OTOK
OVO JE OTOK
to je moja maketa na bijeloj glini
a ovo je LASER NAD OTOKOM
to je isto koja maketa na bijeloj glini
a ovo je snimak ODOZGO toga istoga OTOKA, moje makete samo pokazuju moj rad na bijeloj glini. I kao što se i ovdje može primijetiti ovaj OTOK nije u centru toga jezera ili mora nego je IZVAN CENTRA . I on mora biti izvan centra kako bi se naglasila EKSCENTRIČNOST ČOVJEKA o kojoj je tako lijepo pisao Helmuth Plessner . A ta ekscentričnost čovjeka proizilazi već iz samoga ŽIVOTA koji je specifično ljudski ali i izvanljudski. Ono što odlikuje život u njegovoj životnosti to je njegov pozicionalni karakter , strukturni sklop kojim se živo biće odnosi prema svojim sferama, okolini ili svijetu. Pozicionalnost života bića, dakle, posvjedočuje njegovu samostalnost u odnosu spram okoline kojoj pripada živo tijelo i to čini fundamentalnu značajku kojom se žive prirodne tvorevine razlikuju od neživih. Ali čovjekova pozicionalnost je zapravo EKSCENTRIČNA i zahvaljujući ekscentričnoj pozicionoj formi njega samoga, čovjeku je omogućena realnost zajedničkog svijeta. Čovjekov specifikum je životnost i to u njezinoj najvišoj ekscentričnoj formi. Eto to bi ukratko bila najvažnija moja misao vezana ua OTOK u pogledu njegovoga ekscentriciteta ZGK
MILION RIJEČI
ponovo "KAMEN" i Ženski akt
ovo je moja poezija objavljena u zbirci Suze od kamena u Zagrebu 2012 godine na digitalnim-knjigama.com. Ovdje se prilaže u pismenome obliku jer je sewen bio mišljenja da je lakše sve pohvatati kada se poezija čita nego kada se izgovara jer ja, dodajem, nisam dobar recitator....pa se sada dostavlja poštovanom čitateljstvu na uvid i ocjenu
KAMEN
tihujem tiho u samoći
plamen misli čelo mi rosi
dok se sjećanja na bijeli kamen
i srce nježno u mekoti
lome kao mala tužna zrcala
što su pod stopala stala
ići mi je dugo tim putom
bez kraja
mogao bih zavoljet novi kamen
ili mi je usnut sječajući se raja
na uska smeđa vrata
pandivjernu, bambus i uteg od olova
svi ti ljudi davni
svi ti ljudi stari
slika su moga bivstva
i svih mojih neproživljenih stvari
kao u slomljenome zrcalu kako rekoh
gdje je pričin kao bivstvo neko
a sjećanje samo trenutak slavni
na ribara i mačku
u popodnevu sto je tihu sjetu
preobrazio u radost djetinju
duž ulica davnih gdje je igra
jedina stvarnost beskraja
mogao bih zavoljet ovaj novi kamen
kao ženu nagu i dobrostivu
koja na mekim grudima ima
veliki mudrosti znamen
i poteći kao bistra hladna voda
što žubori pokraj novoga doma
da nije visokoga neba
u kojem se moj život ogleda
kao slamka salomljena od pamćenja
i pod dubinom potpuna klonuća
grcat pod teškim kamenom istina
koliko ima boli pod ovim vedrinama
zlatan gavrilović kovač
a ovo što slijedi je moja najnovija slika Ženski akt, akrilik na drvetu 60x60 cm
ovo je to isto ali snimljeno bez blica
TAMO GDJE MI JE SRCE
TUGO, TUGO
TK0 TE BUDI RANIM JUTROM?
OSTROVIČKA ULICA U ZAGREBU
ovo je OSTROVIČKA ULICA na Trešnjevci u Zagrebu, to je moja najnovija slika , akrilik na drvu 60x60 cm, u ovoj ulici sam stanovao oko 15 godina, ali je ona danas sasvim drugacija od one koja je bila prije 30 godina kada sam odselio, u to vrijeme tu su bile male obiteljske kucice po malim ulicama koje su jos uvijek svjedočile vrijeme velike poplave 60 tih godina, toga svega više nema a ja se pitam što se dogodilo sa tim ljudima koji su tu živjeli decenijama ...
ovo je to isto ali snimljeno bez blica
ABRAMOVIĆ O KOZMOLOGIJI ZLATNOG PRSTENA
Teleskop opservatorije Mont Palomar
Recenzija studije autora: Dr Velimir Abramović
Zlatan Gavrilović Kovač
KOZMOLOGIJA ZLATNOG PRSTENA
U studiji autor je ekstenzivno, sa kompletnom diskurzivnom i dokaznom aparaturom, izneo sopstvenu kosmološku teoriju u kojoj je na simbolički način sažeto prikazao cikličnost kosmičkih zbivanja nazivom „ zlatni prsten“ . U pitanju je dvadesetogodišnji rad iznet u dva toma i široko i duboko potkrepljen citatima iz najznačajnijih perioda filozofske istorije.
