SARAJA AZRA

Znakovi pored puta

Ivo Andric


................................................................

Kod unutarnjih borba koje čovek vodi sa samim sobom i sa
nepoznatim silama u sebi, važi više nego igdje pravilo: ne predaj
se nikad! - Ni predaje, ni ustupanje! A prije svega, što kažu u
Bosni: ne veži tugu za srce!

...................................................................
.....................................................


Poslednja stranica sveske.
Poslednja stranica je za neizvjesnost. Za srećno neznanje s
kojim se legne pod teretom mraka i ustaje na poziv sunčeve
svijetlosti. Neizvjesnost je imanje onih koji nemaju ništa i velika
nada onih koji nisu navikli na dobro u životu. Neizvjesnost je
za razumne i ponosne ljude ono sto je gatara za budale, slabiće
i sebičnjake: nagovještava dobro i zlo, pogadja rijetko, ali zato
dopušta sve, i najprecnije, mogućnosti.
Kako da ne budemo ispunjeni poštovanjem prema neizvjesnosti
koja se stere pred nama, kad ona, možda, krije u sebi naš spas
i izbavljenje.

Ono što može i biti i ne biti uvijek se, na kraju krajeva,
pokori onome što mora biti........................................
.......................................................



Ko uspje da zagrije i oživi samoću, taj je osvojio svet.

Izmedju bojazni da će se nešto desiti i nade da možda
ipak neće, ima više prostora nego što se misli. Na tom uskom,
tvrdom, golom i mračnom prostoru provode mnogi od nas svoj vijek.
...............................................................................


Nije najgore što sve prolazi, nego što mi ne možemo i ne
umijemo da se pomirimo sa tom prostom i neizbježnom činjenicom.

................................................................................


Toliko je bilo u životu stvari kojih smo se bojali. A nije
trebalo. Trebalo je živjeti.