Radioaktivni raspad urana
92U238 --> 90Th234 + alfa -> 91Pa234 + beta- -> 92U234 + beta- -> 90Th230 + alfa -> 88Ra226 + alfa -> 86Rn222 + alfa -> 84Po218 + alfa -> 82Pb214 + alfa -> 83Bi214 + beta- -> 84Po214 + beta- -> 82Pb210 + alfa -> 83Bi210 + beta- -> 84Po210 + beta- -> 82Pb206 + alfa
24.06.2010. u 05:51 | 0 Komentara | Print | # | ^Sommerfeldov model metala
Da bi objasnio svojstva metala Sommerfeld je predložio pojednostavljeni
model u kojem se:
˛ Uzimaju u obzir samo elektroni iz vanjskih (valentnih) ljuski.
˛ Pretpostavlja se da se elektroni mogu slobodno gibati unutar metala
kao slobodne čestice zatvorene kutiju koju čini površina metala.
˛ Periodični potencijal iona se sasvim zanemaruje.
Ideju o metalu koji je kutija s elektronskim plinom predložio je vec
1900. godine Drude da bi objasnio elektricnu i toplinsku vodljivost.
On je pretpostavio da se elektroni gibaju termickim brzinama u skladu
s Maxwellovom respodjelom. Uspio je objasniti Ohmov zakon,
Wiedemann-Franzov zakon i neka opticka svojstva.
Ipak model je davao niz pogrešnih rezultata:
˛ elektronski doprinos toplinskom kapacitetu
˛ paramagnetsku susceptibilnost
˛ srednji slobodni put elektrona
˛ ovisnost otpora o temperaturi.
Sommerfeldov model se razlikuje od Drudeovog po tome što uzima u
obzir da su elektroni fermioni koji podliježu Fermi-Dirakovoj raspodjeli!
Ako su elektroni kvantne cestice koje se gibaju u zatvorenoj kutiji onda
su njihove valne funkcije kao stojni valovi. Valna duljina stojnih valova
ima tocno određeni iznos koji ovisi o dužini kutije.
Born Haberov termokemijski postupak
Born-Haberovim kružnim procesom izračunava se energija kristalne rešetke. Ova metoda temelji se na termodinamičkom principu da prilikom prijelaza nekog kemijskog sustava iz jednog stanja u drugo ukupna oslobođena (ili apsorbirana) energija ne ovisi o putu reakcije. Za spoj MX energija kristalne rešetke je entalpija reakcije
M+(g) + X-(g) ---> M+X-(s) deltaHL
Toplina nastajanja kristala spoja MX iz elemenata je entalpija reakcije
M(s) + 1/2X2(g) ---->M+X-(s) deltaHf
Zbrajanjem entalpija za svaki korak procesa nastajanja kristala iz elementa može se izračunati energija kristalne rešetke. Ti koraci jesu:
1) Atomizacija metala
M(s) -----> M(g) deltaH1
2) Atomizacija nemetala
1/2X2(g) -----> X(g) deltaH2
3) Ionizacija metala
M(g) -----> M+(g) + e- deltaH3
Ovo se dobiva iz energije ionizacije.
4) Ionizacija nemetala
X(g) + e- -----> X-(g) deltaH4
Ovo je elektronski afinitet.
5) Nastajanje kristala
M+(g) + X-(g) -----> M+X-(s) deltaHL
Zbrajanjem procesa od 1 do 5 dobijemo
deltaHf =deltaH1 +deltaH2 + deltaH3 +deltaH4 + deltaHL
iz čega se može izračunati energija kristalne rešetke deltaHL.
Teorija kristalnog polja
•prva teorija koja je objasnila visokospinska i niskospinska
stanja kod kompleksnih spojeva
•teorija objašnjava većinu svojstava kompleksnih spojeva,
primjerice magnetske osobine
•elektroni centralnog metalnog iona su pod utjecajem
električnog polja elektrona liganada
•središnji atom je okružen anionima ili negativnim krajem
dipolnih molekula
•elektroni središnjeg atoma nalaze se pod utjecajem
električnog polja elektrona liganada
•najjači je utjecaj na d elektrone
J.J. Thomson- otkriće elektrona
J.J. Thomson je 1897. godine došao do otkrića da je elektron subatomska čestica, tijekom eksperimenata provođenih u laboratoriju Cavendish na Sveučilištu u Cambridgeu. Tijekom ovih eksperimenata je proučavao katodne cijevi (eng. CRT - Cathode Ray Tube), zatvorene staklene cilindre u kojima su dvije elektrode razdvojene vakuumom. Kada se preko elektroda narine napon stvaraju se katodne zrake, što uzrokuje sjaj cijevi. Thomson je eksperimentima otkrio da se negativni naboj nije mogao odvojiti od katodnih zraka utjecajem magnetizma, ali da se zrakama može mijenjati putanja kroz utjecaj elektromagnetskog polja. Thomson je zaključio da su te zrake, umjesto od elektromagnetskih valova, sastavljene od negativno nabijenih čestica (eng. "corpuscles"). Izmjerio je omjer njihove mase i naboja i saznao da je preko tisuću puta manji od omjera naboja i mase iona vodika, što je upućivalo da su to ili vrlo snažno nabijene čestice - ili da su masom vrlo malene. Kasniji eksperimenti drugih znanstvenika potvrdili su potonji zaključak vrlo malene mase, budući da je omjer mase i naboja bio neovisan o izboru materijala katode i vrsti plina u cijevi (ukoliko vakuum zamijenimo plinom). Sve ovo dovelo je Thomsona do zaključka da su rezultirajuće negativno nabijene čestice u potpunosti neovisne o svim materijalima - da su [[fundamentalna čestica|fundamentalne], odnosno elementarne čestice.
24.06.2010. u 05:13 | 0 Komentara | Print | # | ^ Teorija molekulskih orbitala
Teorija molekulskih orbitala
Osnovne ideje ove teorije su:
* Ono što su atomske orbitale za atom, to su molekulske orbitale za molekulu. Molekulske orbitale opisuju prostor u molekuli gdje postoji najveća mogučnost da se pronađu elektroni, te imaju specifičnu veličinu, oblik i energetski nivo.
* Molekulske orbitale se formiraju kombiniranjem atomskih orbitala. Broj molekulskih orbitala koje se formiraju je isti kao i broj atomskih orbitala koje se kombinuju.
* Molekulske orbitale koje imaju nižu energiju od početnih atomskih orbitala su vezujuće orbitale; molekulske orbitale koje imaju višu energiju od početnih atomskih orbitala su antivezujuće, dok one koje imaju istu energiju kao i početne atomske orbitale su nevezujuće.
Teorija valentne veze
jest teorija koja objašnjava oblik molekule pomoću preklapanja polupopunjenih atomskih orbitala ili polupopunjenih hibridiziranih orbitala.
