to mi je razlog zasto skrtac oce svoj kisobran nazad) ... i trazi, trazi, trazi i trazi ....ma nigdi da cu ga ugledat ....tri kruga po cilome ducanu ... vidim da me vec gledaju ko' neki tezi poremecaj koji se bez kontrole iskrao iz kakve ustanove pa sada bezglavo zuji po ducanu ... nema ga .... sta cu ... kako i zavrsavaju djecja stiva - pognuh glavu i izidjoh iz toga ducana ... a vanka ... prolom oblaka ... isprid ducana uvik ona ista starcad prodaje strukice selena, petrisimula (sorry, persina), one neke njihove spletkice nekih njihovih grincajga i travica, neke gnjilaste vocke i povrcke ... a pada li ga pada ... mmmm di ces Sunje jadan ti si .... a do prije nekoliko si trenutaka bio sretan i bezbrizan covjek pod zastitom jedinoga ti paraguasa od desetak kuna ... eeee kako je malo potrebno za srecu .... sjetih se - pa preko puta je mondeni prodajni centar ... raj plastike, pvc skovaca, poli loli odjevnih predmeta, dzidza midza i bespotrebnih kineskih plasticnih candrljina i ostaloga smeca raznoraznoga uglavnom doplutaloga morem iz daleke nam, ali prijateljske i takodjer slobodarske Kine ... candrljina i smeca koliko ti dusa hoce ... kultna robna kuca zvucna imena - Dicembre ... o la la ... kolegica Mikacic i ja bismo sad u isti glas uzviknuli - ASTI STANDARDA! odo tamo imidjatli ... now ... putem mi na pamet pada identicna prica iz splitskoga Mocnoga zmaja (ko ne zna di je bio Mocni zmaj nek' se pokrije usima i sam sebe kazni) kad ja s mojom prijom Djulom dotrcah isto kupit pod istim okolnostima kisobran i od tada vise nije kisobran nego je kinesko-hrvatska inacica - KISOBLA ... kako tada napisa teta Cajniza na racunu ... pa situacija se ponavlja ... moram kupit novi KISOBLA ... unutra ... svi smradovi svijeta ovoga se spojise ... ono ... dominantan onaj prustovski moment - miris netom raspakirane Jugoplastikine kabanice iz djetinjstva mi ... divota ... aj trazi kisobran ... a izbor ... os ovakav ... os onakav ... ali svi oni vise sunobrani ... izabrat cu nesto i ne dam priko 2000 pesosa (cca 20 kuna) pa da sad crknem ... i .... nadjem ja ... os plavi ... os crni ... aj isprobaj uopce dade li se to i za jednokratnu uporabu iskoristit ... ono ... papirko ... straj te malo jace potegnit onaj dio za rastvaranje da ne bi u sto strana odleprsali dijelovi te instalacije koja se prodaje pod palavua (ludje od nase inacice kisobla ,)))))) ... ono ... neki oblik nekakavoga ka' origamija bijase taj kisobran ... jamacno spasio ne bi neduznu djevojcicu Sadako svojom cvrstocom i izdrljivoscu ... jad jadni ... aj ok ... nema druge ... kupuj ... ooooo novi skill ... placanje u kineza ... teta prva na prvoj traci provlaci kisobran ... pokazuje svojom mini rucicom i iz mini usta joj struje neki mini zvukovi iz kojih moja maksi glava shvaca da s tim papiricem i tim kisobrancicem krenem do druge tete ... dodjem do druge tete ... ono kinesko hi hi hi hi hi i opet hi hi hi hi ... uzima mi papiric .. a uzima mi i kisobran .... opet red hi hi ih hi i hi hi hi hi ... odara neki pecat na taj papiric i onda skida nesto s tog kisobrana i ponovno iz mini usta izlaze mini zvukovi te takodjer i s mini rucicom pokaza trecu tetu kod koje cu platiti ... matere ti ... oce li ovo zavrsit ... ko da cekam pregled za CT u splitskoj bolnici .... aj zavrsilo to .... izlazim vanka ... otvaram taj kisobranuljak marke Sadako nece pokisnuti .... mmmmmmmmm ... aj radi ... ali .... sta ja ugledah s druge strane ..... MOJ KISOBRAN ... onaj isti moj kisobranuljak koji ostavih da visi da se osusi .... a di je i kod koga je ... stara patuljica bezobrazna ... prodavacica onih strukica petrusimula i selena se dokopala moga kisobrana ... kada ... u kojem trenutku mi ga je munila ... pretpostavljam kad se koncentirah na ono - "primo uno e verde" ... i gledam ja staru patuljastu gljivicu kako se koki i guzla pod tim mojim kisobranom i garantiran stara lihvarica, lupezica i prepredenica ilegalno to i prodaje s otudjenim kisobranom .... gora je od peruanskoga predsjednika Kuczcynskoga .... lupezica stara i mulica bescutna ... a visine ne iznad 130 cm .... i gledam ju ja ... toliko je ona malecna ispod tog mog (sada pokojnoga) kisobrana da je rucku ugurala sebi u dzep od jakete i pravu malu instalaciju od njega proizvela .... staticnu tendicu iznad toga joj maloga bacvastoga tijela... ocu li se zaletit pa je zalopatit s ovim mojim novim smrdljivkom kinezom ... ocu li reagirat ... ma sta cu ... odlucih da cu na prvi dan proljeca biti dobro celjade ... neka se stara gljivarica veseli .... ja vec i spjevah inmemorijamski pjesmuljak tome kisobranu ... neka on sada krasi neko vrijeme svekoliko sarenilo boja i mirisa glavne ulice u Punta Arenasu ... bit ce to moj darak tome koloritu svega i svacega ... bjezim sada ... witame panstwa z poludnia!
- 12:00 - Komentari (0) - Isprintaj - #

21.03.2018., srijeda

Patagonija, Patagonija ... i (nepiškenja) agonija ...

