< | ožujak, 2005 | > | ||||
P | U | S | Č | P | S | N |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv
Ci sono momenti
che passano in fretta
e il tempo che vola
sa di sigaretta.
Ci sono momenti
che pensi alla vita
ed altri in cui credi
che e' proprio finita.
E ti viene da vivere
e ti viene da piangere
e ti viene da prendere un treno
andare lontano e lasciare tutto com’e'
che qui non e' facile
e ti senti fragile
eh qui dove tutto quello che conta e' quello che senti
e sentire com’e', sentire com’e'…
Com’e' straordinaria la vita
com’e', coi suoi segreti, i sorrisi, gli inganni
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
E ti viene da vivere
e ti viene da piangere
e ti viene da crederci ancora
provare a lottare e dare il meglio di te
che qui non e' facile
e ti senti fragile
eh qui dove tutto quello che conta e' quello che senti
e sentire com’e', sentire com’e'…
Com’e' straordinaria la vita
com’e',
che ti fa credere, amare e gridare
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
Ieh ieh ieh
ieh ieh ieh
ieh uohohohohohou
Com’e' straordinaria la vita
che un giorno ti senti come in un sogno
e poi ti ritrovi all’inferno
Com’e' straordinaria la vita
che non si ferma mai
si! Non si ferma mai!
E mi viene da ridere
e mi viene da vivere!
Eh!
iliti: ako gusle nisu prošle u SCG, u Hrvatskoj su prošle gajde U subotu uveče završena je još jedna Dora, izbor hrvatskog predstavnika za pesmu Evrovizije. Trinaesta Dora bila je organizovana u maratonskom stilu, sa desetak uvodnih poslusatnih emisija u kojima je HRT ugošćavao po dva učesnika, zatim pet podsetničkih emisija sa po četiri takmičara, da bi potom bile odstranjene dve pesme (one koje su izvodili Songkillers i E.T.) i sve bilo spremno za dva polufinala sa po devet pesama. U polufinalima (održani u četvrtak i petak) otpale su još ukupno četiri pesme koje su izvodili Neno Belan sa svojom grupom Fiumens (što znači Riječani, jer se ovaj slavni pevač Đavola koga pamtimo po legendarnom solističkom albumu „Vino noći“ iz prve polovine 90-tih, preselio iz Splita u Rijeku), Ricardo, mlada pevačica Ivana Kindl i Giuliano koji je video bolje dane u svojoj karijeri (setimo se samo hita Jugo). Specijalni gosti u prvom polufinalu bili su odlični plesači iz irske grupe „Rhythm of the Dance“, a u drugom su voditelji zagrebačkog Eurosonga 1990. Oliver Mlakar i Helga Vlahović ugostili zvezde hrvatske muzičke scene (Doris Dragović, Tonija Cetinskog, Jasnu Zlokić, Petra Grašu i druge) koje su izvele gomilu evrovizijskih hitova. U finale je, dakle, ušlo četrnaest pesama — izvođači su bili praktično sve sama poznata lica — Ibrica Jusić sa svojim psom Arčijem koji je nezainteresovano ležao na bini dok je on pevao za njegove standarde tipičnu pesmu „Sutra bit će prekasno“, pobednica talent-showa TV Nova „Hrvatski idol“ Žanamari Lalić sa pesmom „Kako da te volim“ koja je istakla njene vrlo dobre glasovne mogućnosti, Vesna Pisarović (pobednica Dore 2002) sa prosečnom pesmom „Probudi mi ljubav“, grupa „4 asa“ (sa pet članova: Rajko Dujmić, Alen Islamović, Vlado Kalember, Jurica Pađen i Slavko Pintarić-Pišta) sa pesmom „Ja nemam prava“ koja me je podsetila na Band Aid, redovni pretplatnik na Doru (nikad nije pobedio) i hrvatski dvojnik crnogorskog pevača Kneza Jacques Houdek (žmureći teško na osnovu pesme mogu da utvrdim peva li Žak ili Knez), pobednik Dore 2000. Goran Karan sa relativno dobrom pesmom „Bijele zastave“, bivša pevačica Magazina Danijela Martinović (pobednica Dore 1998) koja je više uložila u scenografiju (haljina koja se odmotava i dva tipa u pozadini koji mašu njenim krajevima da bi ih na kraju otkinuli i protrčali kroz studio sa tim komadima platna kao da nose zastave) nego u prilično bezličnu pesmu „Za tebe rođena“ (iako je Petar Grašo upisan među autore, verovatno kao kompozitor), staromodno, ali elegantno obučeni Boris Novković (intervju sa njim je emitovan pre par nedelja na Trećem kanalu) koji je skupa sa tri članice „Lada“ (u najavi piše „feat. Lado members“) u crnim haljinama sa dukatima na grudima, jednim gajdašem i macho bubnjarom sa tetovažom po celom telu koji je besomučno udarao u dva ogromna bubnja izveo vrlo zgodnu pop pesmu sa etno potkom „Vukovi umiru sami“ i Magazin (predstavljali Hrvatsku na Evroviziji pre tačno 10 godina, 1995) sa nabudženim igrokazom „Nazaret“ posvećenom Isusu Hristu (u Hrvatskoj se, čini se, preteruje sa tom tematikom — te Doris sa Marijom Magdalenom, koja je isto Huljićevih ruku delo, te Grašo koji pominje Betlehem u pesmi „Ljubav jedne žene“) u kojem je glavna uloga pripala bosonogoj Jeleni Rozgi koja je pevala i uspešno izvodila baletske figure. Ovakva jaka postava je očigledno posledica nezadovoljavajućeg prošlogodišnjeg plasmana Ivana Mikulića zbog koga hrvatski predstavnik ove godine mora u kvalifikacije. Vidljiv je bio i uticaj dve prvoplasirane pesme s prošlogodišnje Evrovizije (koju u Hrvatskoj zovu Eurosong), Ruslanine i Joksimovićeve, pa su mnogi polagali na etno: supobednik drugog polufinala (sa Magazinom) takođe bosonogi Luka Nižetić (i opet sa dukatima na grudima!) sa klapom Nostalgija izveo je megaoptimističku pesmu „Proljeće“ sa dalmatinskim motivima i već pomenuti Boris Novković koji je pobedio u prvom polufinalu. Od ostalih, manje poznatih učesnika, meni se najviše dopala brucoškinja politikologije iz Zadra Ivana Radovniković čija je pesma „Ponesi me“ praćena panovim frulama i harfom podsećala više na mnogobrojne irske pobednike nego na mediteransku muziku. Duhovite i prilično detaljne recenzije nastupa svih učesnika možete da vidite kod moje plavokose i plavooke (prava bjondina, dakle :P) koleginice Phoebe. Spektakl su solidno vodila četvorica voditelja — dvojica u studiju (najpopularniji voditelj HTV-a Duško Ćurlić — ranije vodio moju omiljenu muzičku emisiju na hrvatskoj televiziji „Pravo vrijeme“ i Robert Ferlin) i dvojica manje-više zabavnih u zelenoj sobi (green room) — Mirko Fodor i Zlatko Turkalj-Turki. Ovu mušku dominaciju organizatori su (prilično neuspešno!) pokušali da ublaže pomoću dva komada ženskog nameštaja pod imenima Karla i Adela (ovo zvuči grozno, ali tako je bilo, one su stajale i nisu niti jednom otvorile usta) u studiju i druga dva komada nepoznatih imena među takmičarima u „čekaonici“. Sve pesme su izvedene na hrvatskom, a izbor je bio dvofazan, prvo su žiri i publika izabrali tri najbolje pesme: Danijelinu, Magazinovu i Borisovu, istovremeno odstranivši „nepodobnu“ Nižetićevu koja je po publici bila na drugom mestu, a zatim je samo publika ubedljivo izabrala pesmu Borisa Novkovića sa gotovo 43.000 glasova naspram 18.000 koliko je dobio Magazin i 8.000 za Danijelu. Moja favoritkinja Ivana je po izboru publike bila četvrta, ali se žiriju nije svidela njena pesma. Muzički gosti tokom prvog glasanja su bili ABBA tribute-band Bjorn Again (jedan od članova originalne postave grupe ABBA zove se Björn Ulvaeus) iz Melburna (Australija je očito postala rasadnik kloniranih bendova, poznat je i bend Australian Pink Floyd) — izveli nekoliko hitova poznate švedske grupe (Waterloo, Gimme Gimme, Super Trooper, Take a Chance on Me, Dancing Queen), a tokom drugog glasanja Ivan Mikulić izveo je prošlogodišnju pesmu-pobednicu Dore — „Daješ mi krila“. Sve u svemu, HRT ni ove godine nije razočarao kvalitetom organizacije ove muzičke priredbe, mada mesta za poboljšanja svakako ima i veliko je pitanje hoće li se sledeće godine ponoviti ovakvo mamutsko zagrevanje od petnaest emisija. |