cor, cordis n. (korizma srca)
.
. Prošao je karneval. Spalili su Princa. Dani se duže, prinose ramenu poput lente iznad odličja. Kao da pobjeđuje se, već traje svetost slavlja i nemam ništa protiv, a ne nudim bog zna što. U korizmi sam srca i ne osjećam, nemam dodir otkucaju od kog počinje vrpca. Zamjeram se obratnicama što dan poslije meridijanom graniče; odviše je Sunca i ne vidi se obzor kamo vrtnja sve ih sveže. Opterećuje distanca što sa sobom ju nosim u kavezu rebara; svakim udahom se udaljavam, od svakog otkucaja bježim. Pa neka, iako bez oslonca, iako bez vrhunca i uspon je izbor penjaču koji snom se budi kao letač iznad otoka života. . . |