evo se ne oglasih dugo ... nije zato sto nemam sta za rec nego brate satrase me ovi moji ljubazni domacini ... sve se oni trude odraditi po ps-u pa se drze svega zapisanoga u ugovoru ... ajme ... jucer i danas osam sati ... mogu ja, fala Marijinome nevidljivome decku na nebesima, govorit, ali malo me isto umorilo ... i opet imaju pitanja ... i to mudrih ... a k tomu ja jos uvik sebi ne dodjoh od nedjeljnoga ... pa slobodan sam reci, sad s odmakom od 48 sati, mozda jednoga od najludjih dana u mome zivotu ... imadoh ja ludih dana u zivotu svome (mozda vise nego pametnih), ali nedjeljni ostaje zapisan mastnim (jel' tako teta Nives valja pisati?) slovima ... mislim se vec dva dana podijeliti s vama ili ne nedjeljni dan ... znam da ce mnogi potvrditi svoje sumnje da sam lud, a neki ce me mozda staviti medju naj zivuce hrvatske fikcionaliste ... ma votever ... pa ajmo ...
svanijo je lipi nediljni dan sa suncon (jel' no vako nekako idje kulti sinjski sastav) ... odlucili moji puntaarenaski prijatelji koji su poslom dosli tu iz Hrvatske da nas djava odnese zericu do Argentine ... ono .. vratit se u Split i ne pohvalit se (ka' ono usput - bija san ono ka' malo do Argentine (naglasak vam znan na Argentina)) ... ono ka cokolada, banana, vitrina i tribina ... taj onaj znani svima ljigson naglasak ... svete mise te nedjelje vidit jamacno necemo ... u goste, a to je jos jamacnije, nas nitko od ova ovdje zivlja pozvat takodjer nece ... pa reko - sta mi ne bismo skoknili do Argentine ... zvat cemo moje suputnike do kraja price ovako - ona je B, a on je P ... nasli wagen ... i to ono vasceo pravi das auto ... neki dziponja ... automatik ... rekle bi mnoge zene - crni je i veliki ... taman za ono bacit zaglum s cileanskim tablicama po tamo nekoj Argentini ... i to mi sve lipo uzeli ... opremili se ... ja ... ali ja ... more than kontrol frik ... a i imajuci neki spurijus pripremih nam sendvice, vodu, krekere, neke bezvezne kroasane ... ono ... ipak se ide kroz neki patagonski nepoznat teren ... B i P se iskidase od smija na moje sendvice .... vidi vlaja ... ne bi da nema do Argentine kafica i restorana pa nosi on sendvice i sokice (zaboravih da sam ponio i sokice od kruske - platio 2, treci dobio gratis) ... i kako i rekoh - bijase dan sa suncon ... gdja B zna cestu napamet ... ona jezdila i jahala tuda stoput .. gdin P sidi ... gdja nam B stavila s USB-a da prase Gunsi jer je ona njihova velika obozavateljica, a i nekako odgovaraju po ovoj cesti ... nako ... bas pogodjeno ... ja sam u onim patikama (racunam moram ih nosit jer su skupe ... pa necu ih zar bacit na kraju ...) ... i ide voznjica u dzipicu ... grije guzu sic ... otvara se pa zatvara panoramski krov ... malo klimicu da puse u koljena ... ma za vratic ... ono ... bas nekako trumpovski se osjecam ... red cakule ... red opet tisine ... red tratja (mostly o onome i onima i onoj od dana ranije) ... pa tam te pa vam te ... pa pundza joj je glupa ... pa lipsa je uzivo ... pa ima malo debele ruke (predivno debele, onako nesto poput manje pakiranje mojih) ... ja opet sa svojom teorijom po stoti put da joj je jedna noga kraca ... e pa ovako ... e pa onako ... ooooooo prosli aerodrom i idemo mi sad put gori ... dva su smjera ... jedan je za Puerto Natales i probijanje kroz cileanske masive, a drugi je za uzduznu voznju uz Mageljanov prolaz sve lipo gori do argentinske granice ... ono ... taj je drugi nas put ... lipo cemo uzivat gledajuci more i s druge strane Terru del Fuego (ajme ....kako se to ono kaze na vasem tamo hrvatskome ... ajme ... ne mogu se sitit kako se to ono kaze kod vas u Hrvatska ;)))))) ... ok ... super ... aj tamo smo onda brzo ... predivni eksterijer ... sunce idje k nami pa unda za nami ... djava ce ga vise ovde znat di izlazi, di zalazi di goni i di staje ... nikako ja skuzit i dalje di je istok, a di zapad ... medjutim, dosta opet geografije i fizike i ostaloga ... gdja B koja je bila za upravljacem ... a to cemo shvatiti tek kasnije poslijepodne ... umjesto tamo desno na odvojku u svojemu lajanju (taman je bila na analizi materijala gaca (za neupucne - to su gornje hlace, a ne mudante) koje je imala ta poznata zena od dana ranije) ... i ode ona lipo put toga Porto Natalesa koji je na drugu stranu od strane di smo se uputili ... ok ... sigurno ce opet negdi bit skretanje za doc ponovno na cestu prema argentinskoj granici .... i sada nastupam izvidjac ja ... ona dosada koja redovito sebi voli prije puta s google mapsa fotografirati mapu tamo gdje ide i tako ja nadjoh na toj svojoj mudroj mapici cestu Y 405 i cestu Y 455 koje vode preko jednoga parka prirode izravno do granice ... odnosno te su ceste odmah uzduzno uz cileansko - argentinsku granicu ... ja tako dadoh koordinate i skrenemo mi na tu cestu ... koja bijase to cesta citavih nekih 200 do 300 metara ... oooooooo ... dalje asfalta nema ... vracaj se na asfalt ... kamioni nam j....mater jer se okrecemo i zaustavljamo na brzoj cesti ... valja se sada opet negdi uputit .... i nas mali kucni savjet donese odluku da se vratimo na taj makadam pa ce valjda uskoro te dvije ceste sta pocinju s Y .... iso miki .... vozi, vozi, vozi i vozi i vozi i vozi ...vanka puse .. trese se auto ... letimo po tome makadamu .... svi se prave kako nam je cool i kako nam je baza .... stalno ocekujemo da ce se iza neke uzvisine ili okuke ukazat nesto ... pretrcavaju stalne neke nogate kokosi u hordama po tome makadamu ... to je sigurno neki emu ili tako nesto ... sa strane se zalijecu prema nama takodjer u velikim rpama (ili ti ga skupinama) one njihove bolesno brze ljame guanaco ili tako nesto ... a oce li se vise sta ukazat na horizontu ... poslah nekima jucer na fotkama ...djava ce se crni ukazat ... i traje to i traje ... usporavamo za fotke ... pokusas otvorit vrata nosi i vrata i tebe ... ne mozes milimetra vanka .... mislim da je u pojedinim momentima bilo 200 na sat ... i dalje vozi i vozi i vozi .... i traje to i traje i traje ... vise nemas brate tema ... a svi onako nisu bas neki da ih se karakterizira kroz key words "sutljivi", "povuceni", "tihi", "necujni", "plahi", "sramezeljivi" .... ajme ... ajmo se opet vratit na onu od jucer pa joj sad analiziramo jel one brisace od trepavica nosi jer ima jedno stakleno oko pa da se ne vidi ili ju je nekad u proslosti slagiralo pa joj je jedan kapak od tog slaga padnut ... niz se teorija tu stvorilo ... ali mi nikako na asfalt izac ... i sad .... ko ce prvi puknit da mora ... da prostite ... pisat ... vec smo u autu vise od cetiti ure .... i pocne sad silenje i ono bildanje putnickoga ega svakoga od nas pojedinacno ... ma mogu ja cili dan izdrzat bez wc-a nego me ovo sve istreslo ... ma ja isto - mogu po dva dana ne ic u wc kad putujem ... ma ljudi ja uopce nikad nemam potrebu za wc-om na putu jer je moj mozak toliko bazdaren da .... i tako ne da su se splele lovacke nego mig-21 price o tomu cija je besikica izdrzljivija ... a puca sve ... ono .. bojim se jamacno zagarantirane sepse jer ce mi uskoro nakon pucanja mjehura otrovat se moje mlado i vitko tijelo i skoncat cu ovde ... a moglo je jos puno toga dati urbi et orbi ... ajme koje me grozote od misli me pocele stizat .... i evo ga ... rampa broj 1 ... ne moze se dalje ... ajme nastaje bijes ... ko ce se nazad vracat ... a sigurno cemo se i izgubit ... zaboravih naglasiti na gps uopce znakove zivota u ovoj pustinji i prasumi ne daje ... nema povratka ... srecom ... rampa je gumene i sisaj s dzipinom preko nje .... aaaaaaa pocinje sad ono cega se pribojavah ... minsko polje jer smo stalno uz granicu ... tamo negdje u daljini s desne strane je Argentina .... a utroba ko tudja ... izgubih sva osjetila ....kako ja, tako i gdja B i gdin P ... sad vec pocinje ono histericno smijanje ... ali ... evo i druga rampa ... ma goni i kroz nju ... i sad naletjesmo na neke napustne farme ... ajme .... atmosfera nesto izmedju Hajdi i cotave joj prije Klare i kucica iz gradica Peytona .... sve je tako ... ma filmska kulisa ... ocekujem onu kukavnu Franciscu iz Mostova okruga Medison da se digdi pojavi s kuvacom i pokaze nam napokon put za izlazak iz ove patnje ... prestala od te lipote potreba za wc-om i svi se nekako prepsutise melankoliji mista u kojem smo se nasli ... nesto sta stvarno tesko da se zaboravlja ... aj ... aj ... dosta romantike ... valja vidit Argentinu ... a mi tu gonimo i gonimo vec vise od 5 sati ... bez prestanka ... nemas di ... od straja jedva da pinku prozorcic za opalit koju sliju otvoris .... aaaaaaaa evo onoga sta ce nas dotuc - ogromna rampa ... ne mozes gazit priko nje ...sva rosava i bodljava ... okolo opet zelene tabeletine s oznakom da smo opet (stoti put danas) u minskome polju ... na rikverc ne mozes ... okolo sve ograde .... zemljani put ko neka duuuuuuuuga crta iza nas ... ispred nas ta rampa i opet jos duuuuuuuuuuuzi put bez kraja i konca .... i rece gdin P ... izlazim vanka taman me sada trazili svi po citavome ovome polju kad me mine raznesu ...covik puca jer je zadnji put bio u wc-u prije nekih 6 ili 7 sati ... izlazi ... baca ga na sve strane ... ko ce ga sad vadit i odradit znate i sami sta ... 200 na sat ... minsko polje .... rampa naprid .... nestade on u toj prasinetini .... vraca se i dici kako je pravi mornar koji je odolio vjetru sa svih strana i vratio se suvih gaca i cipela ... moj red ... tehnika osmisljena bez greske ... baci se na ogradu ... dalje necu pricat jer mi je tehnika bila vrhunska ... prodat cu je ko patent ... i ja pobjedonosno ... suvih i gaca i cipela do auta ... a di ce nam nasa jadna gdja B .... sta ce ona jadna ti je ... ja joj nudim bocu i da cemo nas dvojica deckiju izic vanka ... ona kaze da nece ... ja joj nudim plasticnu kesu pa kako bude ... ona odbija ... i izlazi ona hrabro .. nosi nju na sve strane ... ko zastavica leti na sve strane ... nestade je ... nema je .... ona mudrulja ... a kako bijasmo s dzipom koji je dosta visok ... podvukla se ko kakva maca ispod auta koliko je god mogla ... i odjenom izroni ... frizura ko da su je sa stotinama petardi napali ... i ne moze se od smijanja dokopat vrata i uc u auto .... place vanka od smija i nosi je na sve strane .... ne ne ne ... taj se moment ne da prepricat ... minsko polje ... rampa ... visesatno iscekivanje wc-a ... gdja B napokon usla u auto ... cipele joj istrapane komadicima blata kojega je sama proizvela ... i tad se gdin P razjarii ... izadje vanka ... golim rukama digne tu drvenu rosavo - bodljavu rampu i naredi gdji B da nagazi koliko je god moguce ... ono ... da ne bi mene kao njihova punoljetna retardirana sina ... nova verzija, sada s junacima Telmanom i Luiz bi jucer bila snimljena .... i prosisamo mi sve to .... i trajalo je to jos i jos i jos ... ali nakon duge muke stigli smo mi na prasnjavu, sporku, ajme meni plisnavu cileansko-argentinsku granicu ... posjetili smo mi i Rio Gallegos ... pozderali smo dobar steak u nekoj sporkoj gostionici na putu ... nagledali se pustih bestija i bestijica ... ali to zagubljenje po Patagoniji ...dolazi najludja spoznaja ... vozili se cili dan po toj Patagoniji ... vratili se na glavnu cestu i shvatili da smo svega 70 km udaljeni od Punta Arenasa ... a napravili skoro 500 km po unutrasnjosti ... nesto totalno suludo ... bijah jucer citav dan nekako nujan i sebi samu zacudan jel se meni uopce ikada dogodila ta Patagonija ... i sada dok ovo pisem nisam siguran da mi se sve to dogodilo i da prozivjeh i prezivjeh jednu totalno bolesnu atmosferu ... ono ... vec sam i ranije napisao ... teski Kill Bill i samo sam ceka kako ce se odjenom negdi na tom bolesno savrseno zastrasujuce predivnome prostoru pojaviti prasnjava i luda Uma Thurman i onako sva krvava i izrazbijana sist mrtva - ladna s nama i hladno upitat - moze li do Rio Gallegosa? ...
jednostavno dalje nema smisla opisivati ludilo Rio Gallegosa ... grad letecih plasticnih kesa, ludih ljudi i tona i tona smeca na kojoj se igraju nedavno prohodajuca djecica bez ikakva nadzora ... ono ... Tarantino je definitivno ono tesko livo krilo prema onome sta me jucer snadje ... naravno ... nasrecu i naradost ... i dao mi onaj isti Marijin nevidljivi decko s nebesa da se ovo ponovi ... ako ne opet meni ... onda svakako citatelju / -ici ovih redaka ... witame Panstwa u poludnia ...
- 02:32 - Komentari (0) - Isprintaj - #

