DAN KAD SU SE PROBUDILI JEŽEVI

Spavaju ti ježevi spokojno i dugo negdje u dnu trbuha.
Tako mili u snu.
Male im ,vlažne njuškice, samo ponekad tihi uzdah lagano pomakne.
Uzdahnu, pa se ponovno smire i nastavljaju sanjati snove koji nikog ne uznemiruju.

Oni su moji strahovi.
...........................................................................................................................................

Postoji vrijeme u životu kad strahovi miruju.
Misliš da si sve sredio. Da je sve na svome mjestu . I da ide svojim tokom.
Svjesno i realno gledaš na tok života, promišljaš o mogučnostima da tvoj mir postane trajna vrijednost,
miriš se sa nedostignutim visinama, prihvačaš ograničenja, prihvačaš sebe.

Stabilnost.
Jedino za čim težim.
Jedinu uspavanka za moje ježeve.

Tako potrebna...

.........................................................................................................................................................

Želje su želje.
Život je nešto drugo.
Pa se desi korona.
Izbije druženja i zagrljaje.
Ulije dozu nespokoja.
Probudi kojeg ježička.

...možda bi taj i zaspao ponovno...
...kad se nebi ovoliko treslo...

Danas su moji ježevi naglo i nasilno probuđeni.
Skviče i trče unezvjereno, bezglavo...