Snovi
Na obzoru sjene turobne, sive,
tišina teška na dušu se slegla
i srce čežnja nedostižna stegla
da snovi davni ponovo ožive.
O, gdje ste snovi prepuni ljepote,
kad rasli ste ko kule od mramora,
u šumu bure, uz pljuskove mora,
mladosti, gdje si, tko li mi te ote!?
Al ipak i sad snove nosim svoje,
u ruci imam talenat pokoji,
i dan današnji što preda mnom stoji,
minute mnoge već sad mi predstoje.
I samo danas vremenom kad vladam
minutu svaku osmisliti mogu,
za takvu sreću ja se molim Bogu,
i takvoj sreći iskreno se nadam!
1997.