19.03.2018., ponedjeljak

Y 405 i zvjerad guanaco

veceras samo kratko ... najkrace ... taman se vratio iz Argentine ... nesto mozda najludje sto ikada dozivjeh - cesta Y 405 i cesta Y 455 (citaj makadam izrovan po sred predivnoga niceg), voznjica kroz nekoliko minskih polja, zabranjeni prolazi kroz sta napustene sta tisucama ovaca pretrpane farme, nasrtaji zivcanih guanco bestija, magla iz slanoga jezera, vitar od mislim 500 na sat i umjetnost izvedbe male nuzde pri istoj brzini vjetra na samoj granici, kontrola pasosa s argentinskim kamiondzijama, radosna nepoznata obitelj u Rio Gallegasu za koje nisi siguran jesu li dileri kokaina, lovci na organe ili su jednostavno ludi ... atmosfera pocetka Kill Billa 1 ... ono ... bas onaj umobolni El Paso kakvoga zamisljah ... i ... Patagonija koju do sada samo poznavah preko googla ... i kredit s nepovoljnom kamatom s radoscu vracati za vidjeti ovo ... cudesno ... koga zanima poslat cu mu slije preko voc apa ...
a ja znam da mnogi izgarate citati o jucerasnjem cvenku ... i kako prodje jucerasnja sentada ... samo cu napisat - skoro pa iste CVIKE!!!! ... sotobraco ... bez skuribande ... pohvala pjevnoga mi talenta ... k tomu ... najsavrsenija kombinacija imotsko-spanjolskoga u kojem uzivah ... claro da idjen crkvi ... drugi put ... kao i o lososu (kojeg nit' sam ljubitelj, a jos manje ljubimac) i premasno-nejedljivim broskim pArsuratama (again pisati gdji Nives molbu za pojasnjenje etimologije) ... mozda u nekim novim objavama ... jer ... jednostavno ... danasnja Patagonija i jug Argentine ... bez premca ... witame Panstwa z poludnia ... p.s. Tonkice patakun ti je od indijanskoga pataka (otisak velike indijanske stope u pijesku) po cem je Patagonija dobila ime
- 03:11 - Komentari (0) - Isprintaj - #

17.03.2018., subota

Propina ... baza puno fina ...

napokon subota ... ajme gusta ... pauza od nastave ... jucer eto za vrijeme svoje nastave saznah kako imaju u srcu mi priraslome Cyclyu zanimljiv koncept u jednome dijelu grada kod imenovanja ulica ... my main field, of course ... I am an expert for that topic, of course ... i tako oni u Cycelyu dadose sljedeca imena ulicama: Paragvajkina, Urugvajkina, Jamajcankinina (oprosti gdjo Nives, ne znam proizvest posvojnost od Jamajcanka), Novozelandjankina, Argentinkina, ... ma sta to oni ... o cemu to oni ... i onda mi, fini i ljubazni as a vazda, pojasnise kako je tadasnjemu (u vrijeme imenovanja) gradskome establismentu dozglordilo davanje imena ulicama po znanima i znamenitima, poznatima i prepoznatima, ljubavnicima i tiranima, oficirima i dzentmelenima, vojskovodjama i svecenicima, voljenima i mrzenima, ... pa odlusise se oni tako presaltat kod imenovanja u slavu, na sjecanje, diku i ponos brojnim zenama .... ajme ... more than amejzing idea ... odma mi u mojoj IM glavi palo na pamet kako bi u mome rodnome kraju za sve one nesporazume oko onoga svima napornoga tko ustasa, a tko partizan bilo najlakse pocastiti nase ponosne zene pa da ja tako pocnem primjerice zivit u Dugopoljkinoj 17, netko drugi u Sinjankinoj 11 ili mozda Mucankinoj bb ... a ostali u primjerice u ulicama Zena Crivaca, Zena Koprivna i pripadajucih zaselaka, Zena Dolica drage (nb, najdraze ime sela u RH definitivno je Dolica draga, op.a.) .... i naravno ... sredisnja bi tada trebala biti Hrvaticina avenija (a negA cija drugo) ... a prve bi tada sporedne morale biti mozda Imocankina i Hercegovkina ... ko bi ih smio od straha smjestiti u neki zabaceniji dio grada ... meni ovaj njihov koncept stvarno genijalan ... a tek razlog - dodijali pajdo naporni vazdapredklimaktericno-testosteronasto naporni muzjaci po putu pa neka ih malo hrabre zene micu, brisu i dostojno zauzmu njihove pozicije ... palac gore za ideju ... morat cu tetku Radu B. upitat sta se njoj cini od ovoga ... Nino ce jamacno bit za ...
aaaaaa jucer mi se posrecili ... naletjese neki puno dobri ljudi ... ne smijem ih reklamirat ... odvedose oni tako mene u neki vrlo otmjen place like tipical restoran ... ponovno iz Poirota .... nelose ... ali brate ono savijanje i previjanje konobara ... kreveljenje ... mlataranje ponudom ... ocete amru ili tofru ... mamte ili tamte .... safru ili klafru ... ajme ajme ... sta me to tare ... daj mi jest i ne tari ... briga me sta ces smuckat kao preljev ili dodatak ... mmmmmmm mesina i kumprine ... rekla bi Mara iz Sinja - dis' bolje komb'nac'je (odavno ne cuh mio mi govor bez zavrsnih i nerijetko uopce vokala) ... al' bit ce mesine i pira kopira kumpira ;)))) ... i tak' se ja udobno smjestih ... trckaraju ... backaju se ... skakucu ... malo vinca ... malo vodice ... malo onoga kad vam se pogledi slucajno susretnu glupoga smijanja ... iiiiiii eto ti spize ... juha od nekih kumpira .... batatas juhas .... onako ... nekako mi KBC dijetalna boja te juhe ... smazah tomu unatoc ... i eto meme ... i pecenih kumpira ... aaaaa lipa dva komada ono lipo snicelirane koljenice ... ko za potrebe filma savrseno izgledajuci taj neki kao kotletic, brzolica ili kako to vec nazvat ... nalipljeno na tu koscurinicu koja je u sredini punjena necim ... pozderah, a ne shvatih cime bijase punjena kost .... i takva dva komada ..... i posli nelose nesto ... sprckali (eksperti su u tome) ponono od, pretpostavljam, ostatak vocki i povrcki neki kao recimo ka' ono neki mus od voca i nekih piskota u nekome miksu ... uglavnom ... svakako u barbijerovskome stilu na kraju zakljucujem - kvalitetom u rangu pariskih restorana s kraja 60-ih a la Morsure de passionnee ili mozda bolje kao u nekad kultnome Miel dans la boushe, modalitetima necujne izmjene tradicije i suvremenosti, britkoscu i pamtljivoscu izraza juznoamerickih i ognjenozemskih sarf i prirodnih zacina te na kraju posuto s taman dovoljno melankolicnoga bukea prosusenih bobica na trsu dozivljenoga u antofafastina predikatnome suvignionu iz 2011. .... e barbieri ... svaka ti dala ...;)))))
ooooo pa jucerasnji novi skill jest propina ... i po njoj zakljucih da je ovo zemlja fina .... u kaficu uvik na kraju dobijes racunu ... na tom su racunu dvije cijene ... prva za skrtice (ovdje su, naka mi brojni oprosti, Bracni mostly i, bez uvrede, uvjeren sam da je ta cijena za njih i potomke njihove) i druga cijena za nas hinterlandjane s uracunatim TIP-om, mancom, napojnicom ili kak' vec veliju ... i kad ides platit uvik ide pitanje - con propina o no .... i dajte i sad recite - ko bi od srama reka - bez ... fina taktikica ... a ne ono kad nasi jadni konobari jadni dobivaju na vremenu trazeci dvi kune koje ti moraju vratit ... pa onda do blagajne, pa onda do kolege ima li za razmijenit ... u ovome se finome kraju to lako rijesi, nema tih psiho igrica os' nes' ostavit kunu li dvi - propina - si o no ... i vozi ...
aj pozdrav, valja mi se priredit danas posebno, oribat zuberine, namirisat se, ono sve sta ide ... neplanski minjat mudante i donju majicu sokolku danas umisto sutra u nedilju ... kupanje isto u subotu umisto u klasicno nedilju ... ka' ono ... na cvenku sam s jednom plavom damom ;)))) ....ono ka' malo sotobraco ... pokazat cu ti pingvine i cut ces pjev kormorana ... ocale i puntaarenaska subota .... sentada ... vjetric u kosi ... ko zna ... mozda padne i skuribanda ... ali znam da definitno necu obut one patike ... Magdalena ... vazi li i dalje ona - za dobar selfi ulazim u top 5 hr influensera??? ... witame panstwa z poludnia ....



