Možda po nekoj 'inerciji', a 'u duhu' nadolazećih dana, htjedoh dopisati i "... zlato i tamjan" stavljajući lavandu, 'po emociji', uz bok mirisnoj smirni. Ruka koja je na 'krstioničicu' pred ulazom u crkvicu položila taj snopić možda je imala sličan tok misli i osjećaja.
Na netu nađoh tek jednu fotografiju tog detalja, na kojoj je, slično, sve bilo ispunjeno obilnim buketom mediteranskog miomirisnog bilja.
Kao čest posjetilac Hvara sa žaljenjem spoznajem da je tamo grmova lavande sve manje te da i pravog lavandinog meda gotovo nema jer se i ono nešto lavande zbog ulja 'žanje' prije nego što pčele uspiju iskoristiti pun potencijal njihovih cvatova. Teško je kod nas očekivati lavandina polja kao što su u Provansi, ali, svejedno,
trend zapuštenosti je zastrašujući.
[GP]
© •
20.12.2015. u 12:30 •
Komentari (3)
•
#