Gamba Blog

Cunha - Paraty - Cunha

nedjelja , 28.07.2013.

Prije par mjeseci sam se vratio biciklu. Uspio sam naći ekipu, koja ne samo da voli vožnje već redovno vozi. Njih ne treba dva puta pitati. Tako smo počeli voziti vikendom a preko tjedna bi se tu i tamo, uz kavu, izgubili u maštanjima kamo bi mogli otići biciklima. O svačemu smo tako pričali dok Carlao, koji pedala redovno svaki vikend, nije predložio da odemo od grada Cunha do Paratya. Pa dobro rekoh, 50 km, nije problem, a zašto tako kratko? I tako smo se mi lijepo okvirno dogovorili a onda sam ja počeo kopati po internetu. Paraty se nalazi na moru a Cunha na visoravni. Između se nalazi Serra do Mar ili Morsko Gorje visoko oko 1500 m. Ovo je zadnja dionica ceste koja se zove Estrada Real - Caminho Velho. Napravljena je krajem 17. stoljeća i služila je za izvlačenje zlata iz Minasa, onoga po kome se zove kava. Zlato je putovalo skoro sto dana do Paratya a od tamo brodovima u Portugal. Carlao je pokušao proći tu istu rutu prošle godine autom ali nije išlo pa je mislio kako bi mogli biciklom. I onda smo se počeli pripremati, srijedama nogomet, nedjeljama bicikl, vjerovali ili ne, dijeta svaki dan i tu i tamo trčanje. Par puta smo i odgađali našu avanturu zbog razno raznih obaveza da bi se konačno dogovorili za prošli tjedan. Zvjezde su se poklopile pa nam se uspio priključiti i Osvaldo. Odlučili smo iznajmiti auto u koji bi stala tri bicikla. Carlao i Osvaldo su glasali za Fiat Doblo a ja za VW Kombi. Pa kada ste vidjeli da je netko napravio bilo koju avanturu sa Fiatom Doblo????.
Alguns meses atrás voltei a pedalar. Achei uma equipe que năo só fala sobre as bicicletas, mas pedala regularmente. Começamos a pedalar nos fins de semanas e durante a semana falamos muito durante o café onde poderíamos fugir de bicicleta. Tínhamos várias ideias até que o Carlăo, que pedala toda semana, nos mencionou o trecho entre Cunha e Paraty. Ok, qual que é o problema falei, 50 km, porque só isso? Depois eu comecei a pesquisar na internet. Naturalmente descobri que a gente estava falando do último trecho da Estrada Real e que exatamente este trecho atravessa a Serra do Mar com a altura de 1500 m. Carlăo tentou passar esta estrada no ano passado de carro, mas năo conseguiu entăo pensou que seria interessante passar de bicicleta. Começamos as preparaçőes, futebol nas quartas, bicicleta nos domingos. Postergamos a nossa aventura várias vezes por causa dos diversos compromissos, até que semana passada os astros se alinharam. Até o Osvaldo foi com a gente. A ideia era alugar o carro no qual a gente poderia colocar tres bicicletas. Carlăo e Osvaldo votaram no Fiat Doblo e eu votei na VW Kombi. Quando voce viu que alguém fez a aventura de Fiat Doblo ????

Dvojac se pojavio u Campinasu oko šest ujutro. Naravno da je Doblo premali da bi sva tri bicikla stala unutra. Stane samo jedan i to rastavljen. Do Cunhe imamo 350 km. Stajemo samo jednom na pumpi tek toliko da popijemo prvu kavu i natankamo auto.
Os dois apareceram em Campinas as seis da manha. Claro que o Doblo era pequeno para poder colocar todas as tres bicicletas dentro. Cabe uma só, desmontada. Até Cunha temos 350 km. Paramos uma vez só no posto, o suficiente para tomar o primeiro café e abastecer o carro.