- 12:32 - Komentari (0) - Isprintaj - #

16.03.2018., petak

Pastel de choco .... p....m ti u oko ...

evo me! moram priznat da sam ocekiva da ce ova nastava manje boljeti ... ali malke boli ... ali, nema mjesta boli - razgovor pomogao ... pa ponavljam (sve točno napisano) - ljepa rjeć ćini ćuda .... NE PUŠE!!!!! i jos jednom - ovdje danas NE PUŠE!!! vracam se opet u obrazovni program ... nastava ... ma nije tako strasno samo brate ko' je vidio udarat dvi sihte .... jutarnjicu i vecernjicu .... ali dobri su i fini pa reko stisni zubalo, zapjevaj Sevku (navuci osmijeh i briga te) .... i odradi se to ....draga neka dicica ... cak i pitanja postavljaju ... i to na mistu ... dobro ... taj je dio zavrsen za danas ... malkice sam satrakis ... bijase naravno dogadjanja (sem nastave ... mamicu joj njenu puntaarenasku) ... aaaaaaa danas prvi put sjedio i rucah ko' trudbenik, radnik, covjek i udarnik (ne i sindikalist) - u kantinu na kampusu ... i ponovno hrabro ... samouvjereno ... pace samouvjerenije neg' li bijah prije neki dan u Klinici Ude Brinkmana .... vidim svi nose nesto ... sad za opisat i ne bas jednostavno ... a puno mi liiiiipo izgleda ... ili su hungry ajz proradile ... onako ... rekla bi moja prija Djula ... neki nabujak ... slozenac ... onako svasta ... vidim to ljudi nose ... ono klasicna trakica ... cekanje reda i ono sta mi se uvik gadi - pusickanje za vrat u vrijeme kad ljudima ionako malo smrducka iz usta jer dugo nisu jeli ... teta s kapicom da ne leti perutnina s glave joj ko' parmezan u prahu okolo ... neki njihov obrazac borosana ima ... cisto je ... uredno... zabavlja posjetitelje kantine neki ocito mnogima omiljeni puntaarenaski lokalni radio i neki voditelj ... primjetim da se neki smijuckaju njegovim bazama ... pravim se da kuzim ... ali da sve kuzim ... TODOS! .... aj opet s kolegama lajki dok cekas u redu ... ajme kad cu vise na red ... noge mi otpadose (patike koje vise puta spomenuh - skupe, neudobne i malke me sikiraju) ... aaaaa narucit cu ovo sta mnogi pronose na pjadelicama u raznim bojama ognjene im zemlje ... evo me ... pravim se ja ka' da mi je najuzi clan obitelj u upravnome odboru ove kantine pa ponovno TODOS znam ... ponovno samouvjereno i vidje da se to cudo svega i svacega, a preliveno purom, palentom, sorry - zgancima i to zapecenom / -im zove pastel de choco ili chocio (ajde jedno i vise-manje) ... ali tako nekako ... materi ti sta je to ... lipo izgleda ... a da je ono malo stipnit prije pa da znas sta je ... ajde, ne moze bit gore od onoga u Ude Brinkmana garant ... i ja to lipo sebi narucim ... dakako negA na tecnom spanjolskom (naravno, s naglasnom mageljanskom inacicicom) .... aj i to cudo ajmo isprobat ... ha ha ha i opet ha ha ha ... probarka ja ispod tog malog brezuljka od pure (sorkac, zganaca) i kad ispod .... todos sta su nasli po kuci, spajzi, frizideru, medju dicijim igrackama, ... ma nema cega nema ispod ... ajmo redom ... naletjeh na pola masline, komad tvrdo kuvanoga jaja, komadice (vise vrsta) sta slanine, sta pancete, neke komade kokosi (one meni gadljive sta nase zene kuvaju rizot od tih komada), malo nekih vrsta mlivenoga mesa, komadi mrkve, tu i tamo koja boba graska, opet druga pola od one masline od maloprije .... aaaaaa od cega krenut, ma sta se s cim tu slaze ... nista mi jasno ... medjutim ... glad ne pita ... maznuh citav taj sruseni purin brezuljak ispod kojega bijase vulkan mostly ostatak im vjerojatno od pon / uto / sri ... pomislih - sta bi ispod naslo da sam u subotu ovo narucija ...
danas necu pricati o iskustvu posjeta duty free zoni - kultnoj Zoni Franca ... spava mi se ... ono sto svakako volim gledati i prati zadnjih nekoliko dana su umobolno-poremeceno-urnebesno-zastrasujuci taksiji ovde po Cycelyu ... saznah da im je taksi jeftiniji od gradskoga busa i da svi koriste taksi ... bijase meni u pocetku cudno zaustavljanje u punoj brzini crno-zutih prometala di im padne na pamet ... ne mogu virovat ... taksi jeftiniji od gradskoga prijevoza .... ti auti plisnavi, sporki, izrazbijani, vozaci u njima nevidljivi (bez ikakvog izvrgavanja poruzi - prosjecna visina 153 cm po mome oku sokolovu), stakla blatnjava, ljudi ispadaju i upadaju na srid puta ... i tako danas odlucih i ja vratiti se iz Zone France (izmedju dviju nastava malo cu ka' ono po ducanima izgubit uru do dvi) ... i bacim se ja tako prid taksi ... staje on ... ja uskacem ... unutra smrdi ... ono ko' na selu kraj prodjes kraj kokosinjca ... raspalio rodjo neki cileanski ja ga nazvah kantri ... zajurca se ... srica onu policu osiguranja drzim u njidrima non-stop ... ajme majko ... ne bu ovo dobro zavrsilo ... cosi, baca se iz trake u traku, ne vidi on kud goni ... i pocne bacanje drugih korisnika usluga njegova prijevoza ... ne pita on di ces i dokle ces .... krcaju se, ja se scucurio iza njega na straznjem sidalu ... uskace najprije zena s malim ditetom od neke dvi godine ... sida naprid ...nit veze sebe, a nit to jadno dite ... onako dite se baca ... ona mrtva ladna bulji kroz prozor ko da promatra bozicni snijeg iz svoga toploga doma ... ...nitko ni s kim nista ne govori .... nakon 2 minute pajdo opet koci ... uskacu neke dvi pretopostaljam srednjoskolke ... klebere se svaka sa svojim intimusom mobitelom nesto badaju ... one kosmusine ime pale po tim mobitelima ... i dalje se klebere same sebi ...nagurale se kraj mene ... sisa ga pajdo po drndavoj cesti brat bratu 110 na sat ... mislim se u sebi - neka ti budaletino luda i radoznala ... ako ces ovde zagnjojit - bit ce opet ni zbog cega drugoga nego li ti zbog te vazdazeleno radoznale tintare ... uuuu nekako mi se nazire moja ulica u koju ulijece u punome gasu, a sad bi ga uskoro treba klepnit po ramenu da pocne kocit ... ali ne ...on ponovno koci ... to jadno dite leti po autu ... majka i dalje zuri kroz plisnavi prozor ... uskace .. a .ja ne znam di ce .... gradsk sporkii zongler koji se naguruje kao cetvrti otraga s nama .... i on ... i oni njegovi sporki zonglerski candrljini, lopte, neki crno-zeleni cilindar .... a smrad ... vristi mi se ... ajme ajme i ajme ... sekunda traje ko godina ... na meni uz sve to ona glupa jaketa za protiv j....ga vitra kojega uopce nije bile ... crknit cu ... svi pusu ....on divlja .... uuuuuuuu napokon .... bubnem ga po ramenu .... on instantno na kocnicu ... reko ... bacaj mu pare i biz' ca ... e Sunje Sunje ... i tek ti sad jasno zasto im je taksi jeftiniji od gradskoga prijevoza ... odo spavat ... skoro ce pa jedanaesta ura ... witame panstwa z poludnia!
- 02:07 - Komentari (0) - Isprintaj - #

