Rusmir Mahmutcehajic-SRPSTVO
Zamisao srpskog nacionalnog oslobodjenja i stvaranja nacionalne drzave u svome temelju jest protivislamska.Ona u islamu vidi glavni uzrok propasti mistificiranog srpsko-pravoslavnog Dusanovog carstva.Njegova obnova moguca je razaranjem svega sto je islamsko i muslimansko.Kada je odlucnim provodjenjem genocidnog ubijanja muslimana uze Srbije u toku srpskih ustanaka,na pocetku devetnaestog stoljeca,postignut prvi cilj-stvaranje drzavne jezgre za obnovu Srbije kao"vaskrslog Dusanovog carstva",na politickoj se pozornici postupno definiraju dalekorocni politicki nacrti Velike Srbije.Oni su prepoznatljivi u nizu politickih spisa i njihovih odraza u vremenskom rasponu od gotovo dva stoljeca,od V.S.Karadzica do skupine pisaca MEMORANDUMA SRPSKE AKADEMIJE NAUKA I UMETNOSTI.
Iako balkanske prostore prema kojima su usmjerene velikosrpske drzavne namjere zauzimaju razliciti etnosi,velikosrpskim nacrtom se sve te teritorije proglasavaju srpskim,na osnovi"svetog prava historiceskoga".Sve stanovnistvo na tim geopolitickim prostorima proglasava se Srbima.Ono se treba potciniti"opstem sojedinjenju sviju Srbalja".Potcinjavanje ili odstranjivanje onih etnickih zajednica koje nisu Srbi,niti se njima smatraju,cini dio tog velikosrpskog nacrta.To su,prije svih ostalih,Bosnjaci,
Hrvati,Albanci i Crnogorci.Tako je sredisnji i glavni dio u ostvarenju velikodrzavne srpske zamisli usmjeren protiv Bosnjaka i Albanaca.Tek u konacnom postavljanju velikodrzavnih granica ta zamisao vodi sukobu s Bugarima,Madjarima i Hrvatima.Za unistavanje Bosnjaka i njihove kulture,provoditelji
velikosrpskog nacrta pretpostavljaju podrsku svih svjetskih politika utemeljenih ili nadahnutih krscanstvom.
NACERTANIJE proglasava Crnu Goru i Bosnu i Hercegovinu glavnim podrucjima na kojima se valja boriti za uspostavljanje srpskih prostora radi sirenja Velike Srbije.U tome se pretpostavlja i ocekuje podrska katolickog klera iz Bosne.Bosna i Hercegovina je jedan od glavnih ciljeva te politike.J.Cvijic navodi 1908.
godine:"Kao neosporan minimum principa nacionalnosti mora vredeti to da se ne sme dati tudjinu,
stranoj drzavi,centralna oblast i jezgro jednog naroda,jer to znace Bosna i Hercegovina za srpski
narod".Saglasno tome,sve izraze nacionalne zasebnosti Bosnjaka valja poreci i suzbiti djelovanjem iznutra,a u prikladnim povijesnim okolnostima valja ih i tjelesno zatirati sredstvima koje je V.Cubrilovic vjerno prenio kao povijesno iskustvo genocida protiv Bosnjaka i Albanaca u svoje programsko predavanje ISELJAVANJE ARNAUTA.
Svetosavlju,kao ideologiji nacionaliziranog pravoslavlja,dodijeljena je uloga okupljanja svih pravoslavaca kao vladajuce nacije na prostorima nekadasnjeg Dusanovog carstva.Razumljivo je sto N.Velimirovic,
episkop Srpske pravoslavne crkve,prepoznaje u dvadesetom stoljecu zbiljsku narav svetosavlja:"Ipak se mora odati postovanje sadasnjem nemackom vodji Adolfu Hitleru,koji je kao prost zanatlija i covek iz naroda uvidio da je nacionalizam bez vere jedna anomalija,jedan hladan i nesiguran mehanizam.I evo u 20.veku on je dosao na ideju sv.Save i kao laik poduzeo je u svome narodu onaj najvazniji posao koji prilici jedino svetitelju,geniju i heroju..."Velikodrzavna srpska zamisao mora biti nametnuta milom ili silom svima koji nisu Srbi ili se ne osjecaju takvim.U protivnom,oni moraju bez milosti biti unisteni ili protjerani,a svi tragovi njihove kulture i postojanja(gradovi,dzamije,groblja,skole,knjiznice,itd.)unisteni.Zato je na svim prostorima historijske Bosne-koja se rasprostire izvan granica danasnje Bosne i Hercegovine-u razdoblju duljem od tri stoljeca provodjeno sustavno unistavanje Bosnjaka i svega sto je povezano s njihovim prisustvom.Bez poteskoca mogu biti ocrtani razliciti genocidni ucinci na podrucjima koja su osvajana ili pripremana za osvajanje u nizu srpskih ustanaka i promjena u vlasnickim odnosima.
Zamisao o"srpskoj drzavi"je najpotpunije ogranicavanje priznanja na clanove posebne,etnicke,
nacionalne i vjerske zajednice u Evropi novog doba.To je oblik iracionalnog dostojanstva.Njegovi sudionici zaokupljeni su prije svega borbom za priznanje.Srpski nacionalizam kao osjecanje ili kao pokret najbolje moze biti odredjen zahtijevom da politicka i nacionalna jedinica moraju biti istovjetni.Srpsko nacionalisticko osjecanje iskazuje se kao gnjev proistekao iz narusavanja tog zahtijeva ili kao zadovoljstvo njegovim ispunjenjem.Srpski nacionalisticki pokret potican je i odrzavan takvim osjecanjem.Snagu potrebe za priznanjem svjedoci silina poricanja"drugih",cemu je dosljedan ishod njihovo potpuno unistenje.Na toj osnovi"srpska drzava"moze biti demokratska ali ne i liberalna.Buduci da u toj zamisli ljudska bica nisu jednaka kao Boziji stvorovi,razumijevanje hriscanstva i ukupne historije mora biti potcinjeno nacrtu izgradnje nacionalne drzave.Ukupna povijest Bosne preoblikovana je u okviru takvog nacrta u sliku koja je potcinjena nacrtu izgradnje"velike srpske drzave",pa je zbiljska historija crkve i naroda bosanskih srpskih pravoslavaca suprotstavljena takvom nacrtu.
Vidjeti I.Garasanin,NACERTANIJE(PROGRAM SPOLJASNE I NACIONALNE POLITIKE SRBIJE,NA KONCU 1844.GODINE)u knjizi B.Covic,IZVORI VELIKOSRPSKE AGRESIJE,Zagreb,1991,str.65-77.
J.Cvijic,ANEKSIJA BOSNE I HERCEGOVINE I SRPSKI PROBLEM,Beograd,1908,str.16.
V.Cubrilovic,ISELJAVANJE ARNAUTA,pretiskano u IZVORI VELIKOSRPSKE AGRESIJE,str.106-124.
N.Velimirovic,NACIONALIZAM SVETOG SAVE,Beograd 1938.
Takvo shvacanje srpskog nacionalizma u saglasnosti je s opcim odredjenjem nacionalizma u knjizi E.Gellner,NATIONS AND NATIONALISM,New York,1983.,str.1.
Vidjeti S.M.Dzaja,KONFESIONALNOST I NACIONALNOST BOSNE I HERCEGOVINE,prijevod L.Z.Fisic,
Sarajevo,1992,str.87-125.
(Rusmir Mahmutcehajic-"DOBRA BOSNA")
|