Imajući ekonomsko životno iskustvo i polazeći od stava da ekonomija, s obzirom da nije egzaktna nauka, u sociološkom smislu zaprvo najbolje i najkompleksnije izražava prirodne procese, pa prema tome, može se analoški primeniti i u Kosmologiji, na primer Hokingovu ideju inflatornog širenja kosmosa autor uspešno suprotstavlja koncepcija stacionarnog kosmosa, kakvo je u početku zastupao i Ajnštajn, pre nego što mu je Fridman otkrio grešku množenja nulom u računima opšte teorije relativnosti. Po autoru, ako energiju shvatimo kao monetu i kosmičku raznovrsnost dogadjaja posmatramo kao uredjenu u monetarni sistem, doći čemo do jedne veoma adekvatne, u celini stacionarne, ali unutar veoma promenljive slike Univerzuma, koji više odgovara astrofizičkim posmatranjima nego važeća Big-Beng teorija (problemi ove teorije su odsustvo plavog pomaka, kao i širenja samog prostora. Naime, ako stanemo u centar trga Place de Etoile u Parizu i vidimo kako se od nas zrakasto udaljavaju svi automobili, da li smemo zaključiti da se širi Pariz? Ova nekorektna ekstrapolacija upravo je jedna od temeljnih logičkih nekorektnosti kosmološke teorije Big-Benga).
Ovo delo svakako je krucijalno u proučavanju opšte kosmologije, a specifično je po tome što filozof Zlatan Gavrilović Kovač prožima svoje filozofsko istraživanje i ličnim doživljajima metafizičke problematike, što čini izuzetnu vrednost ovog rada, jer omogućava kontinuirano praćenje autorovog heurističkog procesa preko psiholoških stanja, a ne samo preko sleda misli. Autor zapravo insistira na praktičnom filozofskom iskustvu, sa uverenjem da naučna tematika nikako ne sme biti u diskrepanciji sa životnim opredeljenjima i stanovištima.
U prvom odeljku autor odgovara na osnovna pitanja kosmologije braneći stav o „ biološkom vlasništvu Teslinih struja“. U tom smislu brani tezu da naučna i opšta teorijska problematika prethodi naučniku kao biću, odnosno, u Teslinom slučaju, pronalazaču, koji datu problematiku istorijski prvi formuliše, to jest pronalazi rešenje u formi naučnog zakona ili nudi već gotovo rešenje u obliku konkretnog aparata, što je slučaj sa mnogim pronalazačima.
U drugom odeljku autor objašnjava renesansno naučno buđenje, posebno hrvatskih naučnika, povezujući njihov rad i nastojanja sa ugradnjom njihovih nedovoljno priznatih napora i saznanja u osnove evropske kulture. U tom kontekstu, posebno se ističu mane Hokingove kosmogonije kao evropocentrističke, dok se u trećem delu autor bavi i područjima biologije, dotičući se posredno i problema medicine.
U četvrtom odeljku koji se odnosi na teoriju „ kosmički nesvesnog“, proučavajući insekte i njihove instinkte u evolucionom lancu usavršavanja i promene, autor deduktivno izvodi da je u pitanju sredina lanca njihovog instiktivnog razvoja, koji je, naravno, uslovljen direktno kosmološkim zakonima i principima, iz čega zaključuje, da je naš univerzum i dalje u fazi širenja i da nas tek očekuje stanje ekvilibrijuma.
Kao i svaka filozofska misao i ova pred nama je duboko proživljena i kao takva uticala je snažno na najbližu okolinu autora, pa nije slučajno što se on posebno zahvaljuje i svom sinu Vlahu Ezri Reksu koji mu je bio svesrdna podrška u dugotrajnom i mukotrpnom probijanju do istinitog jezgra odgovora.
Na tragu strukture Teslinog transformatora i njegove ideje da je zemlja živo biće i da ima dušu
(što su verovali još arapski mislioci u srednjem veku), autor Gavrilović Kovač iznosi originalnu pretpostavku da je odnos naše planete i meseca analogan odnosu primara i sekundara. U sastavu sunčevog sistema autor u daljem toku razmišljanja pronalazi i sličnosti sa drugim planetama, posebno sa Saturnom i njegovim prstenovima, smatrajući da električna pražnjenja visoke frekvencije igraju ogromnu ulogu u energetskoj razmeni unutar našeg Sunčevog sistema, na što upućuju i mnogobrojni eksperimentalni podaci koje iznosi Majkl Talbot u knjizi Električni svemir. Takođe, originalno je i autorovo stanovište o relaciji Jupitera i Galilejevog satelita Io, koje direktno povezuje Teslin tip visokofrekventne zavojnice sa našim Sunčevim sistemom .
