Lađar
Lađar na lađi neznanog imena
Posjećuje zemlju u daleka vremena
Veslo kad udari po staklenoj vodi
Mine jedan vijek
Drugi vijek polako već hodi ...
Ogledava se u zrcalu od zaleđenih kapi
Mozaik života bivših što polako sad hlapi
Pita samog sebe; „Zar sve to duša prolaziti je htjela?“
Začuđen snagom volje što ostade cijela ...
Lađa nježno zapljuskuje
Stvaraju se vali ...
Prikazuju se litice i mirni morski žali
Ovo mjesto smiraj nudi
Odmor prije puta
Ovaj Lađar ima dušu koja obožava da luta ...
Lađar i lađa nedjeljivi su
Čine nešto vrijedno ...
Olujna su mora pomogla da postanu Jedno!
Neraskidivim su konopcem usidreni u Duši
Stvoreni u prkos strahu koji zna da guši ...
A bilo je i teških dana ...
Punih borbe, ratovanja, smrti
U mislima Lađar po prošlosti vrti…
Visak na lancu od karika zlatnih
Izgovorenih teških riječi
Pogrda raznoraznih ...
Mjesečina isplela je svjetlosni put
Podsjeća Lađara da ne bude ljut
Jer ne postoje na ovom svijetu dvije iste lađe
Kad to shvate ljudska bića
Neće biti rata
Neće biti svađe ...
Lađar u lađi neznanog imena
Posjećuje zemlje u daleka vremena
Veslo kad udari po staklenoj vodi
Mine jedan vijek ...
Novim životom polako već brodi ...
|