Doktor Don Diego Garcia de Palacios, član Kraljevske Audijencije Guatemale, piše pismo španjolskom kralju Filipu Drugom osmog ožujka 1576. U pismu opisuje pronađene ruševine i to se smatra prvim zapadnim dokumentom o Copan-u.

Većina arheoloških nalazišta Maja nosi proizvoljna imena koja su im davali Europljani kako su ih otkrivali. To nije slučaj sa Copan-om. Don Diego tvrdi da je ime Copan bilo u upotrebi u XVI stoljeću.

Oko značenja imena još uvijek postoje sporenja: jedni tvrde da je riječ o “mostu”, drugi, pak, da je pravo značenje bilo “glavni grad Co”.

Čini mi se da obadvije pretpostavke imaju smisla. Copan je, po meni, svojevrsni most, svemirska vrata, ali i središte Maja kapitalnog, svjetskog značaja.

Znana povijest piše o “opsjednutosti Maja sa računanjem vremena”. Nabrajaju njihove kalendare: (1) “Dugi”, koji traje od nultog dana i godine 3114 p.n.e. do naše 2012 godine; (2) “Religiozni” kalendar od 260 dana koji se sastojao od 20 mjeseci po 13 dana; i (3) “Solarni” kalendar od 365 dana (18 mjeseci po 20 dana, plus dodatnih pet dana).

Ne osporavaju im se vrlo precizno izračunate solarne godine za planete u Sunčevom sistemu. Drezdenski kodeks, na primjer, daje tabelu eliptičnog kretanja Venere i njenih eklipsa.

Ponegdje se istiće da fascinacija Maja sa vremenom nije naučna u našem smislu; njima je vrijeme bilo cirkularno i ciklusi bi se ponavljali (“vladari bi trebali ponavljati rituale i akcije svojih prethodnika”). I tu objašnjenja zastaju i ne idu dalje.

Pokušajmo mi otići dalje i složiti neke od sličica mozaika.

Imamo nerazjašnjene piktoglife Maja, ali sa kompleksnim svemirskim i zemaljskim značenjima. Tu je i fleksibilan sistem brojanja koji na pojedinim dokumentima ide milione godine unatrag. Prema vlastitim tvrdnjama Maje su na “svemirskim misijama”. Tri ili šest kalendara koje je moderna nauka dosada otkrila su dio sedamnaest “kalendara” koje koriste današnje Maje “čuvari znanja”.

Očigledno je da računanje nije samo sebi svrha. Maje nam govore mnogo više.

Prorok Maja, Chilam Balam, pada u trans, i jedine riječi koje izgovara su brojevi: 1, 13, 7, 9 i 4.

Da li su brojevi samo brojevi ili nešto više?

Da li su brojevi živi? Eterični entiteti? Da li oni mogu okupirati spiritualnu dimenziju našeg uma… dimenziju izvan kontrole našeg materijalističkog shvaćanja svijeta?

Da li se kompletna priča o Majama, svjetskoj i svemirskoj povijesti, može izraziti brojevima? Preciznije, sa 13 brojeva i dvadeset simbola? Dakle, matricom 13x20.

Arheolozi upotrebljavaju izraz Tzolkin za “kalendar” Maja od 20 mjeseci i 13 dana. Originalno ime ovog “tajnog kalendara” nije poznato, ali je poznato da je on mnogo više od jednostavnog računanja zemaljskih dana.

Tzolkin je kod. I naša abeceda je kod. Ali, onaj tko zna tridesetak slova ima ogromnu moć, jer se kroz pisanje može izraziti znanje i mudrost svemira. Na isti način, kodirani jezik Tzolkin-a, nosi svojevrsnu svemirsku moć.

Naš mozak je programiran da razmišlja o brojevima kao o simbolima količina. Recimo 7 mina, ili 13 banana. Ali, kvantifikacija je samo jedna funkcija brojeva.

Korisno je uspoređenje sa muzičkim tonovima: brojevi se mogu predstaviti i kao muzička skala. Do, re, mi, fa, so, la, ti… 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7… Slijede različite oktave, tonske sekvence, sinhronizacija dva ili više tonova… Mogućnosti su beskrajne. A sve počinje sa malim setom od sedam tonova.

Ono što mi zovemo vrijeme, Maje su zvale harmoničnom rezonancom. Dani nisu dvadesetčetvero-satni periodi nego tonovi (“kin”) koji se predstavljaju brojevima. Grupe dana kreiraju harmonične cikluse… a ti ciklusi su dijelovi jednog višeg organskog reda u svemiru.

