I am the Phoenix

Kad sviće ??

Kad sviće ... pitam u tami ... Zašto mi nitko ne odgovara ?!
Sam oduvijek ... zauvijek .... čekam u mraku ... poput sjena, ljudi prolaze ...
Toliko želja ... toliko snova uništeno ... zamaglilo mi vid ....
Ne vidim više ništa ... ne vidim više nikoga ....
Obrisi .... miješaju se s mojom krvlju ... koja kapa iz otvorenih rana .... nikako da zarastu ...
Vrište i gledaju me poput tih osoba koje prolaze ... osuđuju me ... vidim ... njihove oči ... režu me ...
pale moju dušu ... nemoćan .... uništavaju me ... svijetle u mraku ..., a nemogu ništa protiv njih ....

Kad sviće pitam iz dana u dan ... izgubljen ... minute poput sati ... sati poput minuta ....
Sve ...baš sve prolazi kraj mene ... prolazi mi kroz ruke ...., a ja bezvoljan pokušavam to uhvatiti ....
.... neuhvatljivo ... ali ne svima ... samo meni .... neuhvatljivo, poput magle ....

Kad sviće .... o Bože moj ... zašto čekam Sunce koje nikad doći neće ?!?!?
Zašto nemogu gledati Mjesec koji nikad neće da ode .... Zašto nezadovoljan .. tumaram poljanama snova ...
izgubljen ... vrteći se u krug .... prateći trag krvi moje po putu ....

Kad sviće ?? Kad ... pitam .... poput jeke odzvanja ... odzvanja u praznini mojoj ... koja me ispunjava ...
zašto ni tuga više pratitelj moj nije .... jedina moja družica ... prepustila je mjesto ... smrti ...

Kad sviće .... Kad će Sunce izaći .... osušiti suze .... otjerati sjene ... zagrijati kožu ... rane ...
da se jednom ... ali samo jednom osjetim živim ....
Nikad ... zauvijek osuđen ... na sebe ... Uzalud ... pokušavam ... i pitam ... no, ne odgovaraju ... gledaju me ... puni prezira
još samo malo .... malo krvi ostalo je ... da natapa zemlju ... tada .... natopiti ću zemlju sobom .... postati dio zemlje i nestati ...
ali ta zadnja kapljica krvi ... koja će pasti na tlo ... raširiti miris patnje .... ostaviti će u zraku .... moje pitanje ...
ali neće više biti smisla da se na njega odgovori ... na moje pitanje .... kad sviće ..... ..