U Cunhu dolzimo oko pola jedanaest. Ulazimo u jednan hotelčić u kojem je Carlao boravio ranije i parkiramo. Slažemo opremu i u jedanaest smo već na cesti.
Entramos em Cunha as dez e meia. Estacionamos o carro numa pousada que Carlăo já conhecia. Montamos os equipamentos e as onze estavamos já na estrada.

Na prvoj pumpi provjeravamo pritisak u gumama i uzimamo zalihe vode dok Osvaldo diskutira našu rutu sa lokalnim šerifom.
No primeiro posto verificamos a pressăo nos pneus e compramos abastecimento de água enquanto Osvaldo discutia a nossa rota com os locais.


Sunce je naravno visoko. Iako je zima i svi se pripremaju za hladnu frontu i snijeg ?!? ovdje je 30 stupnjeva.
O sol já estava forte, apesar de ser inverno. Todos estăo se preparando para a frente fria e neve?!? Mas já estava 30 graus.

Prvih dvadeset i pet kilometara na karti izgleda skoro ravno ali penjemo se skoro 400 metara. Cesta je uska a lokalni vozači baš i ne mare za bicikliste.
Primeiros vinte e cinco quilômetros no mapa parecem planos mas estamos subindo quase 400 m. A estrada é estreita e os motoristas năo respeitam muito os ciclistas.




Za uspon nam je trebalo dobrih 3 sata. Na vrhu granica Sao Paula i Rio de Janeira. Prestaje dobar asfalt i počinje kaljuža.
Para a subida precisamos quase tres horas. No topo é a divisa entre Săo Paulo e Rio de Janeiro. O asfalto termina aqui e começa a lama.

Već nakon 500 metara shvaćamo da nizbrdica neće biti samo opuštanje. Po ovakvom blatu ni auti ne mogu proći a kamoli mi na dva kotača. Cesta tj. put s ove strane brda prolazi zatvorenom tropskom šumom. Čovjek se ovdje zaista osjeća kao u džungli. Šuma je ustvari prašuma, Mata Atlantica, i rasprostirala se cijelom jugoistočnom i južnom obalom Brazila. Od kada je čovjeka uništeno je 90% pa je ostatak strogo zaštićen. OK, a zašto pobogu onda asflatirate ovu cestu? Tako da se poveća promet???? Umjesto da ju se ostavi samo avanturistima na korištenje.
Já depois de 500 m percebemos que a descida năo vai ser só relaxamento. Nesta lama nem os carros podem passar. A estrada passa no meio da Mata Atlantica, já 90% destruída. Infelizmente, a estrada será asfaltada e o transito vai aumentar destruindo a mata ainda mais. Ao invés de deixar esta estrada só para os aventureiros.

Na putu susrećemo Carlosa. Nešto stariji lik iz Belo Horizontea uzeo godišni i par dana solo tumara biciklom po Brazilu. To solo putovanje ovdje nije baš popularno jer zna biti dosta opasno. Ipak je sigurnije u krdu. Tako nam se Carlos pridružio u spuštanju prema Paratyu.
No caminho encontramos Carlos de BH. Ele tirou as férias e está pedalando sozinho. Junto descemos para Paraty.




Cestom naravno prometuju i auti. Cesta je toliko nezgodna da smo od većine auta mi na biciklima brži. Jedino Bube i Fiat Uno prolaze bez problema. Spuštanje se odužilo više nego što smo planirali. Cesta je toliko strma da smo morali često stajati a bilo je relativno i vruće. Paraty smo vidjeli prvi puta tek oko četri sata popodne.
Os carros passam pela estrada também. Mas o caminho é tăo difícil que nós somos mais rápidos que a maioria dos carros. Só os Fuscas e Unos passam sem problemas. A descida levou mais tempo do que foi planejado. A estrada é tăo íngreme que precisávamos parar com frequencia. Estava muito quente também. Conseguimos ver Paraty pela primeira vez só as quatro da tarde.


