hvala vam...
svatko ima nekoga u svom zivotu...barem jednu osobu na koju moze uvijek racunati...
neki je mozda jos uvijek traze...neki su je mozda vec pronasli..ali svatko od nas ima svog andela cuvara...i blize nego sto mislimo...
ovim postom bih htjela zahvaliti svim osobama koje su uz mene....
hvala ti seko...
sto si uvijek bila uz mene...
sto me nikad nisi osudivala...
sto su mi tvoji savjeti uvijek pomagali...
volim te najvise na svijetu...:):)
hvala vam mama i tata...
sto ste me naucili zivjeti...
sto sam uvijek imala vasu potporu...
volim vas...:):)
hvala ti anjice...
sto sam imala s kim razgovarati...
sto sam imala s kim provoditi vrijeme...
tonchy...
hvala sto me uvijek razveselis...
i sto mi je super u tvome drustvu...
mala moja...
preslatka si mi...:):):)
ah..sanelica moja..
ne znam sta da kazem..
jednostavno si super osoba...
i ne znas koliko su mi potrebne tvoje rijeci...
i tvoje utjehe...
ej mala...
hvala ti sto si uz mene...
sto me slusas...
vojim te...puno puno puno...:):):):)
hvala ti alene..
sto me uvijek razveselis...
i kada sam najtuznija...
i sto me pratis doma kad god treba...
hvala ti sto si tako dobar frend...:):)
i na kraju...
hvala ti dino..
sto postojis..
sto me volis....
sto si sve ovo a i puno vise...
(nazalost...nemam jos sliku..posto se netko ne voli slikati..hehe...:):))
i hvala svim mojim blogerima...
volim vas puno..
svih...
pussa:):):)
29.12.2006. u 22:26 | K | 30 | P | # | ^
duboko u kutiji...duboko u srcu...
ne znam koliko ce vam imati smisla ovaj post...mnogi od vas nece ni razumijeti o cemu je rijec...ali meni je ovaj post vazan...
maloprije sam kopala po svojoj kutiji uspomena..i nasla sam ovo pismo...pismo koje sam posvetila svojoj prvoj ljubavi..nesretnoj...
sad, kad se sjetim svega toga...nasmijem se..iako sam pred par mjeseci izlila suze i suze zbog toga...
ali, sada su stvari drugacije..i ja sam drugacija...sretnija...samouvjerenija...ali ipak sam imala potrebu objaviti ovo pismo...jer sve rijeci u njemu...dio su mene...sve me to stvorilo...
lo so che non siamo molto uniti, pero sto passando dei momenti difficili e sento che sei l'unica persona che puo aiutarmi, la cui non mi giudichera per quello che ho fatto, la cui capira i miei problemi e che non mi guardera con odio.
lo so che siamo lontani l'uno dal altro, per sei la persona piu vicina al mio cuore, anche se ci conosciamo da poco...
a volte mi chiedo come sarebbe stata la mia vita se avessi preso un cammino diverso...se avessi cercato di fare di piu di quello che faccio adesso...mi sento sola..anche con tutte le persone che mi circondano...con gli amici...eppure sento che non gli merito...che non merito neppure la tua attenzione, il tuo sguardo, le tue parole...vorrei tanto cambiare, essere una persona diversa...vorrei non dover affrontare tutto questo da sola...
a volte e piu facile non parlare, non dire quello che pensi..
ma ho paura...paura di restare sola.
mi pento di certe cose che ho fatto...anche se so che era la cosa giusta da parte mia...mi sento triste..ma dopo un tratto cosi felice...
non so se ho abbastanza corraggio di affrontare la vita da sola...ma non voglio lasciar passare girni e notti senza far niente...
non sono piu quella di un'anno fa...una ragazzina...
ormai sono gia "grande"...
nekako ni ja vise nevidim smisao u ovom postu..u ovom pismu...za mene je sve to sada laz..a prije je bila moja jedina istina...
ali...zivim dalje...napokon...
