rujan, 2005					>
P	U	S	Č	P	S	N
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv

Komentari On/Off

Opis bloga moga

Moje putujuće misli. Bez voznog reda. Ponekad vesele, ponekad tužne. Ponekad duhovite, ponekad dosadne. Kao što sam i ja. Nije mi bitno da li me netko čita ili ne. Ovo je jednostavno moj ispušni ventil.

Ono sve što znaš o meni...

Ja sam jedan Strijelac, imam 29 godina.
Crveno, zeleno, crno (ovim redom: kosa, oči, auto)

Status: neudana ali vezana i konačno MAMA!
U radno vrijeme gnjavim nedužne u školskim klupama.
Ne volim baš sve što vole mladi. Obožavam sladoled. Mrzim vage (ne one horoskopske).
Nadam se skorom stambenom kreditu - nisam luda, ja se stvarno veselim rati i sljedećih 18 godina koliko ćemo ga otplaćivati.
Obožavam na semaforu krenut prije nekog tatinog sina koji turira u susjednoj traci.
Uživam u vožnji.
Al' ne volim kad me vozaju. Bilo doslovno bilo figurativno.

Update: radim prijevode s talijanskog i na talijanski.

Čestitke i aplauzi

Meni jer sam dobra. Radim dva posla istovremeno i još sam uvijek mentalno zdrava :D
Mami i tati jer imaju super kćer.
Najdražem jer ima krasovitu curu koja će uskoro zajedno s njim postat roditeljica. Ne, nećemo se odmah ženit.
Prijateljicama i prijateljima jer znaju da sam uvijek tu. I onda kad nisam.
Susjedima jer imaju ljubaznu susjedu.
Kolegicama i malobrojnim kolegama jer imaju dobru kolegicu.
Učenicima jer imaju cool razrednicu.
Opet meni jer sam nevjerojatno skromna i samozatajna.
Veliki aplauz i Ironiji jer me obogatila.

Pjesma za bijelu vranu

Šutnja prekrila je stazu,
vidio sam gdje
tvoji svati kući odlaze.
A ti si kasnila na svadbu,
jer nisi htjela da
ostariš kraj takva čovjeka.
Ima da šutim,
ja te razumijem,
jer tvoji nisu znali tko je on.
I da je srce
dragi kamen,
što stoput više
vrijedi nego svo
njegovo blago,
njegovo zlato
i ako stvarno nemaš
ništa ti sa njim...

Prstom
prekrit ćeš mi usne
i reć:
Lagali su te,
ptice ipak šutke umiru.
Ne pjevaju!
I kad te hvale,
slave ili ljube,
svaki drugi je
Juda koji s tobom trguje.
A što da činim
u ovoj noći,
kad su znali
da nas vežu žicama.
Ja čupam srce
iz ovih grudi,
pa ga kroz prozor nudim
gladnim pticama...
One se smiju,
one se smiju,
znaju da nikad
nismo bili dio njih...

Bit ćeš bijela vrana,
al' ti ništa ne mogu.
Bit ćeš pjesma moja,
koju gluhi ne čuju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti...
Bit ću bijela vrana,
koju crne kljucaju
Bit ću pjesma tvoja,
gluhi u nju pucaju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti

Jer svaki drugi je
Juda koji sa mnom trguje!!!

Zlatan Stipišić Gibonni, 1994.


L'equilibrista

Com'e' diverso il mondo visto da qui
sopra un filo immaginario nel silenzio che c'e'
attraversero' l'immenso che ho davanti a me
ali nel vento per volare non ho
sfidero' nell'aria la forza della mia gravita'
muovero' le braccia aperte nell'infinita' del blu
com'e' lontano il mondo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto intorno a me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
dove si respira liberi
E' la vertigine piu' grande che c'e'
stare qui sospeso a sentire questa vita com'e'
giocoliere di me stesso io volteggero' nel blu
com'e' vicino il cielo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto dentro me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
da solo dentro il blu
da solo senza mai cadere giu'
mai piu'
Senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
vedro' sul filo della provvisorieta'
l'equilibrista non si chiede mai cos'e'
la stabilita' vive l'illusione e la realta'
Com'e' diverso il mondo visto da qui

Eros Ramazzotti, 2005.