Hotel smo našli prejednostavno. Naravno da nismo ništa rezervirali. Uletili smo u centar a tamo nas je presreo neki lik na biciklu i ponudio jeftini smještaj u samoj gradskoj jezgri. Odveo nas je do pousade pozvao gazdaricu i netragom nestao. Cijena prava sitnica 65 Reala, 250 kn po osobi. S time da smo dobili tri sobe za nas četvoricu. Ispunjavam formular za prijavu i objašnjavam gazdaricu naše namjere da se vratimo biciklima do Cunhe. Ona se sam smije i kaže da nemamo šanse! Hvala gazdarice na optimizmu!
Achamos uma pousada fácil demais. Naturalmente que năo fizemos reserva. Entramos no centro pedalando e um cara pedalando ao nosso lado perguntou se a gente estava procurando uma posada. Ele conhecia uma no centro. Preço só R$ 65 por pessoa. Preenchendo o formulário com os nossos dados falo com a proprietária sobre os nossos planos de subir a Serra do Mar até Cunha. Ela começa a rir e fala que a gente năo tem chance alguma. Obrigado pelo apoio e otimismo.

Ostavljamo stvari i idemo u brzo razgledanje grada. Mrak će brzo pasti, već u šest sati.
Deixamos as coisas e fomos passear rapidinho. Iria anoitecer em breve, já as seis.




U restoranu nasuprot hotela imaju festival škampi. Nismo se previše dvoumili. Pivo i par porcija škampi za oporavak naših napaćenih tjela i skupljanje energije za novi dan.
No restaurante ao lado do hotel tinha um festival de camarăo. Năo precisamos muito para decidir. Cerveja e camarăo para recuperar os nossos corpos cansados e para juntar a energia para o novo dia.



Nakon večere Carlao odlazi do štanda sa hot dogom. Kaže za laku noć. ?!?
Depois da janta o Carlăo comprou um cachorro quente. Falou que precisava de um antes de dormir?!?!


U devet sati smo već u krevetu. Rado bi spavali ali ostalim gostima Paratya to ne pada na pamet. Lokalni disko trešti do kasno u noć. Ipak su zimski praznici. Paraty je krcat i svi se dobro zabavljaju.
As nove estamos já tentando dormir. Os outros visitantes de Paraty nem pensam nisso. A balada local parece que está bem ao lado da pousada. Săo as férias de inverno. Paraty esta cheia e todo mundo se diverte.

Iz pousade izlazimo u šest ujutro. Jedini smo na cesti. Grad još spava i budi se tek iza osam sati. Pousada ima doručak ali tek iza osam, ljekarna se otvara u osam, trgovina u osam... Gladni bauljamo gradom i tražimo pekaru.
Saímos da pousada as seis. Somos os únicos na rua. A cidade está ainda dormindo e acorda só depois das oito. A pousada tem café da manha mas só depois das oito, a farmácia abre as oito, supermercado as oito... Com fome caminhamos pela cidade procurando uma padaria.


Nakon desetak minuta prva otvorena pekara. Daleko je to od pekare u HR. Ovdje ima tek jedna vrsta peciva. Kruha nema. Ali zato pripremju sendviče. Imaju i aparat za kavu. Jel može kava? Sorry, aparat je još ugašen. Točka. OK, pa upalite aparat dok mi jedemo sendviče! Za deset minuta je kava gotova, taman kad završimo s doručkom. Djelatnice ostaju nepopustljive. Očigledno nije još vrijeme za upaliti aparat za kavu. Ekipa se snebiva. Ovo je jedna od razlika između Sao Paula i Rio de Janeira. U Riu su svi opušteni i imaju svoj red. Ili nered. U Sao Paulu ipak ponekad razmišljaju o kupcu i izađu mu u susret. Uzimamo litru hladnog čokoladnog mlijeka.
Dez minutos depois achamos a padaria, que acabou de abrir. Só um tipo de păozinho. Năo tem păo, mas preparam os sanduiches. Tem maquina de café. Um café, por favor. Năo tem. A maquina está ainda desligada. Ponto. OK, liguem entăo a máquina, enquanto nós estamos comendo os sanduiches. O café será pronto quando a gente acaba. Infelizmente, ficamos sem resposta. Ah, as diferenças entre o Săo Paulo e o Rio. Aqui todos săo tăo relaxados e tem a sua ordem. Ou a bagunça. Pegamos um litro de Nescau.

