<	studeni, 2005					>
P	U	S	Č	P	S	N
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv

Komentari On/Off

Opis bloga moga

Moje putujuće misli. Bez voznog reda. Ponekad vesele, ponekad tužne. Ponekad duhovite, ponekad dosadne. Kao što sam i ja. Nije mi bitno da li me netko čita ili ne. Ovo je jednostavno moj ispušni ventil.

Ono sve što znaš o meni...

Ja sam jedan Strijelac, imam 29 godina.
Crveno, zeleno, crno (ovim redom: kosa, oči, auto)

Status: neudana ali vezana i konačno MAMA!
U radno vrijeme gnjavim nedužne u školskim klupama.
Ne volim baš sve što vole mladi. Obožavam sladoled. Mrzim vage (ne one horoskopske).
Nadam se skorom stambenom kreditu - nisam luda, ja se stvarno veselim rati i sljedećih 18 godina koliko ćemo ga otplaćivati.
Obožavam na semaforu krenut prije nekog tatinog sina koji turira u susjednoj traci.
Uživam u vožnji.
Al' ne volim kad me vozaju. Bilo doslovno bilo figurativno.

Update: radim prijevode s talijanskog i na talijanski.

Čestitke i aplauzi

Meni jer sam dobra. Radim dva posla istovremeno i još sam uvijek mentalno zdrava :D
Mami i tati jer imaju super kćer.
Najdražem jer ima krasovitu curu koja će uskoro zajedno s njim postat roditeljica. Ne, nećemo se odmah ženit.
Prijateljicama i prijateljima jer znaju da sam uvijek tu. I onda kad nisam.
Susjedima jer imaju ljubaznu susjedu.
Kolegicama i malobrojnim kolegama jer imaju dobru kolegicu.
Učenicima jer imaju cool razrednicu.
Opet meni jer sam nevjerojatno skromna i samozatajna.
Veliki aplauz i Ironiji jer me obogatila.

Pjesma za bijelu vranu

Šutnja prekrila je stazu,
vidio sam gdje
tvoji svati kući odlaze.
A ti si kasnila na svadbu,
jer nisi htjela da
ostariš kraj takva čovjeka.
Ima da šutim,
ja te razumijem,
jer tvoji nisu znali tko je on.
I da je srce
dragi kamen,
što stoput više
vrijedi nego svo
njegovo blago,
njegovo zlato
i ako stvarno nemaš
ništa ti sa njim...

Prstom
prekrit ćeš mi usne
i reć:
Lagali su te,
ptice ipak šutke umiru.
Ne pjevaju!
I kad te hvale,
slave ili ljube,
svaki drugi je
Juda koji s tobom trguje.
A što da činim
u ovoj noći,
kad su znali
da nas vežu žicama.
Ja čupam srce
iz ovih grudi,
pa ga kroz prozor nudim
gladnim pticama...
One se smiju,
one se smiju,
znaju da nikad
nismo bili dio njih...

Bit ćeš bijela vrana,
al' ti ništa ne mogu.
Bit ćeš pjesma moja,
koju gluhi ne čuju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti...
Bit ću bijela vrana,
koju crne kljucaju
Bit ću pjesma tvoja,
gluhi u nju pucaju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti

Jer svaki drugi je
Juda koji sa mnom trguje!!!

Zlatan Stipišić Gibonni, 1994.


L'equilibrista

Com'e' diverso il mondo visto da qui
sopra un filo immaginario nel silenzio che c'e'
attraversero' l'immenso che ho davanti a me
ali nel vento per volare non ho
sfidero' nell'aria la forza della mia gravita'
muovero' le braccia aperte nell'infinita' del blu
com'e' lontano il mondo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto intorno a me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
dove si respira liberi
E' la vertigine piu' grande che c'e'
stare qui sospeso a sentire questa vita com'e'
giocoliere di me stesso io volteggero' nel blu
com'e' vicino il cielo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto dentro me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
da solo dentro il blu
da solo senza mai cadere giu'
mai piu'
Senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
vedro' sul filo della provvisorieta'
l'equilibrista non si chiede mai cos'e'
la stabilita' vive l'illusione e la realta'
Com'e' diverso il mondo visto da qui

Eros Ramazzotti, 2005.