14.03.2018., srijeda

Churritos .... burritos .... spržen mi jezikitos ...

jučer investirah u jednu dobru piovericu (kišobranku jaknicu) za nekih 25 000 ovih njihovih boga ti pitaj kojih novaca ... koja će ... ja se usrdno nadam ... poslužiti u borbi s ovim najvećim mi neprijateljem u omiljenome mi Cicelyu ... neki su imali priliku vidjeti taj moj novi (nazovimo) modni ulog ... javit ću jel' se investicija isplatila ... mada mi nekako kratka priko bubriga pa sad glava pokrivena, a bubrige vitar odvali ... naravno ... a to ne moram posebno spominjat više .... puše li ga puše ... moje savršeno delikatno vivaldijevsko uho teško se više nosi s ovom vijavicom nonstopnom ... pa ne staje ... i ja se nikako načudit ... ali ... odlučih kontra vitru na novi način .... obraćat ću mu se lipin ričima ... i sad mi pade na um omiljeni mi pamtljivi dio iz jednoga školskoga sastavka iz moje daleke prošlosti ... "ljepa rjeć ćini ćuda" (aj nek netko napiše iz prve ove četiri riječi bez greške) ... i sad odlučih, a k tomu inspiran i Markovim poetskim uratkom da ću početi razgovarti s vjetrom ... ono .. igraj na kartu - uzmi neprijatelja bliže sebi ... pa kaj bu ...

nakon jučerašnje gastarbajt nastave odlučih se počastiti nekim obrokićem ... onako nešto za nas u ovim godinama večernji lagano ... međutim ... ostade ta želja samno na pokušaju ... naletim tako na neki pub čudna imena "Klinik" (vlasnik Udo Brinkman ;)))))))))) ... odma u ulici na ulasku u staru luku ... ponovno genijalni filmski eksterijer ... one kućice, drpave reklamice, sve se cunja, njiše (pitam se od koga? čega?) ... a ka' pari mi i neki hipsterluk place za after job zaglume uz neku cool spizu ... ok ... pari mi stvarno cool taj Klinik ... kliničari neku tradicionalnu spizu u ponudi imaju ... churro .... burro .... churritos .... burritos ... panadas .... manadas .... marmeladas ... tappass ... muchachas .... pas ti mater j...tas ... ne bi Svevisnji povata o cemu jelovnik ... a mislim se ... neš' majci ... Šunje, Šunje pravi se da ti je sve jasno ko' da materine tečice otvaraš ... pa po mirisu već znaš šta je šta ... ma idem naručit prepun samopouzdanja i garant ću ubost ... po slikama pari da ne možeš omašit ... i naručim ja tako (naravno, na mome saaaaaaavršenome španjolskome) neki tamo churro con tra la la la la (taj će con biti krucijalan za nastavak moga hipster pokušaja obrokovanja) ... na slici lipo izgleda ... neki sta li je ... uscipak ... privrtica razučena po tavi na ulju ... pecipala iz rucnoga aparatica za modeliranje tijesta .... ka' bože moj u onih bliže moru bi bila ka' ono hroštula ili hrstula ili ka' neka kroštula ... u nas je brate ušćipak (jasno, od glagola šćinit), a u tih je (near the sea) valjda od glagola hrštati ili hrstati .... morat ću pisat gđi Nives ASAP ... nepoznat mi taj oblik glagola .... nesto ... uglavnom onako ne pari lose .... i donio čikica toga pun pijat (čak i uzvri pijata) ... nečim preliveno (crveno - žućkastim) ... apa capa ... ajmo i to čudo probat .... aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa i opet aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ..... gori, izgori, zapali se, eksplodirat će .... ne usna šupljina nego mi čitava glava ..... ajme šta je ovo .... ne možeš ostat na mistu, a dođe mi iskočit iz kože .... uuuuuu .... ne ponovilo se .... i onda zaglum kao nešto mi stiglo imrdžensi na mobitel .... upravo mi javili da su mi pali svi vrijednosti bodovi na burzi u Tokiju .... i hitno moram zvat agenta na burzu u New Yorku da obustavljam daljnje trgovanje za danas .... neloše mi bijaše izveden taj performas .... hitno ... najhitnije napuštam prostor .... ostavija tu 12 000 tih njihovih nenoramlano velikih novčanica toga njihovoga novca .... zapela mi moja pioverica vjetrobranka za višalicu od priše ... izletija vanka ... dvi cigare odjednom zapalija da taj okus u ustima barem nekako pokušam nikotinom zericu zadušit ... doša do reklame na kojoj je opet jelovnik i naučih i zapamtih šta više nikad, ali nikad naručit ne smijem - neki tamo con aji chako de abra / abre (ili tako nešto) što bi odgovaralo nekoj kombinaciji papra i neke nase crvene paprike ... ajme ... nikad više .... gladan se i jadan tako uputija put onoga dućana koji ima logo, a koji ne smijem napisati jer ce me pritvorit ... kupija tamo dvi bublice .... uz njih nekakvi jadni namazic a'la onaj nas sirko buco .... ma neki jad ... i aj kući ... pašćetine moji vjerni puntaarenaški drugovi za mnom ....ono već klasika .... i po ulasku u moje puntaarenaške dvore usnuh very soon snom kakvim li drugim nego pravednika ... ljudi dragi pozdrav vam saljem, a sad idem radit ... witame panstwa z poludnia!