Osvaldo uzima sendvič. Carlos uzima sendvič. Ja uzimam sendvič. A Carlao?
Osvaldo pegou um sanduiche. Carlos pegou um sanduiche. Eu peguei um sanduiche. E o Carlăo?


Uz tri sendviča još je ubo par topljenih sireva. I sve to nakon onog hot doga od sinoć. Razdanjuje se. Pregledavamo bicikle i krećemo dalje prema izlazu iz grada. Još uvijek nikoga na cesti. U daljini se nazire naša Serra do Mar. E tamo se moramo popesti.
Além dos tres sanduiches o Carlăo pegou alguns Polenguinhos também. E tudo isso depois daquele cachorro quente de ontem a noite. Esta amanhecendo. Verificamos as bicicletas pela ultima vez e partimos na direçăo da saída da cidade. Ainda năo tem ninguém na rua. De longe enxergamos a nossa Serra do Mar. É ali onde precisamos subir.


Na BR-101, jednoj od glavnih brazilskih prometnica, se opraštamo od Carlosa koji će tom cestom nastaviti u smjeru Rio de Janeira, do stotinjak kilometara udaljene Angra dos Reis. Angra je nešto kao Krško. Dapače Angra I je skoro ista. Reaktor PWR, 640 MW, Westinghaus. Gradnja počela 1972 a završila 1984. Angra II je duplo jača, isporučili je nijemci, počela se graditi 1976 a puštena u pogon 2000. To su jedina dva brazilska nuklearna generatora. Angra je Carlosova zadnja postaja. Od tamo će autobusom kući. Mi krećemo manjom cestom prema Cunhi.
Na BR101, uma das principais rodovias do Brasil, cumprimentamos o Carlos que vai seguir esta rodovia até Angra dos Reis. Angra é algo como Krsko na Eslovęnia. Basicamente, Angra I é quase igual, reator PWR, 640 MW, Westinghaus. A construçăo começou em 1972 e terminou em 1984. Angra II tem o dobro de potencia, sendo fornecida pelos Alemăes, a construçăo começou em 1976 e foi comissionada em 2000. Estes săo os dois únicos reatores nucleares no Brasil. Angra é a ultima estaçăo do Carlos. Dali ele vai de ônibus para casa. Nós, partimos pela estrada menor na direçăo de Cunha.

U dućanu uzimamo zalihe tekućine za zahjevni uspon.
Na loja compramos os abastecimentos de liquido necessários para a subida.

Prvih desetak kilometara dobro napredujemo. A onda se uspon povećava a mi postajemo sve sporiji.
Os primeiros dez km estamos avançando bem. Depois a subida fica mais íngreme e nós ficamos mais lentos.



Prestaje asfalt i počinje uspon po makadamskoj cesti punoj kamenja.
O asfalto acaba e começa a subida na estrada de terra cheia de pedra.




Što smo više postaje sve hladnije. Sunce nije izišlo što je dobro. Pojavljuje se i magla.
Quanto mais alto chegamos, mais frio fica. O sol năo sai, o que é bom. A neblina aparece também.


Na kraju uzbrdice opet upadamo u blato kao i prethodnog dana. I opet guramo bicikle.
No final da subida entramos no barro de novo, como no dia anterior. De novo empurramos as bicicletas.

I nakon pet sat na vrhu. Popeli smo se. Veselju nije bilo kraja.
Depois de cinco horas chegamos no topo. Conseguimos. Năo teve fim a nossa felicidade.

