_m

.
.
dan je u presjeku Ponte dei Sospiri
na tvrdoj istarskoj potki
zamućen onako kao kad i ovamo i onamo
bez razdaljine su spojeni
nedostižnim smislenim lukom

budimo krotki
s pogledom pravo
budimo zauvijek sobom obojeni
i kad istok prostre se sivilom

tko nam se jednom otkri
sjajem iz kog se jezgro
vispreno očima dijeli
ostaje trajno svezan uzicom
sa sudbinom koja vremenskoj iskri
podarit će vulkansko grotlo
u kom smo istaljeni

ne, ne klonimo duhom!
nas prašina pokori
nas prekrije tlo
ali mi smo svijetli
mi smo označeni
nepotkupljivim svjetlom:
divimo se svakoj svetoj zori!

.

Oznake: Ožujak