- 15:09 - Komentari (0) - Isprintaj - #

13.03.2018., utorak

Primo uno .... e verde ... ili ...Šunje, Šunje ko tebi karticu dade

mmmmmm ...'bem ti više ovaj vitar ... pa misli li on više nać svoju Dinaru i na njoj se barem nakratko zaustavit ... ma izludih više cili dan ... imam osjećaj da mi ovo moje (inače od ranije samo po sebi, a i po genetskoj osnovi, podosta obilato) lice i obrazi poprimaju izgled onoga pasa marke shar-pei ... zgužvalo me ovo puvanje čas s jedne čas s druge strane ... i to ne prestaje ... zuji, zvoni, zveči, zvuči, šumi, grmi, tutnji, huči .... aaaa ... odlučio sam - kupit ću neku masku za maškare radi zaštite jer ja više ne znam šta drugo ovde pomaže ...
i drugo ... a što ne zuji, zveči, huči i buči već laje, reži, zavija i kmeči ... a to ću morat s mojima nadređenima dodatno ugovorit ... su ovi moji četveronožni novi prijatelji ... odoše mi već barem dvi dnevnice na pašćetinsku spizu ... moji me parkovni prijatelji počeli uhodit (da ne kažem progonit) ... đava mi pamet odnija ... kupit američki Royal Canin za pridobit njihovu pažnju ... tribalo je to odma kamenom potrat (morat ću opet odgledati tutorial Jelene Lasić kako tjerati vukove) ... razmazilo se to pa ne pušća ...svaki dan bar vrićica do dvi ode da mogu proć u miru ... i evo ti ih i sad doli čekaju isprid ovoga Pionirskoga grada u kojemu se ja smjestih (e upravo tako izgleda objekt u kojemu je onaj udobni krevet za 5+ kojega već ranije pohvalih) ... dakle ... do kraja moga boravka imat ću više pasa prijatelja nego li je stanovnika u ovome već mi srcu priraslome Cicelyu ...
Znam da već svi spavate ... u vas odavno prosa jedan i po ujutro ... ovde je nesto malo manje od deset navečer (i opet se vanka nazire zericu dan) .... i naravno .. a šta drugo negA - puše i puše ... dan je moj prvi radni (uspješno) završio i to me veseli ... stres mi isto bijaše jutros se uputit na moju gastarbajt misiju na puntaarenaški UMAG ... aaaaa kako sam se jutros priredio (sem se zbigecal, ali ono ful) za to ... ma ni za jedno Vijeće ni za jednu sjednicu ni za jedno dosadašnje izlaganje u životu ja ne uložih toliko truda ... mislim se, lipota mi nije adut, pamet tu i tamo zakaže i podbaci ... pa odo zaigrat na novu robu, čistoću i umivenost ... odma ću skratit - nitko ni zarezao moj vremenski i ini ulog ni u robu, a ni u čistoću ... oni me dočekaše svi nasmijani, razdragani, raspjevani, piju kavu, ljube se, grle, plaze jedni po drugima, svak po svakome ruke baca, a ja ... ne znam kud i kako sa sabom ... ono totalno tupilo nastupilo ... koga materi ti sada ljubit, koga grlit, s kim se rukovat, koga za kosu pogladit, koga za uvo poškakljat ... ali lipo to na kraju sve bilo ... u meni stanja tisuću ... ono nekako ko' kad ti se netko žaluje i čestita ti Božić istodobno ... Hy Jose, what up ... nice to meet you ... have a nice time with us ... what do you think about Punta Arenas wind ... mislim se u sebi - đava vam ga sad odnijo ... a ono s moje strane super, super, supeer ... thank you, it's great ... I prefare a wind time ... I like my bura so much ... Maslenica, most, Senj, Makarska ... it' s a same like bura in my county and country ... great great great ... bjutiful, imejzing, gordzz, epik, vanderful ... ma šta great ma šta bjutiful ... i ove mi dvi dlakice s glave utekle od vaseg vitra... ali stvarno fini ljudi, sve može, sve ćemo lako ... mislim se ja u sebi ... dajte mi više raspored da znam di ću i kud ću ... i onda aj sidi i sidi i sidi i lajki i lajki i lajki ... malo kava, malo neki keksici (dobri i mislim skupi, ipak su gosti stigli) pa opet malo ćakula bakula, malo svi uglas pa red njihove dreke i smijanja,pa opet red o vitru i puvljavini ovde ... pa onda oni malo između sebe ogovaruckaju (nisu mene nego neke druge, op.a.) ....ono ... ništa različitije od naših dočekivanja gostiju ... ali nikako oni dat raspored ... i ... ajmo sad u naše šefice međunarodne ... ona nas čeka ... ma dajte mi raspored, đavlu i međunarodna ... opet ja sam u sebi sa samim sobom ko s ludim čeljadetom ... i otišli mi u šefice ... tamo opet isti slijed: grli, ljubi, plazi, mazi, red smijanja, red pričica i sad idemo malo prošetat po campusu ... aaaaaaa ne ne ne ne i ne ... nemojte mi to radit ... opet izlazit na vitar vanka ... campus je inače famooooozan i feeeenooomeeenaaalaaan ... male kućice (namjerno i još jednom MALE KUĆICE) prizemnice ... puno njih razbacanih po veeeeeeelikome flores de campu sve lipo doli do mora ... ajme ajme ... mislim se u sebi ... ko će sad kurtoazije radi opet ovaj vitar preživit ... i tako od kućice do kućice ... ovo nam je ovo ... ovo nam je ovo ... ovo nam je ovo ... podsjetilo me na naše žene koje pokazuju gostima dio kuće koji nikada ne koriste (tinel, spavaću, primaću i sobu za goste u kojoj gosti nikada prispavali nisu) ... sve mi lipo pokazali i sad došlo doba (pjeva Neda Ukraden) da se raspored proba ... i dali mi napokon raspored .... kad u njemu po sredini neka debela crvena crta ... majke ti mile šta im je ovo ... a sa strane stoje ure 12.50 - 14.30 .... i nadjem ja sebe u dijelu ispod debele crvene crte .... šta je ovo ... meni milijun pitanja ... razumin kad ja radim ... razumin oznaku dvorane, razumin dane koje radim ... ali šta vam je ovo crveno .... i pitam ja moga hosta (kojega od sada zove mali Jakov Jokin, hvala ti Druge) šta je ovo crveno ... a on pun razumijevanja ... znaš, to je vrijeme kada je sve zatvoreno i ništa se u tome terminu ne može raditi, mi tada idemo na ručak ili se prošetat ili provozat biciklom (jer im hvatanja svježeg zraka i ne treba od vitrusine) .... aaaaaaa ... pa ovi su ljudi genijalni ... cili cilcati kampus i sve službe i svi obustavljaju poslove od, lude li ure, od 12.50 do 14.30 .... pa to je raj ... nešto najlipše što ja spoznah u svim mi dosadašnjim international acadmic relatinoship iskustvima ... pa to je nešto o čemu mi možemo samo sanjat ... zakonska obaveza obustave rada od 12.50 do 14.30 .... e ja se zahvalih na rasporedu i onda došlo vrijeme moje prezentacije (hvala curke iz naše međunarodne) ... ono mi ovo, mi ono, mi ovakvi, mi najbolji, mi lideri u regiji, mi kolovođe svega dobroga i naprednoga ... osjetih ponos (bez predrasuda) nemjerljiv ... dobih na kraju ponovno uz pljesak i grljenja sijaset (odnosno pregršt) ....

Završio moj radni dan .... a kako im reć ne bi ja vanka ... meni ladno ... meni puše ... mene straj da me ne zdimi kakav leteći objekt u glavu (a kacige nemam) ... pa ja reko da bih ja kao morao nešto do čitaonice (vidio ju putem pa računam ima tamo garant grijanja i ne propuhuje) ... i odo ja malo tamo sidit i razgledavat ...lipe mape Magallanes pokrajine izvisili ... sve čisto i lipo mirišljavo ... a meni toplo i ... ne puše mi ... oni se razbižali na svoje posliće do tih spomenutih 12.50, a ja se lipo smijem iz čitaonice vitru ... ali ... valja izać ... neću noćivat ovde jer mi se ne da na vitar izlazit ... aj idem u dućan ... a dućan imena ... završit ću u pritvoru napišem li koje je slovo logo ... dućan je ka naš recimo nije onako ka Interšpar ... nije ni Lidili Midili ... ma onako dobar dućan ... ali prije ću toga u pekaru u senjora kupit svježe pecivo ... to je ono hipster moment jer moram naglasiti da je ovdje još nešto zabranjeno - koristiti plasitične vrećice pa sam hipster i pol jer imam reklamnu krpenu boršu od njihovoga faksa ... a evo me ... pekara ka da si sad iz Armacorda izaša ... stare bake u nekim komičnim odoricama viču ...dobacuju ... ma nešto stvarno lipo ... i uzmem ja iz jedne košare neki mini francuzić kad stane vikat na mene stara iza pulta ... ja jado ... odma kruv bacija ... a ona mi rekla da ostavim taj jer joj je taj za reklamu, a da će mi ona dat iza pulta svježi i vrući ... aaaaaaa zaboravija sam odma na vitar od tog lipog momenta ... odo do dućana ... a tu nastaje show ... imam ja onu karticu sta funkcionira po modelu "pritisni me i skinut ću ti s računa" i ja tako dođem na blagajnu ... pritinem je ja na onaj pos aparat ... a za to vrime tetka prodavačica zavaljena u svoj stolac i mrtva ladna priča na mobitel ... ja opet ... ono ništa ... ja opet ... ništa ... pade mi na pamet Mara iz Sinja s otuđenom karticom i pinom ... nisam ukra karticu materi mi moje mile ... ona i dalje priča i priča ... red se stvara ... ja zbunjeno gledam oko sebe ... šta je sad ... i ona baci mobitel, ustane se, unese mi se u facu pa se izdere - primo uno .... e verde .... i naučio Šunje kako ovde pritiskat ... bubni jedinicu pa po zelenome ... odo spavat ... lipo mi je danas bilo na mome privremenome radnome mjestu ... i kako ja to obično završavam ... witame panstwa z poludnia ... a u dućanu sam kupija najjeftiniju kesicu paščetinske spize ... neš' majci više Royal Canina ...
- 01:07 - Komentari (0) - Isprintaj - #

12.03.2018., ponedjeljak

Vijavica ... vjetar vije ... čovjeka ni pingvina nije ...