pussa svima:)
26.12.2006. u 23:16 | K | 15 | P | # | ^
...love is worth more than money...
prije svega...htjela bih vam svima cetitati bozic...zelim vam sve najbolje...vama i vasim bliznjima...
nadam se da ce vam se ostvarit vase zelje...
volim vas puno svih...
nemam bas puno inspiracije u zadnje vrijeme...puno toga mi se dogadalo...i nisam mogla pisati o tome...jednostavno nisam imala snage...
i potrebno mi je moje pisanje...moje crtanje...ali...nemam inspiracije...
mozda je zato jer sam sretna...
crtanjem i pisanjem sam iskazivala bol...i tugu...
ali sada sam sretna...i neznam kako to prikazati...kako to opisati...kako to nacrtati...bila je to neka vrsta moje psihoterapije...moje utjehe...ali ne treba mi sada utjeha...ne sada kada sam sretna...
ovaj bozic mi
je poseban...donio mi je ljubav...srecu...i nisu mi vazne materijalisticke stvari...nisu mi vazni pokloni ispod bora...
to su samo znakovi paznje koji me razvesele...
ali ono sto me usrecuje je upravo to sto sam i dobila...ljubav...sto znam da imam nekoga uz sebe...da nisam sama...
i vjerujte mi...to vrijedi vise od bilo kakvih novaca...
jer..novac ne usrecuje ljude...potreban nam je, da...da bi prezivjeli...
ali novac nas ne ispunjuje...novac nas ne stvara...novac nas ne usrecuje...
jos jednom...sretan bozic svima...
voli vas piccola stella...
pussa:)
25.12.2006. u 13:25 | K | 21 | P | # | ^
...uspomene...
zatvaram se u sebe...skrivam se ispod osmijeha...ne dopustam kapi suze da mi kliznu niz obraz...jaca sam od toga...jaca sam od boli...jaca sam od uspomena...jaca sam od tebe...
tako sam barem mislila...ali...slaba sam...
uspomene...oziljci...
sjetim se toga..cesto...sjetim se tebe...
sjetim se onih dana...i iako ne zelim da sve bude kao prije..ne zelim opet ono isto....
sjetim se...i boli...jos uvijek nekako boli...
ne bih nikada izbrisala sta je bilo...nisam nikada pozalila...
ali neke stvari bi promijenila...
ali..tko zna..da sam mijenjala proslost...kakva bi bila moja sadasnjost?moja buducnost...
sjetim se ponekad tvog osmjeha...tvog mirisa...tvog glasa...tvojih rijeci...
i nije da te jos volim...preboljela sam to...imam druge sad u svom zivotu...druge koji me nisu povrijedili kao ti...
ali i dalje se sjecam...sjecam se svega...i dobro i lose...
ali proslost je proslost...ne bih nikada mijejala ovo sto sad imam...
covjek najvise misli na onoga koga zeli zaboraviti...
sjetim se tebe...kad god cujem ovu pjesmu...
ali ne nedostajes mi....
opća opasnost- jednom kad noc
Jednom kad noc
Ukrade nebu
Sve sto si voljela na njemu
Bit ce ti zao, bit ce ti zao
Sto nisam tu,
Ruke pamte samo ljubav najbolju.
Jednom kad usne
Ne bude htjele
U strancu utjehu traziti,
Suze ce srcu sapnuti da je pogrijesilo
Jer nije ostalo tamo
Gdje je jedno voljelo.
Kada tuga jednom
Na vrata dode,
A samoca zaboli,
Hoces li moci ime moje
Sa usana svojih skloniti?
Bili smo jednom najbolji,
O nama su price pricali.
I sada kad se sjetis
Htjela bi vrijeme vratiti,
Posli
15.12.2006. u 15:51 | K | 33 | P | # | ^
...jednom zauvijek...
