ŽENSKA NOŠNJA
Ženska šestinska nošnja sastoji se iz dva dijela i to: rubače i opleća.
1. Rubača - je sašivena od 4 duljine platna (bijelog ili žutog) zvane pole, koje se mjere od sredine leđa do ispod koljena. Pole se na ruke spoje šavom u obliku ružmarina i obrube, na ruke vezom koji se zove “ribičanje” ili na mašinu. Na prednjoj poli u gornjem dijelu razreže se “rasporek”. Nakon toga se gornji dio rubače nabere (skupi) u naborime i (spoji) sašije na mašinu s “kiklišćem”, koje ima dva otvora (prče), kroz koje se kod oblačenja provlače ruke. Na usko izrezanim prečkama (prčama) na prednjem i širem leđnom dijelu “kiklišća” odštepanog na mašinu i izvezenog križićima ili tkanog (pisanog) vise prišivene pole, odnosno cijela rubača. Na obim stranama “kiklišća” izrađene su rupice (košćice) na koje se utakne “zapanec” od crvenog pamuka. “Zapanec” služi kao ukras na grudima, a osim toga on ima funkciju prianjanja rubače k opleću. Na donjoj strani rubače, odnosno njezinih 4 pola, ostavi se prilikom spajanja (šivanja) na ruke pola, oko 20 cm za “tveze” koje se izrađuju tehnikom čipke.


2. Opleće - šiva se od istog platna, kao i rubača koja se preko njega oblači. Širina rukava opleća poklapa se sa širinom platna. Donji dio rukava nabran je u naborine, koje su na rubovima ukrašene križićima s crvenim koncem u širini od 1 cm. Do tog veza prišije se crvena “partica” izvezena križićima crvenim koncem ili natkana. Ispod “partice”, po naborinama, također se izvezu narodni ornamenti križićima. Na rukavima izrade se rupice (košćice), preko kojih se prevuče crvena vrpca koja se veže u mašnu. Nakon toga se “krpe” tkane od crvenog konca stalne boje, malo ukrašene utkanim zelenim i crnim koncem, polože okomito i na njih se vodoravno mašinom prišiju i obrube “štrukci” tkani ili izvezeni križićima također uglavnom crvenim koncem. Ako su izvezeni križićima, onda su kombinirani s malo plavog konca za mlađe osobe. Tkani ili izvezeni “štrukci” nemaju tako široki uzorak veza ili tkanja kao “krpe”. Prednji dio opleća koje sačinjavaju krpe i štukci mora biti tako sašiven da izvezeni dio tkanja “štukci” dođu do sredine grudiju, a njihov doljnji dio da dosiže do ispod pojasa. Tako sašiven prednji dio opleća spoji se s rukavima i “stanom” (komadom platna u obliku pačetvorine) koji dolazi s leđne strane opleća, time da se na donjoj strani ispod pazuha prišiju “latvice” (mali komadići platna). Poslije toga opleće se nabere oko vrata u naborine i prišije uska natkana ili izvezena križićima “ošvica”, uglavnom u crvenoj boji. Na “ošvici” se izrade rupice pod vratom s prednje strane, kuda se provlači na petlji navezan “prevezač”.


3. Fertun - tj. pregača je od bijelog ili žutog platna, isto kao i rubača i opleće. Fertun ima dvije pole sašivene skupa na ruke šavom ružmarina bijelim koncem, fertun se rubi na ruke bijelim koncem vezom koji se zove “ribičanje” ili na mašinu. Iznad donjeg ruba oko 20 cm visoko utkano je, pretežno u crvenoj boji, uže pisanje (tkanje).
Fertun se veže vrpcom od kepera oko pojasa. Preko toga se još veže crvena vrpca od tanke vunice zvana “fertušnica”, koju otraga pokrije “pas”. Zavezanu u mašnu fertušnicu nosile su obično starije žene, a djevojke i mlade nanizale su “fertušnicu” (vrpcu do vrpce) u obliku pačetvorine do polovice trbuha, onda su na nju stavile svileni rubac ili još na njega i vuničasti.


4. Pas - je izrađen od crvenog ili žutkastog sukna širok je po prilici oko 5 cm, time da je crveno sukno složeno na crno sukno s povećanim dlačicama, koje je široko 1 cm. Dužina pasa odredi se prema obujmu struka i širine fertuna. Na pas se prišiju petlje (od platna) s kojima se pas veže.


5. Peča . je također od bijelog ili žutog platana, već prema tome da li će se nositi uz žutu ili bijelu nošnju. Platno za peču ima s oba kraja po širini platna pisanje tkano u crvenoj boji udaljeno od ruba s jedne i druge strane cca 20 cm. Peča se složi u pačetvorinu, tako da jedan kraj poprečnog pisanja, koje je jednako onom na fertunu, dođe kad se stavi na glavu na tjeme, a drugo tkanje stoji poprijeko malo niže od zatiljka glave.
Na zatiljku glave peča se prikopča iglom pribadačom s malo većom glavicom na sponu “punteka”. Potkraj XIX stoljeća i početkom ovog, peče su udate žene nosile više nego posljednjih tridesetak godina, kada su peče nosile posnušice (kume) na vjenčanju i mladenke poslije skidanja vijenca s glave.
Prije su mlade snahe nosile peče ne samo na blagdane, već i svaki dan. U pečama su prale rublje na potoku, nosile ga u grad, a starije žene nosile su peče samo na blagdane, ali su preko peče imale uz vrat zavezane “engleške rupce”.

slike arhiva I.Čičko
Peča šestinske nošnje u svojoj biti odgovara “poculici” posavske nošnje