Zenitist i kritičari u drhtalici

Kada se od Stranda pođe naviše u pravcu Mside, Gzire i Birkirkare, nailazi se na pub koji se spolja okitio aforizmima na engleskom tipa: „Wine is bottled poetry. Come in and red with us.“ Reč je o „Cafe Jubilee“. Unutrašnjost se sastoji od simpatičnih sličica, postera, stvarčica – većinom u francuskom stilu. I tu čuh srpski jezik za šankom. I posle tog kafića kao da se prelazi psihološka granica između Slieme i pomenutih opština, koje na Malti zovu gradovima iako imaju manje od deset hiljada stanovnika. Granice između njih bile bi nejasne kao između Vračara i Zvezdare da nisu obeležene natpisima i uputstvima gde se nalaze gradske vlasti. Što se više krećete tim pravcem prema nagore, ka Gziri, zgrade su sve trošnije a radnjice, butici, pekare i bifei sve više podsećaju na našu provinciju. Fotografska radnja „Emanuel“, s drvenim konjićem za ljuljanje (za decu) i uramljenim crno belim portretima: Burghiba, predsednik Tunisa, Tito, onaj crno-beli portret koji je decenijama stajao u svim školama, a sada samo u ponekom bifeu u Bulevaru Revolucije, Vesna Nestorović, spikerka, Stewart Granger, Marija Kalas, Cary Grant, Nada Knežević, pevačica, te Dolanc i Leka Ranković u poluprofilu. Prodavnice minipizza i pastizza. Radnje sa pozamanterijom i metalnom robom.