Zagaziš dušom u te oči u kojima se rodiš i umreš u istom momentu,
Sretan zbog žšvota i smrti spasenja koje mogu osjetiti ljudi koj vole,
rekoh vole,di te neakve norminirane forme ne postoje osim njenog prisustva koje te natjera da drhtiš.
Kad dodješ u fazu da niti jedna druga misao ne postoji osim one,neznam zasto ali je tako,tad počinješ da voliš.