Naša planeta Zemlja je dio tog harmoničnog sistema putem svoje relacije sa Suncem, i još dalje, sa galaksijom.

Kamena stela kao vremenski marker, Copan, Honduras

Podešavanjem muzičkih nota (brojeva) može se otići u višu oktavu. Što bi bila “viša oktava” u spiritualnom svijetu? Druga dimenzija!

Dakle, putem brojeva, podešavanjem frekvencije možemo se kretati kroz različite dimenzije.

I što nam govori objašnjenje arheologa da su Maje bile “opsjednute računanjem vremena”? Samo to da su potpuno promašili suštinu ostavštine Maja.

Sistem brojeva i hijeroglifskih simbola Maja, tako brižno uklesanih u monumentalne građevine, je sistem svemirskih frekvencija… koje se uklapaju u galaktičku harmoniju.

Zemaljski i solarni ciklusi vremena, planetarne godine Venere, Marsa, Jupitera… su za Maje bile izazov… sa ciljem da podese Zemaljske frekvencije… i usklade ih sa galaktičkim.

(Ovi pasusi su inspirirani iz Arguelles-ove knjige “The Mayan Factor”,1987)

Zar brojevi mogu imati takva značenja i takvu moć?

Za Maje, brojevi nemaju odnos kakvog ga mi znamo; deset je, po nama, veći broj od devet, na primjer. Njima je svaki broj imao svoje kvalitete. Mogli bi ga predstaviti kao zasebni svemirski entitet koji od sebe radijalno širi energetske zrake u svim pravcima istovremeno.

A galaksija se može predstaviti kao nepregledna energetska struja… u kojoj setovi brojeva radijalno pulsiraju.

Negdje, naravno mora biti i izvor. To je Galaktičko središte, koje su Maje zvale Hunab Ku. Od ovog Izvora nezamislive briljantne energetske snage sve je kretalo i u njega se sve vraćalo.

Maje su energetska strujanja prestavljala u oba smjera setom brojeva od 1 do 13, te od 13 do 1 (u kontra smjeru). Od prostih do složenih energetskih pulsiranja. I natrag.

Tako brojevi postaju magični i zasebni entiteti, sa različitim nivoom rezonancije… Dobijaju status bića putem kojih se mogu mijenjati dimenzije i putovati svemirom.

Svaki broj se kreće u četiri strane svijeta, to se ponavlja pet puta. Tu je simbolika 13 brojeva i dvadeset različtih pravaca. Tzolkin! 13x20! Svemirska matrica.

Za Maje je Tzolkin univerzalna tabela svemirskih frekvencija. Brojevi idu naprijed i nazad, komuniciraju jedan sa drugim. To je ono što mi, Zemaljskim riječnikom, nazivamo vrijeme. Naš je problem što se naše “vrijeme” kreće samo u jednom smjeru: od prošlosti prema sadašnjosti i budućnosti. A to je samo pola slike. Maje su, očito, poznavale, kompletnu svemirsku vremensku sliku.

Svrha matematike Maja nije u prostom računanju vremena i određivanju kišnih i sušnih perioda i kada bi trebalo startati sa sjetvom. To omiljeno arheološko objašnjenje je imalo trećerazredno značenje. Maje su kroz magiju brojeva otkrili galaktičku konstantu – Tzolkin.

Tzolkin vremenska matrica.

Brojevi na kamenim monumentima Copana i drugdje pokazuju relaciju između galaktičke harmonije i godišnjih ciklusa Zemje, Mjeseca, Sunca, Venere i drugih nebeskih tijela.

Maje su podizale “stele”, umjetnički bogate kamene blokove. Ali, stele nisu prvenstveno umjetničko dostignuće Maja. Stele su “vremenski markeri” kojima bi Maje obilježavale prolaz pet, deset i dvadeset godina. Međutim, godine nisu bile u centru pažnje, već harmonični brojevi i njihova kalibracija. Ciklusi od pet, deset i dvadeset godina odgovaraju frekvenciji galaktičkog energetskog snopa.

Promjer galaktičkog snopa je 5125 godina. Galaktička konstanta im je “kalendar” od 260 jedinica. (Arheolozi su još uvijek zbunjeni što ovih 260 “dana” u stvari predstavlja.)