Una storia che vale

Che cosa ha lei che io non ho
Che cosa ha piu' di me
Sto cercando una ragione, anche se alle volte sai non c'e'
Ero qui, eri qui
ma poi non e' andata sai propio cosi'.
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
nei tuoi occhi che mi stano a guardare, non dimenticare
E' difficile per me imparare a vivere
senza abbandonarmi al mio presente
inaspettatamente senza te.
Ero qui. Eri qui
parlare adesso non ha piu' senso, o forse si'
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare quanto si puo' amare
al tuo nome e alla tua voce pensare senza farmi male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
ogni minimo particolare, non dimenticare, non dimenticare
eh, eh, eh...
Ero qui
(che cosa ha lei che io non ho)
eri qui
(che cosa ha piu' di me)
sto cercando una ragione parlane adesso
non ha piu' senso o forse si
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare come si puo' amare
quanto sole che si puo' attravesare
senza farci male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare ogni particolare
nei tuoi occhi che mi stanno a guardare,
non dimenticare, una storia che vale
eh, eh, eh...

Laura Pausini, 2001.

L'angolo bordeaux

petak, 09.09.2005.

Ali Baba i štednja.Tema za kišne dane. Kako kaže onaj dječji pjesmuljak...Kiša pada kap po kap. Klinac pada kap po kap. Pada k'o iz kabla. I to na onaj najgori način, kad s balkona vidim cijeli Kvarner natkriven velikim sivim oblakom koji se okomio na nas, stanovnike ovog podneblja. A okolo vedro. Kao u onom crtanom gdje glavni lik, ne sjećamsekakosezove, hoda okolo s kišnim oblakom koji ga prati uvijek i svugdje. A ostalima sija sunce. Valjda to spada u onu svakome prema zaslugama koju jedan moj prijatelj tako rado citira onda kad ja to najmanje želim čuti. Govoreći o zaslugama, čitam danas, dok kiša lije, kako nam je premijer poručio da se ili vozimo javnim gradskim prijevozom ili napunimo automobile i onda krenemo te tako izbjegnemo voziti se sami, mi sebičnjaci, u automobilu. Ne, nije to zbog ekologije i zaštite okoliša, već zbog toga što su nam Ali Baba i hajduci velikodušno odlučili na petnaest dana zamrznuti cijenu benzina. A onda što bude bude. Pa se moramo priviknuti na to. Predivdjam da će u sljedeća dva tjedna svaki prosječni Hrvat koji vozi ali kojeg jos češće vozaju, kupiti nekoliko velikih kanistera, napuniti ih benzinom, staviti u garažu ili podrum, i čekat....da sve ode u vražju mater. U zrak. No, možda je ipak potrebno makar malo razmotriti prijedloge Ali Babe. Prijedlog prvi: vožnja javnim gradskim prijevozom. Teško ostvarivo. Em ga dugo čekaš, em kad udješ ne možeš disat jer su svi prozori zavareni a sapun, voda i dezodoransi preskupi. Em te voze k'o vreću krumpira, a, ako baš nemaš sreće, mogu te odvesti i nekoliko stanica dalje jer nisu čuli zvono za zaustavljanje. Da. I štapići za uši su skupi. Kultura i ljubaznost su pak nestale s tržišta. Prijedlog drugi: napuniti automobil. Kako da to učinim kad tata radi na drugom kraju grada (ako idemo skupa pa jedan uzme auto i onda dodje po onog drugog na kraju radnog vremena, nismo ništa uštedili), mama ne radi jer je dobila otkaz, dečko ide raditi puno ranije od mene. Preostaje mi da krenem sama i stajem na autobusnim stanicama i ukrcavam zainteresirane. Nego, baš malo razmišljam koji će prijedlog Ali Baba poslušati? Hoće li on i njegovi hajduci na posao najnovijim ZET-ovim niskopodnim tramvajem? Ili će Ali Baba sjesti u svoj Audi A8 16V i usput ukrcat hajduka financija, hajduka pandura, hajduka obrazovanja, te hajdučicu integracija i onu bespravne gradnje? Ja ću i dalje po svom. I tankat benzin u Deželi. I to onaj sa sto oktana.