danas ću biti nešto kraći od prijašnjih objava ... Prvo, zato što ću stavljati dijakritičke znakove (Antonija, Antonija ... kritika ti upalila ;)))), a to mi jako puno vremena oduzima i drugo - valja nam poći na privremeno radno mjesto za kojih satak i nešto ... vanka puše i puše i puše ... ne znaš s koje strane nosi ... pokušavam kroz prozor pratiti smjer granja na stablima i nema šanse ... par sekundi na jednu pa odjednom okrenu se grane (granje) na drugu stranu ... ok ... valjda je to ta geografska određenost među (sad nisam siguran) dva ili dvama oceanima (neka mi gđa Nives oprosti jer sam u žurbi pa neću ovo provjeravati) ...
O .... pa jučer bijaše nedjelja ... dan stvoren za šetnju po ovome Cicelyu ... ono što me posebeno pozitiviziralo jest da oko čitavoga grada imaju savršenu biciklističku stazu ... pa ko voli - nek si si izvoli gonjat beciklo danonoćno ako želi ... baš dobra fora ... naravno ... sve je zatvoreno ... čak ni oni kafići spomenuti u ranijemu javljanju su u statusu KJUZO (a ja opet lipo odjeven u nedjeljno ruho ... i s očalama dakako spremnim) ... i to nije sve ... pa ljudi moji ... ovdje se održalo među svitom nešto o čemu mi samo možemo sanjat - sve je, ali baš sve zatvoreno između 13.00 i 15.00 sati ... a ponavljam - nedjeljom nitko i ništa ne radi ... zamislite se da dođete ispred Konzuma (Ive the bucike won Todoric bankomata), Tommya ili onoga kukavnoga Kauflanda .... a ono tete skinule manteliće (fala Linda) i borosane, otišle kući sparičat (ili odmrznit paprike ili sarme) i štogod svomu čoviku i dici iznit na stol pa će se vratit ponovno u 3 ure na rađu .... eeeee pa ostavljam vam da razmislite o tomu ...
Nega, kad već spomenuh gori malu Ante fruit of the loom nekadašnjega kralja, ne mogu, a da se ne dotaknem da mi se čini da mala voli dobro garažirat kroz usnu šupljinu ... zato valjda i nosa okolo one velike i skupe torbe radi kojih je vjerojatno čitava unutar- i izvan-domovinska Hrvatska napada. Žena nosi takve torbe jer je žena jednostavno praktična tako da u njima rasporedi po pretincima: 1. sendviči, grickalice i čokolade u pretinac GENERAL,2. ćevapi, kobasice idu u pretinac HOT, 3. sladoled i kiseli kupus u pretinac COLD. Ja se stvarno ne mogu načudit da je ljudi napadaju jer ženi triba skupa borša samo zbog tih pretinaca ...pa zato takve torbe valja platit jer su to posebne torbe koje održavaju toplinu ćevapa i ladnoću sladoleda i ugodnu temperaturu kiseloga kupusa šta je mala ponila za po putu grickat, žvačkat, mljackat i papit ... ali naš svit je puuuuuno zloćAst .... odma koliko je platila i di je kupila te torbe ... pa normalno da ih mora platit ... to su termos borše ... a uz to joj i neke račune iz čačine butige Jutarnji pokaza ... kupila jadna dva kila brašna i par jogurtića i sad je ajmo razapinjat ... šta će jadna naša žena ... dici će razvaljat kakvu piticu jogurtnjaču ... kvasca i mrvu soli uvik ima, fala Bogu ka' u svakoj poštenoj kući ... a odma svi na nju ma ne drvljem i kamenjem nego namjerno iz objesti na jadnu buciku plastičnim bocama od čačini joj voda Jane i Jamnice ... mislim, žena stvarno ono ... kupila minimalno ... ma takvi su naši ljudi .... ne valja im bucika kad kupi i plati skupu/-e termos torbe, a brate ne valja ni kad dici kupi jogurtić iz čačine joj radinosti ... a stvarno ... idem radit ... puše li ga puše i kako bi jedan sastavak triljskoga učenika reko - đavliji vitar raznosi lepušinu eto ti je đavle na sve strane ...
eto, a u malu mi Ivu ne krećite jer ... to svi znate ... i bogati katkad (za)plaču ... netko kraj kontejnera, a netko kraj Mercedesa ... isto je sve to na kraju - i za sluge i za gazde .... witame panstwa z poludnia ...
- 10:45 - Komentari (0) - Isprintaj - #

11.03.2018., nedjelja

I oni svoju spitzu za prošetavanje imaju ...

mislio sam kako ova cetiri sata razlike nece utjecati na moj ustaljeni, streberski ritam spavanja .... mislim se ... nes' ti cetiri ure razlike ... ali ... sinoc obnevidjeh i srusih se (dakako, nego kako nego snom pravednika) u dubok san prije ovdasnjih devet navecer ... pa ni Otvoreno s Togonalom na docekah .... sto znaci da je gore u Miloj mi i Jedinoj vec odavna ponoc prosla ... i probudih se jutros (citaj zorom prije zornice) oko nekakvih 4 sata ... a ono sto prvo moje osjetljivo usce (za)registrira bijase zavij (zavijanje), arlauk, mijauk, cijauk ... ukratko dreku cudnovatih boja i tonova nejasna zvuka, a koje je dopiralo iz prekoputnoga parka (onoga parka u kojemu vas spomenik cace hrvatske knjizevnosti ceka) ... pomislih namah - evo ih, oni svekoliki ogromni morski sisavci vidjeni samo u BBC-evim dokumentarcima stigose na odmor na obalu ... oni isti koji me podsjecaju na mene samoga kad se ujutro u ogledalo pogledam ... a ne ne ne ... cirnuh bojazljivo kroz prozor / pendzer / ponistru / funjestru i shvatih da zvukovi stigose iz usta / ustiju ovdasnjih gradskih ljubimaca ... copor, skupina, jato, stado, ergela, rpa (votever) pasa koje ... gle sad ... oni ovdje ne zovu lutalicama (psima bezavlijanerima) nego su to umilna stvorenjca koja prolaznici redovito hrane, ali ih ... vidi pameti ... u svoja dvorista i kuce ne pustaju ... cudno meni zato jucer bilo dok sam prolazio preko parka put centra grada kako svakih nekoliko metara pocnu skakat po ljudima misancije misanci od misancine misance slaaaaaaaatki mjesanac (noge mu (ajme, sta volim ovaj nas dativ, op.a.) jazavcara, glava rotvajlera, rep labradora, usi koker spanijela) ... i nisam onaj Ivo iz Jelenka koji opisuje vuka nego su im stvarno takvi umilni psici bez nadzora sto skakucu i cekaju da im izvadis danasnju ponudu spize iz svoje torbe / borse / tasne / cekera ... nitko me nije uputio u tu kulturolosku specificnost pa tako ja od jucer nosim u dzepu (uz nezamjenjivu krpenu, peglanu na trokut, maramicu) malu vrecicu royal canin pascetinske spize (kupljene na akciji, dakako) jer valja biti pripravan za susrete za cetveronoznim slobodnohodajuci lajavo zavijajucim prijateljima ... mozda nekad u buducnosti prepircam i moj prvi odlazak u ovdasnji ducan u kupnju - jedinstveno i neponovljivo ;))))))

