Picarones con calabaza i selfiless nedilja
|
eeee evo ponedjeljka ... svim dragim Ponedjeljkama i draganima Ponedjeljcima (i svim verzijama imena s -ije-, -je-, -e- i -i-) nek je sretan njihov imendan ... malo sam u neredu ... vama se far far away prominilo vrime ... ovde oni staticni po tome pitanju ...nista oni ne mijenjaju ... siempre al mismo tiempo ... volim ovaj spanjolski ... prepun je ovih nekakvih nasih sinjizama i imocanizama ... onih "ie" efekata ko' u prici ... onoga - sa'te djava odnjo - nieeeču i nieeeču!!! ovde cesto to za cut ... meni to drago i lipo cut ... a znamo vec od ranije da svaka ljepa rjec cini cuda (prev. ljepa rjeć ćini ćuda) ... e pa ljepe rjeci na stranu jer ja jucer odlucih biti ono klasican turist u ovome Cycelyu ... vidim ja dan ranije, tocnije u subotu (na onoj miloj mi spici, mojoj zadnjoj puntaareaskoj spici :((((((() sija-set (mislim da je ovo iz kineskoga mandarinskoga preuzeto u znacenju mucho completo ili puno previse) turista koji tu ka' nesto zviraju, blenu, gleduckaju, setuckaju, nebulozno aparatima skljockaju (ono cisto da opale tri cetiri do pet panoramskih da bi ono mogli ubacit ka' slucajno u toj minutazi i jedno dva'est do tri'est selfija) ... a ono sve teska rezija i napamet naucen scenarij ... malo cemo ono ka' ono pocet i udrit s art fotografijama ... ono sve u nekome rekli bi moji dragi Poljaci mam w dupie umjetnickoj opustenosti i zanesenosti ... os' ljude, os' kuce, os' sarene ducane i jos sarenije artikle u njima, os' one prljave zonglere sta se bacaju i padaju po podu u svojim performansima ... ono sve u svrhu i po radi same umjetnosti ... ono urodjenici sve redom i mega talenti l' art pour l'arta ... pa onda odma udri ka' za raju ... ono ... ka' to nije nas djir ... pa udri po selfijima ... i sad se ubacujem u moju nedjelju ... odlucih i ja tako bit organizirani turist ... sto drugim rijecima znaci - glumi artisto della strada koji opaza, zapaza, promatra, blene, bulji i umjetnicki, dakako, osluskuje sve okuse, boje, mirise ... sva mu ticala, micala i dodirivala osjecaju pulsiranje ovoga grada na jugu svijeta .... ono samo takva inspiracija za napraviti ono ... ma National Geographic je na koljenima ... otkupljuju se moje umjetnicke fotke urbanoga u ruralnome za milijune pesosa ... ma vracaju se jednokratno bankama svi minusi i krediti jednom jedinom prodanom fotkom ... ono ... to je to ... ponovno se javlja Baudelaire i sva ona njegova vidjenja prirode ka' hrama svega cega ... ovoga i onoga .... TODOS NATURALEZA ... eeee i ja svoj selfi stap imam (ovim putem velika (naucila me gdja Nives da je hvala zenskoga roda pa i njoj na tomu / tome / tom VELIKA hvala) - hvala mojim dragim prijateljima iz medicinsko-lijecnicke struke (znaju oni koji su pa ih necu ovim putem imentovat), a koji si sebi darovanjem toga scapa meni vjerovase da ce isti taj scap biti nelose pogodjena terapija za mene) .... i tako ja sa svojim scapon krenen u nedjeljni turisticki obilazak znamenitosti ovoga Cycelya ... naravno, stap mi ono priko ramena stoji ... rasponjen i rasiren na XXL duzinu... ono do maksimuma ... zauzeja s njime dvi trake na cesti ... i pjevam u sebi - neka vide da ga imaaaaam .... oklen krenit ... ono ...naravno u turisticki ured najprije po mapicu grada pa onda markerom obiljezavat lokalitete koje valja fotkat ...ono artisto naturalmente ... medjutim ... meni nedostaje ona turisticka biblija od par tisuca stranica lonly pleneta ili kako se vec zove iz koje mi mora virit barem 50-ak raznobojnih postita s opisima sta je sta ... to cu morat napravit ... drugi put ... eeee po tome se vidi da jos kaskam za grupiranje u kategoriju "un verdaro turista" ... idem na vidikovac .... pa udri selfi .... idem do potopljenih brodova pa okini jos jedan blok selfija ... idem sada do kuce Sare Braun (one Ruskinje o