Sve ove godine…
Trazila sam smisao…trazila sam nadu..trazila sam ljubav…
Iako sam bila mala…iako sam jos uvijek mala…trebalo mi je to…
Dragi moji…
Zao mi je sto vam lazem…zao mi je sto sebi lazem…ali ne radim to namjerno…
Nemojte me kriviti…pisem ono sto osjecam…a moji osjecaji varaju..varaju i mene..varaju i druge…
Pokusavam biti iskrena..i iskrena sam..jer kazem ono sto osjecam..ali osjecaji su laz…neki barem…
Moj zadnji post.."izmedu dvije vatre"…laz…brisem to..brisem to iz sebe…
Ugasila sam vatru…na najbezbolniji nacin..jer na tu istu vatru sam se opekla..od te iste vatre su ostali oziljci..neizbrisivi oziljci…ugasila sam proslost..jer proslost je..proslost…koliko god lijepih trenutaka bilo..sad se sjecam samo onih ruznih…i ne hvata ne nostalgija…ne nedostaje mi…svi oziljci..bol koju osjecam ponekad..ostavljam iza sebe…zatvaram u kutiju..kutiju s kljucem…
Jer nije vrijedno toga..nije vrijedno moje patnje…nije vrijedno patiti zbog nekoga tko to ne zasluzuje..tko mene ne zasluzuje…iako mi je bilo tesko..iako sam bila vezana…ostavljam prolsost…jer…nema smisla…
I volim…ovaj put iskreno…i nije me starh da cu patiti..da cu opet patiti…jer vjerujem u njega…moja prosla veze…nije imala smisla..znala sam da ce na kraju sve ovako zavrsiti….ali nisam nikada mislila da ce on ispasti onakav kako pricaju o njemu…da ce mi lagati…
Zivim u sadasnjosti..svojo sadasnjosti..sa svojim nekim…
I hvala ti…
hvala ti sto si tu…
hvala ti sto me grlis..
hvala ti sto me ljubis…
hvala ti sto nades uvijek prave rijeci…
hvala ti sto dodes kad mi nesto treba…
hvala ti sto me volis….
Hvala ti sto postojis….
jednom zauvijek..brisem proslost...jednom
09.12.2006. u 09:28 | K | 41 | P | # | ^
...jedan netko...
Nesto posebno…nesto neopisivo…jedno prijateljstvo…i nesto vise…
Nesto neopisivo..vise od frenda…manje od "ljubavi"…
Netko tko je uvijek uz mene…sto god mi trebalo…netko uz koga se osjecam sigurno…zasticeno…netko tko je uvijek uz mene...sta god mi trebalo...netko s kim mogu razgovarati...o svemu...o svima…o sebi…
Netko za koga znam da me nece osudivati...tko me nece gledati na krivi nacin…tko me nece kriviti…
netko kome mogu reci sve…
netko tko ce me uvijek zagrliti kad sam tuzna…netko tko ce me znati nasmijati i skloniti suze s mog lica…tko ce uvijek znati da se nesto dogodilo…
netko tko me razumije bez da ista kazem…tko me uvijek brani protiv svih…cak i kad sam u krivu…
netko tko se brine kako cu navecer doci doma…ako cu ostati sama..ako cu se razboliti…netko tko brine…brine za mene…
netko uz koga se osjecam sretno…
netko kome nisu vazne godine...kome nije vazan izgled...netko…netko tko me prihvaca takvu kakva jesam…punu mana…
netko za koga ne mogu reci da mi je samo frend….koliko god meni frendovi bili vazni…osoba tako vazna u mom zivotu…neka vrsta srodne duse...u nekom smislu…moja cjelina…osoba koja me nadopunjuje...iako se tako malo poznajemo…
premala rijec...frend…prijatelj…jer, ipak…vise je od toga….
ali ne mogu to objasniti...ni da pokusam...ne mogu…ne postoji ta rijec…vise od frenda...ali nije…nije "decko"…iako ima ono nesto...nesto sto me veze za njega…
prijateljstvo bez kraja….
ljubav bez kraja….ali ne u
01.12.2006. u 18:15 | K | 32 | P | # | ^
