ponekad se
u meni
izmakne krajičak temelja
i sve sanje
u kojim korijenim si stvarnost
nestanu
kao maslačak na vjetru,
ponekad se u sebi
polomim,
i kao porculan ispušten iz ruku,
oštra na rubovima,
sjajim pod svjetlom
dok nevidljivo plačem
nad sobom:
Želim nečije ruke,
Ali ne želim da se me dodiri pamte.
Post je objavljen 10.12.2019. u 20:19 sati.