Spuštamo se do slapova i srećemo ekipu koja je na putu za Paraty. Dijelimo im savjete i želimo sreću.
Descemos até a cachoeira e encontramos uma equipe que estava indo para Paraty. Trocamos as experiencias e desejamos boa sorte a eles.

Do Cunhe nam je ostalo dvadeset i pet kilometara. Od toga sve nizbrdo osim dvije opake uzbrdice ukupne dužine četri kilometra. Puštamo brzinu. Aus dem spur fahren verboten! :).
Até Cunha sobraram vinte e cinco quilômetros. Tudo descida menos duas subidas de cerca de quatro quilômetros. Aceleramos.

Desetak kilometara do cilja stajemo na sladoled i kavu. Iznenađeni smo uređenjem birtije. Kobasice, svježi sir, domaći pekmez, med... Carpigianijev stroj za sladoled i stroj za espresso kavu. Što napaćenom tijelu više treba? Dobr kava i još bolji domaći sladoled.
Dez quilômetros antes da chegada paramos num bar. Muito bem arrumado. As salsichas, queijo fresco, geleia de casa, mel... A maquina para o sorvete de Carpigiani e maquina de café. O que o corpo sofrido poderia pedir mais?


Uvaljujemo se na trosjede i uživamo u kavi i sladoledu.
Rolamos nos sofás e desfrutamos o café e sorvete.



Na kraju puta smo. Iscrpljeni ali sretni. Ali nismo još gotovi.
Chegamos até o final. Estavamos esgotados mas felizes. Mas tem mais.



Trpamo stvari u auto i vraćamo se cestom prema Paratyu. Skoro do vrha. Tu se nalazi jedna mikro pivovara, njemačka. Wolkenburg. Biciklima nismo htjeli doći jer ne bi mogli ništa popiti. A ne bi mogli ni ponijeti pivu kući.
Colocamos as coisas no carro e voltamos na direçăo de Paraty. Quase até o topo. Ali tem uma micro cervejaria alemă. Wolkenburg. Năo queríamos ir de bicicletas porque năo íamos poder tomar muito. E nem conseguíriamos levar nenhuma cerveja para casa.


Slušamo kratko predavanje. Isprobavamo sve četiri vrste piva koje proizvode. Vlasnica iz Salzburga i muž Bavarac već pet godina proizvode pivo po starom njemačkom receptu i prateći dobro poznati zakon o pivu iz 1516.
Escutamos a apresentaçăo. Experimentamos todos os quatro tipos de cervejas que eles estăo fabricando. A proprietária de Salzburg e o marido da Bavária fabricam há cinco anos a cerveja seguindo a antiga receita alemă e respeitando a bem conhecida lei da cerveja de 1516.




Kupujemo par komada za prijatelje i kolege. Pivnica nažalost nema ništa za jesti pa gladni ko vukovi ulazimo u auto i krećemo ka jugu. Ali, imamo još jednu stanicu. Aparecida. Brazilsko nacionalno svetište nalazi nam se na putu. A kako ja nikada nisam bio u najvećoj crkvi u Brazilu Carlao i Osvaldo me vode u razgledavanje.
Compramos algumas cervejas para os amigos e colegas. A cervejaria infelizmente năo oferece comida e morrendo de fome entramos no carro e partimos na direçăo do sul. Mas temos mais uma parada. Aparecida. Santuário nacional é no nosso caminho. Como eu nunca entrei na maior igreja do Brasil, o Carlăo e Osvaldo me levaram em uma visita.


Aparecida je krcata hodočanicima iz cijelog svijeta. Papa samo što nije sletio u Rio a Aparecida je jedno od mjesta koje će posjetiti u tjedan dana svog boravka ovdje. Grad je pun vojske koja će ovdje pokušati održati red ovaj tjedan.
Aparecida esta cheia de peregrinos do mundo inteiro. O Papa esta quase pousando no Rio e Aparecida é uma das cidades na agenda dele para visitar. Na cidade o exército está por toda parte para tentar manter a ordem nesta semana.


