|
|
Troje potplaćenih honoraraca ima san. U tom snu rade najranije od 10, a najkasnije do 19 sati. U 19.30 već su kod kuće, pa mogu jesti i ići u krevet relativno na vrijeme. Doma ih ne čekaju s valjkom za tijesto i povicima "Zar ne znaš nazvat i reć kad dolaziš ???" Plaća je takva da je se ne moraju stiditi, pa zato ne prenose svoje frustracije na aktivno mrženje šefova, a usput i ne zabušavaju kad stignu. Ne kukaju kolegama koji se opušteno šetuckaju naokolo. Nelogičnosti u radu im manje dižu živce. Ali to je samo san. Da budemo transparentni, nije sve loše i nije uvijek loše. Kad je loše, onda nam sve to skupa opasno ide na jetra. Kad nas pitaju zašto još radimo tu, kažemo da će izgledati dobro u CVu. A za druge kolege kažemo da je to iz mazohizma. |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
I don't want to sell anything, buy anything, or process anything as a career. I don't want to sell anything bought or processed, or buy anything sold or processed, or process anything sold, bought, or processed, or repair anything sold, bought, or processed. You know, as a career, I don't want to do that. (John Cusack, Say Anything) |