kojoj vec pisah, onoj istoj koja nije dala de se itko uz nju (po)kopa) ... bubaj selfije do iznemoglosti ... ruke mi otpadose ... ono kreveljenje, sirenje cvalja i kezenje zuberina, zijevanje da se dvanaesnik vidi prostim okom ... ono ... sva je sreca u tome momentu satkana ... radost nemjerljiva ... mudrost i blagostanje neka svaki moj selfi urbi i orbi pokaze ... ma koji instagramovci i instagramovke sa svojim amaterskim uratcima ... ovo je umjetnost ... osjete se u mojim selfijima mirisi i okusa ovoga grada ... sljubljenje asfalta i neba ... neraskidivost ispusnih plinova automobila i ljepote pokreta svega zivoga i nezivoga u prostoru ovoga Cycelia ... ma ono .... ajme .... satralo me ovo selfiranje i to very soon ... cilih nekih malo vise od 33 minute drzase me taj selfijevsko-turisticki zanos ... padam ... aj uzbrdo .. aj nizbrdo ... ko' da si u polju pa istodobno sadi, cupaj, ori, kopaj ... mislim da je lakse biti obicni PFR (poljski fizicki radnik) nego li organizirani PTSP (prosjecni turisticki selfi propuh) .... ajme ... svaka me zunta zabolila od selfija .... iden sist ... neka klupa ... i to vise klupa ... cak mogu na drugu klupu i ispruzit noge (bespotrebno je spominjanje da sam uz sve to i u neudobnim (a skupim) patikama) ... ajme ... satran .. zgazen ... slomljen ... polomljen ... mislim se u sebi - e Majo Suput, Rozgo i ostali i ostale - tezak je vas selfi kruv kojega zaradjujete ... aj ... dodjoh malo sebi ... kupio usput jednu con gas ....nikad izgovorit naucit necu ... njihovu vodu PUYEIUE ....ono cool popularna najobicnija vodurina od nekih 600 pesosa za kak' ti vjecno mladolik ten i jos kak' ti vjecniju mladost i neprolaznu ljepotu .... kak' ja nis' od svega toga nemam pa si ni nemam sto cuvati - popih tu vodurinu iz cuga ... ono bas ka' pravi radnik na traci u pauzi od par minuta ... aj idem ja vidit te moje savrsenstvo od selfija ... kad se vec zgazih ko' stoka ... aj' bar stogod lipo i vidljvo ostaje (u prvome redu moja lipa glavetina na tim selfijima) ... ono uz enciklopedijsku natuknicu J.La. ... mozda u dubokoj starosti i uz sonetu ... ajme ... moji selfiji ... pa kad budu pitali sta je to iza ... kakav je to brod ... ajme koja lipa zgrada ... ajme cak si ovde i nelose ispa ... ono vec ja zbrajam i cujem komentare ... ajme blage ti se ...ajme ludilo ... mmmmm genijalan ti je ovaj selfi sa sarom braun ... i tako to .... odo pogledat .... kad tamo .... crno crno i opet nesto crno ... listam dalje pa crno i opet crno i onda opet crno .... ajmo ... zavrsavam ovaj slucaj ... a/a slucaj selfi ... zaboravite na selfije ...nema ih ... za koga nije - nije ... ni jedan selfi uspio mi nije ... ulazit sa samim sobom u rat zasto ih nema, tko je kriv i zbog cega - smisla stvarno nema ... inmediatamente olvida ... jer ... selfije vidjeti necete ... zavrsam svoj turistikitis odlaskom u cool slasticarnu ...vidim da se isti oni s lonli plenetima i J.....IM SELFI STAPOVIMA tamo naguruju ... odo i ja tamo ... kafana je imena Sarmiento ... preporucama ... stara obiteljska kuca pretvorena u slasticarnu ... sjedam uz prozor s kojega se vidi panorama grada ... preponosno ... kao i uvijek narucujem nesto zvucna imena - Picarones con calabaza, porfavor ... ne pari mi lose po imenu ... sta mi je doneseno ... ide u kategoriju jadni pehist - najobicinji ustipci s nekom tikvetinom (ajme majko pod jezikom ogavna osjecaja) uvaljane onako masne u neki sok koliko sam uspio razlucit - od narance, nekoga cimeta i cini mi cilija ... ono ... ajme ... tako prodje moja turisticka nedjelja ... e da ... za mnoge moje pratitelje ovih redaka nadjoh i lipe pokloncice ... neka ostane iznenadjenje ... to je mozda jedino sto me je ucinilo toga dana uspjesnim turistom ... a kao i brojni dani prije - i ovaj je dan BIJO OKUPAN SA SUNCON ... witame panstwa z poludnia! |
