< | veljača, 2005 | > | ||||
P | U | S | Č | P | S | N |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 |
Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv
Ci sono momenti
che passano in fretta
e il tempo che vola
sa di sigaretta.
Ci sono momenti
che pensi alla vita
ed altri in cui credi
che e' proprio finita.
E ti viene da vivere
e ti viene da piangere
e ti viene da prendere un treno
andare lontano e lasciare tutto com’e'
che qui non e' facile
e ti senti fragile
eh qui dove tutto quello che conta e' quello che senti
e sentire com’e', sentire com’e'…
Com’e' straordinaria la vita
com’e', coi suoi segreti, i sorrisi, gli inganni
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
E ti viene da vivere
e ti viene da piangere
e ti viene da crederci ancora
provare a lottare e dare il meglio di te
che qui non e' facile
e ti senti fragile
eh qui dove tutto quello che conta e' quello che senti
e sentire com’e', sentire com’e'…
Com’e' straordinaria la vita
com’e',
che ti fa credere, amare e gridare
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
Ieh ieh ieh
ieh ieh ieh
ieh uohohohohohou
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
E mi viene da ridere
e mi viene da vivere!
Eh!
TV Slovenija je u utorak i sredu emitovala (uz veliku gledanost) dvodelni TV film iz RAI-jeve produkcije „Il cuore nel pozzo“ („Srce u jami“ ili na slovenačkom „Srce v breznu“) koji govori o stradanju Italijana na području Istre 1945. godine posle nemačkog povlačenja iz te oblasti. Film počinje posvetom „više hiljada Italijana ubijenih u fojbama (jamama) i 350.000 izbeglih Italijana iz Julijske Krajine, Istre i Dalmacije koji su bili prisiljeni da napuste svoje kuće“. Film je snimljen u Crnoj Gori, a glavnog negativca, partizanskog komandanta Novaka igra srpski glumac Dragan Bjelogrlić (nedavno su ga gledali i gledaoci HTV-a u filmu Branka Đurića Đure „Kajmak in marmelada“ a na RTS-u se trenutno emituje bosanska krimi sapunica „Crna hronika“ u kojoj on takođe igra jednu od zapaženijih rola), a u filmu jednu epizodu igra i poznata srpska glumica Ljiljana Blagojević. RAI ga je emitovao u nedelju 6. (7 miliona gledalaca) i ponedeljak 7. februara (10 miliona gledalaca, oba dana najgledanija emisija) povodom 10. februara, pod pritiskom italijanske desnice nedavno ustanovljenog dana sećanja na egzodus Italijana iz Istre, Rijeke i Dalmacije, a po svoj prilici naručio ga je jedan od čelnika Nacionalnog saveza (Alleanza nazionale), ministar komunikacija Mauricio Gaspari (Maurizio Gasparri) koji je još aprila 2002. poredio tragediju fojbi sa holokaustom i Anom Frank. Film predstavlja partizane (koji se u filmu zovu „titovci“, bez nacionalne odrednice) kao monstrume koje žele da zatru celokupno italijansko stanovništvo ubijajući bez selekcije muškarce, žene i decu i bacajući ih u jame, a njihovog komandanta Novaka kao životinju koji je ležao u zatvoru zbog silovanja, a sada pokušava da pronađe svog sina koji se rodio kao posledica takvog akta. Žena koju je silovao, Đulija, međutim, sina je poverila don Brunu koji vodi sirotište i pokušava da italijansku siročad prebaci na sigurnu teritoriju. Film teži da probudi najniže emocije među gledalištem i da znatno pojednostavi istorijske okolnosti u kojima se sve dešavalo. Naime, gledajući film, čovek bi zaključio da se radnja dešava u nekoj oblasti sa minimum 90% italijanskog stanovništva (ostatak čine „Sloveni“ tj. Slovenci i Hrvati koje reditelj i scenarista ne razlikuju), koje mirno živi pod nemačkom vlašću, a onda dolaze „titovci“ i pucaju na sve što mrda. Scenario vrvi od nelogičnosti, iskrivljavanja istorijskih činjenica, ali se vidi da je u film uloženo dosta novca (oko 4,5 miliona €): muziku je komponovao Enio Morikone (Ennio Morricone) a film sa 1500 glumaca i statista je sniman nekoliko meseci. Ozbiljni istoričari sa obe strane granice negiraju brojeve o kojima se govori u posveti filma, kao i tezu da su partizani ubijali Italijane samo zbog njihove nacionalnosti, ali je očigledno da italijansku profašističku desnicu za to nije briga i da su oni zadovoljni efektom koju su postigli ovim filmom. Zato se u produkciji RAI-ja, a pod patronatom ekstremne desnice sprema još nekoliko filmskih projekata koji govore o stradanjima italijanskih fašista. O filmu su, površno ili ozbiljno, izveštavali mediji u Italiji, Sloveniji, Hrvatskoj (Globus - koji je objavio izveštaj sa snimanja filma i specijalizovani blog o Istri), Srbiji (Vreme i Ekonomist), Britaniji i drugim zemljama. |