Što je bila misija Maja? Da donesu, u potpunosti, informacije iz galaktičke matrice na našu Planetu. A informacije će poteći kada se naša planeta uskladi sa Sunčevom frekvencijom i središtem Galaksije.

Tzolkin 260 dana vremenski kalendar.

Patina vremena je učinila svoje. Teški kameni blokovi su se srušili sa vrhova piramida i hramova; šuma je prekrila pocrnjeli, ispucali kamen. Stabla u koso rastu sa stepenica.

Takozvano “obožavanje Sunca”, koje arheolozi i povijesničari vole pripisati Majama je potpuno promašena definicija.

Spiritualne Maje su znali i cijenili više znanje i mudrost koja bi se emitirala sa Sunca. Te svemirske emisije su dolazile kroz cikluse koje naša astronomija zove “sunčevim pjegama”.

Više svemirsko znanje se kreće hijerarhijom: od galaktičkog središta (Hunab Ku), preko zvijezda (naše Sunce, odnosno Kin), do planeta. Sunce Kin ima ciklus od skoro 23 godine (dva puta po 11,3 godine). Udisaj i izdisaj. Sunce prima informacije iz središta galaksije, a onda ih odašilje planetama pod svojom zaštitom.

Uzmimo teleskop kao primjer. Kroz sistem staklenih leća i prelamanja svjetlosti dobijamo informacije iz svemira. Tako na jednom kraju imamo galaktičko središte, a na drugom ljudsko biće. Između nas su pojedine leće koje uvećavaju i prenose informacije.

Čovjek ima tri leće: jedna odgovara mozgu reptila, druga mozgu sisavaca, treća višem umu.

Ljudska dimenzija se onda veže za planetarno tijelo (četvrtu leću). Odavdje, planetarna svijest vibrira sa sviješću Sunca (peta leća). Maje tvrde da se od Sunca do galaktičkog središta nalaze jos dvije svemirske leće (jedna služi za komunikaciju među zvijezdama, druga za informacije iz samog galaktičkog središta).

Zanemarimo našu sliku svijeta atoma, prostora i vremena, distanci i izoliranosti. Pogledajmo, umjesto toga, kroz ovaj galaktički teleskop. Sistem leća oscilira jedinstveno i harmonično. Protok informacija je trenutan. Govorimo o svemirskoj harmoniji.

Matrica Tzolkin-a je upravo to. Harmonični jezik svemira.

Stabla na stepenicama piramida, Copan, Honduras

Drezdenski kodeks

Direktor Kraljevske knjižnice u Drezdenu (Njemačka) je 1739. kupio knjigu od svojih kolega u Beču. Pretpostavlja se da je u Beč došla sa španjolskog dvora u XVI stoljeću, jer je u to doba kralj Španjolske bio ujedno i kralj Austrije. Prošlo je sedamdesetak godina u kojima je ova knjiga prolazila nezapaženo dok je 1810 Alexander von Humblodt nije pomenuo u svom djelu o “domorocima Amerike”. I napokon je 1829. Constantine Rafinesque ovu knjigu identificirao kao kodeks Maja.

Od tada je Drezdenski kodeks postao ključ za dešifriranje hijeroglifa Maja i najpoznatija i najljepša knjiga Maja.

Tokom Drugog svjetskog rata Drezden je teško bombardiran tako da je i knjižnica pretrpila oštećenja. Dvanaest stranica Kodeksa je uništeno sa svim hijeroglifima. Originalna knjiga je 20 cm široka i kada se raširi dugačka je 3,5 metra. Sedamdeset četiri stranice su obojene sa posebnom vještinom i uz korištenje specijalno tankih i preciznih kistova. Osnovne boje su crvena, crna i azurno plava boja Maja. Opisi u Kodeksu se vežu za grad Chichen Itzu na Yukatanu. (Vjerna replika nagorenog Kodeksa nađena je u samoj Chichen Itzi)

Osnovna tema Kodeksa je astronomija. Kodeks se dugo upotrebljavao za proročanstva. U njemu su astronomske i astrološke tabele. Ono što se može, na osnovu našeg dostignutog astronomskog znanja, dokučiti je opis eklipsi planete Venere. Projekcije drugih zvjezdanih sistema, ostalih planeta Sunčevog sistema i Mjeseca su takođe zastupljeni u Kodeksu. Jedna stranica je posvećena drevnom potopu i nestanku prošlih civilizacija.

Kopija Drezdenskog kodeksa, Chichen Itza, Yucatan, Meksiko