Pala je već noć. Sjedamo u auto i vozimo se tristo kilometara do Campinasa umorni ko psi ali ponosni jer smo uspjeli u nečemu što nitko nije vjerovao da ćemo napraviti. A i mi smo malo sumnjali. 100 km, 2000 m uspona, dva dana. Carlao i Osvaldo se kunu da neko vrijeme neće na bicikle. To znaći do slijedećeg vikenda :).
Anoiteceu. Entramos no carro e andamos trezentos quilômetros até Campinas, cansados mas orgulhosos por conseguirmos uma coisa que todo mundo estava duvidando que fizéssemos. Nós duvidamos também. 100 km, 2000 m de diferença de altura, dois dias. Carlăo e Osvaldo estăo prometendo de năo sentar nas bicicletas por um bom tempo. Quer dizer, até a semana que vem :).

komentiraj (4) * ispiši * #

Biciklističke pripreme - Dio II

subota , 20.07.2013.

Prosao je još jedan radni tjedan. Bolje reći poluradni tjedan jer je nakon praznika u utorak uslijedio i više manje neuspjeli generalni štrajk u Brazilu. Ja sam slobodno vrijeme konačno iskoristio za trčanje i to po plaži u Recifeu. Dok u Sao Paulu temperatura jedva prelazi dvadeset stupnjeva u Recifeu je ugodnih trideset i dva. Ako ne pada kiša. Inače je dvadeset i osam i sto posto vlage. A u nedjelju je uslijedio drugi dio priprema. Ista meta isto odstojanje. Joaquim Egidio, malo van Campinasa. Ekipa naravno ista. Samo je ruta malo drugačija.

I dok je Osvaldo pokazivao svoje umijeće vožnje na stražnjem kotaču, ja sam razmišljao kako bih volio izvoziti sva brda bez stajanja.

Već imamo izdefinirane točke odmora. Prva je na ulazu na neku farmu nakon točno pet kilometara uspona.


Druga postaja je ispred roze crkvice. Iako se većinom vozimo sami i tek tu i tamo nekog sretnemo na putu, ovaj put smo shvatili koliko ljudi zapravo vozi ovim putevima.

Od crkvice se ovaj puta vozimo u smjeru u kojem nismo do sada išli. Četri kilometra nizbrdo do hidroelektrane, jedne od prvih u ovoj regiji.


Kao što je dobro poznato iz fizike, kada se jednom spustiš četri kilometra, slijedi četri kilometra uzbrdo. I dok smo Osvaldo i ja u sebi ponavljali zakone fizike, Carlao se dobro zabavljao.




Nakon uzbrdice parkiramo se u Bar do Vicente. Restoran koji je na daleko poznat iako se nalazi usred ničega. Naravno da je najpopularniji među biciklistima i trkačima ali ima ljudi koji do ovdje potegnu i autima. Restoran je poznat po raznim porcijama. Kobasice i meso uglavnom i dosta pive. No kako još nije bilo ni podne mi smo samo popili cugu.


Do tog trenutka smo prošli nekih dvadeset kilometara i sretni što smo izdržali sve uzbrdice počeli smo maštati o našoj maloj biciklističkoj avanturi. Sve dok nismo počeli priču sa starijom gospođom o biciklima. A onda je ona rekla da je do tog trenutka prešla 72 km!!!! I još se mora vratiti istim putem natrag. Mi nismo bili raspoloženi komentirati našu kilometražu s njom. Samo smo uzeli bicikle i u tišini krenuli natrag.

Nakon nepunih četrdeset kilometrara vratili smo se u Joaquim Egidio i naravno po starom dobrom običaju navratili u prvi restoran na ručak a kad tamo majmuni. Iliti majmunčići. Sagui.