Na raspravu o Hegelu i njegovom pojmu teleologije nastavlja se i rasprava o Teslinim izumima i pojmu biotopa ( mesta života). Najzad, autor iznosi i sopstvenu hipotezu o postanku života na zemlji uključujući i stare koncepcije koacervatnih kapljica i ugljovodonične supe koju visokofrekvetne Tesline struje iz neorganskog prevode u živi organski materijal.Jer, zaista, kad pitate biologe, fiziologe i lekare koja je razlika živog čoveka i mrtvog koji je umro bez ikakvih spoljašnjih ili unutrašnjih oštećenja, odgovor je: prestanak električnih aktivnosti.
Uzeta u celini, studija Kosmologija Zlatnog Prstena je ne samo originalna metafizička misao na delu, već je i izvanredan i kompletan popis problema kosmologije sa kojima su se nosili najveći filozofski umovi čovečanstva kroz milenijume, ujedno je i veoma korisno, intrigantno i vredno štivo istorije filozofije,
Ovo delo ima više slojeva i može se reći, u ničeanskom maniru, da mu je najveća vrednost što je pisano do kraja iskreno i bez pardona za autoritete, jasnim i privlačnim stilom, tako da čitaoca prosto uvlači u problematiku objašnjavanja kosmoloških zakona i same kosmogonije, i on, i bez neophodne znanstvene pripreme, nužno postaje i sam saučesnik i protagonista jedne duboko zadiruće, suštinske filozofije.
Domašaj i postavke ovog u osnovi metafizičkog uvida ne treba redukovati samo na filozofski okvir jer se tu zadire i u otvorena pitanja savremene astrofizike i kvantne teorije, posebno kad je reč o osnovnoj opeci građe materije. U svakom slučaju, ova filozofska rasprava autora Gavrliović Kovača nesumnjiv je, i to veliki, doprinos naporima svetske naučne zajednice da se razumeju poreklo i zakoni sveta u kome živimo. Jedna od najvećih vrlina ove studije je iznijansirana osetljivost autora za smisaone linije značenja odavno prekinutih tradicija ontološkog mišljenja koje već vekovima nije u centru pažnje interpretatora i istraživača fizičke realnosti. Drugim rečima, može se reći da delo sadrži čitav niz paralelnih perspektiva razumevanja kako metafizičke filozofije, tako i humanističkog refleksa prirodnih zakona na ljudsko društvo i kulturu, specijalno preko visoko nadarenih pojedinaca, koje Gavrilović Kovač umesno i obilno citira da bi originalnim izvorima neposredno potkrepio ili istorijski utemeljio svoje stavove i mišljenja.
Izvlačeći u prvi plan različita i suprotstavljena mišljenja o istoj tematici i potom upoređujući ih sa sopstvenim zaključcima, naš autor Gavrilović Kovač upućuje značajan poziv svim ljudima na duhovnom putu, onima koji se već od mladosti pitaju ko sam, odakle sam, kuda idem, ali i mnogo širem krugu čitalaca da i sami uvaže ovaj njegov osebujni način razmatranja kosmoloških problema, te izgrade i sopstvenu osetljivost za višeznačnost koja odlikuje ovo delo i ovog autora.
Od srca preporučujem za štampanje i za čitanje!
Haugh!