Una storia che vale

Che cosa ha lei che io non ho
Che cosa ha piu' di me
Sto cercando una ragione, anche se alle volte sai non c'e'
Ero qui, eri qui
ma poi non e' andata sai propio cosi'.
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
nei tuoi occhi che mi stano a guardare, non dimenticare
E' difficile per me imparare a vivere
senza abbandonarmi al mio presente
inaspettatamente senza te.
Ero qui. Eri qui
parlare adesso non ha piu' senso, o forse si'
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare quanto si puo' amare
al tuo nome e alla tua voce pensare senza farmi male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
ogni minimo particolare, non dimenticare, non dimenticare
eh, eh, eh...
Ero qui
(che cosa ha lei che io non ho)
eri qui
(che cosa ha piu' di me)
sto cercando una ragione parlane adesso
non ha piu' senso o forse si
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare come si puo' amare
quanto sole che si puo' attravesare
senza farci male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare ogni particolare
nei tuoi occhi che mi stanno a guardare,
non dimenticare, una storia che vale
eh, eh, eh...

Laura Pausini, 2001.

L'angolo bordeaux

petak, 11.11.2005.

Che sara'...que sera... Che sara', che sara', che sara'... che sara' della mia vita, chi lo sa... so far tutto o forse niente, da domani si vedra'. Che sara', sara' quel che sara'... Tako kaže jedna pjesma koju mi moj tata često pjevuši. I to zato jer ne zna baš dobro talijanski pa krivo tumači tekst. A ja ga nisam nikad htjela razočarati, kad mi već tako lijepo pjeva... Danas je vjerojatno prvi put kad bih ja zaista željela čuti tu pjesmu. Jer me živo zanima che sara' della mia vita. Stan i dalje tražimo. A ja već sanjam kako bih voljela da mi izgleda kuhinja. Mama je nabavila novi Ikein katalog i već smo jučer "opremile" cijeli stan kojeg još nemamo. Kako ono kažu, ražanj spreman a zec u šumi. E pa bojim se da je ovaj zec još prilično daleko... Nije bitno. Ja sam već odabrala kuhinju, stalak za televiziju, stol za kompjuter i krevet. To je ono najosnovnije. Mama mi je, dok sam još učila pisati, kupila set nekih turbo lonaca. Plahte imamo, ručnike isto. A stan je u šumi. Bila sam maloprije kod jedne poznanice. Bila sam u prolazu pa sam išla pogledati kako si uređuje stan. Potkrovlje u kući roditelja. Jako lijepo izgleda. Veselo i mladenački. Ukusno. Šareno. Kad me ulovi kriza, utješi me to što kažem "k vragu, uspjeli su ostali, uspjet ćemo i mi". Pa onda opet kažem "k vragu". Ali takav tip utjehe zasad pali. Oni s Milijunaša me nisu zvali. A ja se više nisam prijavljivala. Ali hoću. Danas sam na radiju slušala izvlačenje nagradne igre Novog lista. Peugeot 307 je bila nagrada. I mi smo poslali kupone. Ovaj put na tatino ime. Inače budu na mamino, s tim da tata u zagradi, nakon prezimena, napiše "pegula". Ali ni sa ni bez pegule, mi nikad nismo dobili auto. Jednom kad sam bila mala dobili smo značke i sad nedavno neke knjige... Enivej, auto je danas dobila neka ženska koja je, rekli su to u tijeku prijenosa izvlačenja "sretnih dobitnika" (možda zato moja mama pegula nikako da nešto osvoji), u ožujku ove godine kod tog istog Peugeot zastupnika koji daje nagradu, kupila auto. Nadam se da nije toliko nesretna pa da je kupila isto tristosedmicu! Kako će sad jadna s dvije?! Nadam se da je kupila dvjestošesticu. Nije fora imat dva ista auta. Jedan kupljeni a drugi dobiven na nagradnoj igri. Kaže moja baka da sreća uvijek obavlja nuždu (da ne kažem...ma reći ću: sere) uvijek na kup! Isti kup. Que sera, sera...whatever will be, will be...the future's not our's, to see....que sera, sera