I am the Phoenix

Da li se moj svijet može opet izgraditi ?

Zašto se meni ... pitam se ... kao i svatko drugi .... događaju neke stvari ili bolje ne događaju ...
Svaki put mislim da sam se vratio na pravi put ... i onda opet iznova ... na početak ...
tumaram mrakom .... i svaki put ali svaki .. kažem si da ovaj put znam gdje treba ići ... gdje treba skrenuti ...
No, ne uspijem ... dovoljan je samo jedan krivi zavoj da mene izbezumi .. skrene sa pravog puta ....
Šta ja trebam ?? Kako mi je jučer netko dobro rekao ... imam sve ali opet ništa .... čak sam i mislio da mi je smisao u životu ... tražiti
njegov smisao ... ali sad mi je i to izgubilo smisao ... I .... zašto ne mogu imati neke određene stvari ... tj. .. jednu stvar ....
zar tražim tako puno ?? Samo jednu sitnicu ... dovoljan je samo jedan osmijeh ... jedan pogled ... da mi se sruši cijeli svijet .... ali opet i izgradi ... samo to ... tražim li previše .... Odavno sam si rekao nemoj ništa očekivati !! Ali ipak ... duboko u sebi ... postoji neko očekivanje ... to je ono što me čini čovjekom ... ta najmanja nada da će se nešto dogoditi ... ta jedna iskra .... koja će zapaliti svijeću smisla ... No, još malo pa ću izgubiti i tu najmanju nadu ... tada ću prestati biti i čovjekom ... prestati biti ja ... prestati postojati ... jer ...
ovako više ne ide. Imam ... dobijem ono što trebam ... ali u tom trenu dođem na raskrižje ... i uvijek me povede na krivi put ...
Zašto ... o Bože zašto ... ja nemogu biti slobodan ... poput vjetra ... da sam nevidljiv ... da me odnese .... u bezdan ... da me odnese ...
Nemogu ... što me koči ?? Koči me moja ljudskost ... moj sram ... koči me ovaj svijet ..., a ja neznam što da napravim ... ...
Dovoljan je samo jedan pogled .... samo jedan osmijeh ... da ti se svijet sruši .... ali opet i izgradi ... pitam se ... da li je za mene možda malo prekasno ... da li se moj svijet može opet izgraditi jednim osmijehom i pogledom ... možda može ... Neznam, ostaje mi samo nada, ona koja se skriva duboko u meni ... nada ... koja polako nestaje ..., a kada nestane ... nestat ću i ja .... .. poput vjetra ... otići ću u zelene poljane snova ... gdje ću imati to što želim ... samo jedan pogled ... samo jedan osmijeh ... ..