ŠUVAR I PUT U NEIZVJESNO
ovo je moja najnovija slika JUGOSLAVENSKI PARTIZANI- PUT U NEIZVJESNO, akrilik i olovka na tvrdome kartonu, 40x20 ZGK
ŠUVAR I NJEGOVA PITANJA
Zlatan Gavrilović Kovač
Bilo je prilično diskusije kod nas koliko je časopis Pitanja zapravo režimski časopis I to posebno u vremenu kada sam ja bio glavni njegov urednik . Razlog tome uvjerenju ležao je u samoj činjenici da sam ja socijalist po svome osnovnom opredjeljenju I da sam kao takav relativno odgovarao kliki koja je bila na vlasti . Interesantno je da je ta komunistička bulumenta istupala radikalno sa čitavom marksističkom aparaturom a da je iza toga bilo samo na djelu natjecanje u sticanju vlasti I dobara. I meni se danas čini da se nikada nije tako petljalo oko bratstva I jedinstva , nikada tako farbao narod pozivajući se na plemenite osjećaje ljudi kao što je to bilo u prošlome režimu za kojega I danas na primjer Zafranović govori da je bio povijesni maksimum južnoslavenskih naroda. Istina- to je bio maksimum u petljavini, lažima, krađi društvenih I državnih sredstava, korumpiranosti ljudi, podlostima, nasilju motiviranom nacionalnom pripadnošću, ideološkim oblicima represije , jednoumlju, nedostatkom tolerancije I poštovanja drugačijih mišljenja I stajališta…...Da bih to ilustrirao na najbolji mogući način poslužit ću se primjerom Stipe Šuvara koji je bio dugogodišnji moj suradnik u Partiji Hrvatske koji I danas vrijedi kao jedan od rijetkih naših političara koji je očuvao obraz u vremenima teških nacionalnih iskušenja . O tome da smo mi godinama surađivali na istoj ideološkoj fronti, da smo poznavali jedni druge kao studenti I profesori na istim katedrama, da smo svima bili jako dobro poznati tako da se virilo u socijalni I politički profil naših roditelja I bliže I dalje rodbine….to je danas svima poznato. Da su nas ljudi vlasti znali do u detalja tako da su mogli predvidjeti našu sudbinu godinama unaprijed , da smo im bili kućni prijatelji I suputnici na njihovim političkim putovanjima, forumima, sjednicama, savjetovanjima, plenumima, drugovi pri ručkovima, pri zabavama…...sve je to danas poznato I sve to govori u prilog tome da sam bio režimski čovjek. I to sve govori, jasno govori da sam bio režimski čovjek, ali onaj oko kojega se nije posve jasno znalo “na čijoj je strani”. Jer je našim političkim majmunima moje prezime Gavrilović natezalo na “kralja” I jaku pijemontsku državu dok je povijest porodice moje majke natezalo na ustaški radikalizam. Pa se onda nije znalo kome pripadam. Nakon moje smjene u CK Hrvatske ja sam došao nekoliko puta na razgovor sa Šuvarem gdje mi je prigovoreno moje inzistiranje oko frakcija u Partiji mada Šuvar nije poznavao na primjer stajališta Gorbačova koji je jasno tih godina zastupao tezu o “toleranciji frakcija” jer mi nismo znali ništa drugo nego Tita dizati u nebesa da bismo ga danas spustili na zemlju. Poznato je da je Tito non stop radio na uništavanju frakcija u našoj Partiji I da se tim njegovim primjerom rukovodilo kod nas decenijama . Onda mi je prigovorio da “radim probleme” Na koncu mi je postavio jedno jednostavno pitanje I to jednoga popodneva u njegovoj sobi na 10 katu zgrade CK Hrvatske : “Tko ste vi, Gavriloviću”. Ja sam bio iznenađen tim pitanjem jer ja sam radio godinama u tom CK, svi su sve znali o meni, možda I teške prilike u kojima sam se nalazio sa svojom malom porodicom kada je trebalo preživjeti mjesec dana sa 100 njemačkih maraka plaće mada je profesor Kangra smatrao da sam ja jako dobro plaćeni I korumpirani bestidnik koji difamira najveće svjetske filozofe. Sve je to bila čista glupost jer me na koncu moj “gazda” ,a tako su zvali Šuvara , otpustio sa svoje političke farme u uvjerenju da je dobio još jednoga foliranta. Da čovjek pukne od smijeha!
VASILIJE ( VASO) GRUBOR
ovo je ulica PALMIRA TOLJATIJA BR 2 u BEOGRADU u kojoj je moj otac imao svoj stan, ali je nakon nagle smrti moga oca i moje maćehe Milice Gavrilović stan ukraden od nepoznatih ljudi koji su koristili našu ratnu katastrofu i odvojenost djece koja su prebivala u Zagrebu ....
VASILIJE ( VASO) GRUBOR
moj je otac imao prijatelja u Beogradu, čovjeka sumnjivoga morala VASILIJA GRUBORA, vršnjaka iz vremena službe u ratnoj mornarici , koji je nakon nagle smrti moga oca ispraznio stan u ulici Palmira Toljatija 2 sa svim stvarima koje su u njemu bile i pohranio ih u jednom skladištu kojega nitko nije obilazio. Tako su neke stvari od našega stana preživjele i sestra Zlata je manji dio njih donijela u Zagreb. A taj je VASILIJE GRUBOR kriminalno prodao očev stan , odnosno moj stan ( moje sestre i mene) meni nepoznatim ljudima koji su iskoristili ratne prilike i zavađenost Srbije i Hrvatske, i zatvorene granice, te je na taj način VASILIJE GRUBOR stekao znatna novčana sredstva iz kojih je plaćao Kninske dobrovoljce i takozvanoga kapetana DRAGANA ( Dragan Vasiljković) u njihovim haranjima i bratoubilačkom ratu u Srednjoj Dalmaciji
da čovjek pukne od smijeha! ZGK