negA, djava odnija i pase slobodnohodace, dozivjeh ja jucer nesto social most important - puntaarensku spitzu!!! alo .... spitzu, spacerek, setnju, subotnje prijepodne ... ka narucen se nadjoh u sredisnjoj ulici ovoga juznoga slatkoga Cicelya (mislim da se tako zvao onaj grad iz Zivota na sjeveru) i razvedrih se ja imidjatli jer i oni svoju subotu prijepodne imaju ... ali ono pravu ... red sunca, red oblaka pa malo (jer ga je inace puuuuuuuuno) onoga sto stalno carlija sa oba oceana milo .... setnjica prava pravcata (ka' u nas od sv. Frane lipo do (najbolji prijedlozni izraz u hrv. jeziku) stanice di je prije stajala seszdesetka) ... masu kafica na otvorenome ... bacas onaj zaglum hod (i opet sam u onim novim patikama, malo neudobne, ali lipe, markirane i skupe) i paralelno slalomiras gledajuci da te koji jeep (jer su to najcesca prometala ovdje) ne pretvori pod svojim gumama u mArmeladicu ... ali ljudi secu i secu ... i nista nije drugacije - piju oni kavu, puse neke cigarine, usitno lajke i ogovaruckaju, gleduckaju i tako sve tom setniciom (koja je istodobno i voznica) moj hod-zaglum (rekla bi moja prija Druga pravoga splitskoga intelektualca ;))))) lipo do potoka (kojega ovdje zovu rijeka i dadose ime Recuerdo (valjda bi to na naski bilo nesto kao Sjecanje) u kojemu su nekada u 19. stoljecu Europljani nasli zlato .... ostalo znate ... pocinje Zlatna groznica .... i to je prvi naseljeni i izgradjeni kvart u Punta Arenasu ... ajme, sad bi me moja prije Sule ispalila iz gaca jer stalno u zabavni ubacujem dokumentarno-obrazovni program pa se evo pribacujem samo na zabavni .... ma briga me za zlatom ... ono sto moje soko okolovo zapazi na toj spitzi jest permanentan izostanak necega neizostavnoga za subotnje prijepodne - pa materi ti, pa ovde skoro pa nitko suncane cvike nema!!!!!!???? NITKO NEMA CVIKE!!! .... sok mi i nevjerica nemala nastala ... potom spoznah da je vidljiv i izostanak svekolikoga perja, krzna, koze, tirkiza, glamura, dasah Pariza i duh New Yorka, cipela Pacotijevih i patika Marotijevih, borsi Vivaldijevih i futrola za mobitele Grimaldijevih, satova Guccijevih i mirisa parfema Muccijevih .... aaaaaaa .... sramota ... razocaranje .... pa to im stvarno nije u redu ... doc u subotu ujutro pit obicnu (da ne kazem faking) kavu, a ne potrudit se potrosit bar cetiri do pet uri na pripremu za doc pit tu (pogledaj zagradu ranije) kavu ... ono svi ovde (Lana, hvala ti na sintagmi) dosli SAMO pit kavu ko' prljavi zongleri nakon performansa po gradskim ulicama .... zato cekam drugu subotu .... give glamour a chance ... ja cu ih izazvat jer odlucih sljedece: stavit cu CAK dva para cvika - jedne na oci, druge na glavu, a mozda i trece zadjenem medju (slabo mi do nikako maljave) prsi u kosuljicu .... ljudi, ostajem u nevjerici - doci na spitzu, a ni cvike sa sobom ponijeti ... ravno lovcu koji u sumu krene, a pusku u kuci ostavi ... prestrasno nesto!!! nedopustivo!

Necu vise, dosta je za danas, ura je 8.25, odjavljujem se, valja mi sutra poc drzat nastavu, a valjalo bi se lipo za to i spremit .... dakle, dragane i dragani moji ... uzivajte u cekanju ponedjeljka ... i neka mi ne zamjere stovatelji napustenih i ostavljenih pasa sto kupih americku komercijalu od Royal Canina, a ne pripremih domacu jetricu od poznatoga mesara iz kvarta za moje nove prijatelje iz parka ... sram me i stid bilo .... Witame panstwa z poludnia!!!


- 11:21 - Komentari (0) - Isprintaj - #

10.03.2018., subota

Zagreb pa Venezia pa Madrid pa Santiago pa Punta Arenas

e ... kako to obecah (sebi, a i dragim mi osobama i osobanima) ... krecem ... e sad da je lako krenuti ... subota je, dan je 10-ti od mjeseca ti, majke ti mile, ozujka ... vidi, vidi, zanimljiva je danas i obljetnica - deset godina rada na mome sadasnjemu radnome mjestu ... oni koje me znaju - na radnome mjestu V.G.-a u tr. zv. (prekidam na tu temu jer ce suza na oko od misli na starenjei) ... ajmo mi na posa (ili za one sa sjevera, a kako ih je Miki i naucio - idemo si delat) ...ovdje je jutro ... ura je ... cekaj, cekaj ... da provjerim 9.41 ... ajme ... odma na pocetku - ocjena za udobnost kreveta je CISTA PEJA (5+) ... i ... jos nesto ... ne znam koja je to ptica kormoran pa mi javite (ne zna ni M.N., ali se sjeca da ju je tesko bilo dobiti za album Zivotinjskoga carstva) ... odma cu naglasiti - pravopisna i ina pravila postivati necu, znate i sami da sam ja i more than pismen covik (kad mi se to da), ali me zivcira ova neprekidna izmjena malih i velikh slova (predklimatericnost je, valjda, svojstvena i nama, op.a.) ... ajmo mi ... valja mi se sada najprije samome sebi predstaviti u ogledalu (spiglu, zrcalu albo w lustrze po polsku) ovdje far far away od Mile mi i Jedine ... vele ... daleko sam nekih 25 000 kilometara ... mislim da lazu ... previse bi to bilo ... ali ... eto mene tu ... dame i gospodo, welcome in Punta Arenas ... rece sinoc po ovdasnjemu vremenu glas iz zvucnika u avionu kompanije LAT AM (ne placaju mi reklamu) ... na engleskome ... nekome engleskome genijalnijemu i elizabetskijemu nego li je moj (a brojni znaju da je moj engleski more than AMEJZING) ... iso miki ... pa di smo sletjeli / sletili / ispali (votever) ... neki objekt se ukaza ... nazvat cu ga aerodromko (da ne bi bio aedromuljak) ... pokriven onom trnitom ili kako se zove onaj gradjevni materijal koji se proizvodio u vranjickome Salonitu ... neki stari mali avioni razbacani okolo ... tu i tamo kakav hangarcic zalutao tu oko piste ... aj gonjaj vanka iz pruge, sad ce tetka rasponjit vrata ... cekaj cekaj cekaj ... na ukrcaju (cetiri sata ranije) u Santiagu bijase +26 .... ovdje je sada jedva nekih +7 .... materi ti ... di je nestalo tih skoro 20-ak u medjuvremenu i u medjuzracju ... a ja u svome najproljetnijemu ruhu (tipican predstavnik grada mi rodjenja), ispeglane gace na crtu, cist mi okovratnik kosulje (koja mi je bas lipa), soknicice (one sta ih u paketu dobijes 5, a platio si ih 7) i patikice (koje su novokupljene za ovo putovanje i to po punoj cijeni), jaknicica (neki vise pokusaj jakete) umjesto bunde .... ocale na glavi (jer je ovdje oko 8 i nesto sinoc bio jos dan, zasto - ja to nikada ne znam objasniti jer kad bih znao objasniti jamacno bih bio s ugovorom na neodredjeno u Rudjeru Boskovicu ... ukratko: ne znam objasniti zasto je ovdje iza 8 navecer jos bio dan) ... ali znam da se na trenutak osjetih ko Hercul Poirot kad stize u novo mjesto (brk njegov jos pustio nisam) ....
Aaaaaaa kupi prnje i cupaj iz borse stogod zimskoga ... onako nazivo na sri puta ... rekli bi u Sinju - l(i)ed l(i)ed ledeni ... a .... evo me ceka i moj kolega YGLK (nije Jadranski Galenski Laboratorij) nego brate covik docent na ovdasnjemu Odsjeku za povijest i zove se Yakov (i didu su mu zvali Joko) pa se vi sada mislite .... On sav onako juznoamericki (sad jedan zanimljiv izraz i tko ne razumije njegov je to problem) priupitan, priupen i sav nekako domac ... a ja ... instantno prebacivanje na KDN (Klasicni Dalmatinski Nadrkitis) ... ladno mi, ali bas ladno ... sta je ovo? - bijase moje prvo pitanje dobrome juznoamrickome ljubopitnome coviku ... poletija u istoj zemlji na skoro 30 i sletija u toj istoj zemlji ... i to na njezinu jugu na skoro nuli .... nasmija se na moj KDN moj kolega YGLK i rece - it's near of capital city Santiago ... now you are here, only 4000 km far from Santiago .... i .... tad shvatih pravo znacenje mislim da to bijahu Preradoviceve rijeci - mili Boze, kud sam zaso .... ajmo sad zavrsavamo ... dosta je bilo za prvo javljanje .... nastavak slijedi jer se moramo u sljedecoj epizodi vratiti najprije na Veneziu pa na Madrid i ukracaj pa na nocni let od skoro 15 sati do Santiaga i dan proveden u Santiagu ... dragi ljudi ... ziv sam, disem i vidim, pozdrave vam s daleka juga saljem .... Punta Arenas je za mene (i nije sad da se hvalim), a koji ima iza sebe tisuce i tisuce prevaljenih milja, vidjenih i dozivljenih zemalja, gradova i prozivljenih situacija, nesto sto sam mnogima i u poruci rano jutros poslao - jednostavno nesto tesko prepricljivo ... za uvod u novu epizodu zamislite sada mjesto - mjesto gdje su se spojili Atlantik s istoka i Pacifik sa zapada ... ma sada vi to zamislite kako izgleda ta tocka na kraju svijeta ... pozdrav i do skora ...
- 13:38 - Komentari (0) - Isprintaj - #

  ožujak, 2018  
P U S Č P S N
      1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31  

Ožujak 2018 (14)

Opis bloga

Linkovi