Ručak tipičan za unutrašnjost Sao Paula. Mesina, čvarci, mrva riže i kumpiri. I naravno Original.



A sutra, počinje naša mala avantura. Rano ujutro bi već trebali biti ovdje, na zadnjoj dionici povijesne rute kojom su Portugalci odnosili blago iz Brazila . A u nedjelju tko živ, tko mrtav, na usponu natrag.

komentiraj (1) * ispiši * #

Biciklističke pripreme - Dio I

nedjelja , 07.07.2013.

Nedjelja. I dok grad još uvijek spava a mraz se lagano povlači ja uzimam auto i bicikl i krećem u Souzas, gradić pored Campinasa, na vožnju biciklom.

Sjetio sam se otići do ljekarne i ubosti kremu za sunčanje. Nije bilo faktora 30 pa sam uzeo 15. Pa ipak je zima, valjda će biti dosta. Dogovor je bio na prvoj benzinskoj do Souzasa u 7:30. Pada prva kava i pumpanje guma.

Prije osam smo već na stazi, Carlao, Osvaldo i ja. Hladno je. Sunce se još nije diglo ali je zato zapuhao hladan vjetar. Taman, a dva tjedan sam bio prehlađen. Šta mi je trebala ona krema za sunčanje? Toliko je hladno da Carlao pita jel ima koja uzbdica da se zagrije. Prijatelju, ako nečega ne fali na ovoj stazi to su uzbrdice.

Staza je kružna, 24 km. Prošli put, prije dva tjedan sam išao sam i trebalo mi je slabih tri sata. Staza se diže sa 500 na 800 m pa pada na 600 pa opet na 800... i tako par puta. Na lokalnom jeziku to gore-dolje se zove pirambeira.

Nakon sat vremena sunce je već visoko. Malo je zagrijalo. Konačno.

Nastavljamo sa uzbrdicama do negdje desetog kilometra. Do roze crkvice. To je inače moje mjesto odmora. Odavdje ima još samo dva kilometra uzbrdice a onda je samo spuštaje.





Nastavljamo dalje u revijalnom tonu. Sada je već vruće. Čuje se samo šuštanje neasfaltiranog puta. Nigdje žive duše. Imamo još malo do prvog restorana uz jezero gdje ćemo stati na cugu.



Ostalo nam je još osam kilometara do auta. Osam kilometara nizbrdice po asfaltiranoj cesti. Taman da stigmeno u podne na ručak u klub. Ali, pada nam na pamet genijalna ideja da skrenemo malo s puta i odemo do šest kilometra udaljene zvjezdarnice. Jedine u regiji.



Da smo bili malo pametniji sjetili bi se da se zvjezdarnice obično rade na vrhovima brda i da do njih put neophodno ide uzbrdo. Ovako smo samo ostali neugodno iznenađeni. I sve to da bi na kraju vidjeli samo tablu - zvjezdarnica. Sam zgrada je dalje od ceste i od očiju putnika namjernika.



Nakon kraćeg odmora sjedamo na bicikle i jurimo nizbrdo prema autima. Gladni smo i onemoćali, a i kasnimo na dogovoreni ručak.



Jurimo u grad, ja po Mare a ostali pred klub gdje nas Osvaldova žena već čeka skoro sat vremena. Malo smo izgubili pojam o vremenu. Umjesto u podne do restorana smo došli u tri. Ali zato slijedi zasluženi ručak šampiona. Nakon 40 odvoženih km, picanha sa krumpiricima.



A nakon ručka, opuštanje uz bazene, sladoled i kava. I dogovori o slijedećim akcijama. Slijedeći tjedan ponovne pripreme na istom mjestu ali na drugoj stazi, malo strmijoj i dužoj. A za dva tjedna... Možda ubodemo VW Kombi i odemo na jednu vožnjicu. Ja forsiram Kombi a Carlao Doblo. Zna čovjek vozio se godinama u Kombiju. Ja nisam nikada :)