Ovi z druge krajov Hrvackë së znäju smejati dok mi poènemu pripovedati i još nam së unda posle špötaju. A imaju problem kaj nëznaju rëèi ove našë posebnë gläsë kojë jä z toèkicami pišem. I unda ta nijova komëdija jë na još vëèu komëdiju spodobna.
Krleža jë v svojemi Baladami pokäzal kak jë bogäti i lépi kajkavski jëzik. Mlädi denes pripovédaju z nekakvem gemištom od kajkavskog i kniževnog jezika. Ali stäri ludi su znali govoriti. Të stärë ludë jë trebalo slušati. Malo koji pisec jë napisal tak lépë réèi kak su v narodu znalë postati.
Stäri Kurcman z Šilakovinë mi jë jemput pripovédal o svoje nuke. Živela je v grädu, vlézla jë v lošë društvo i poèela së drogérati. On mi ju jë opisal i rëkel kak su je näjgorë oèi prepalë.
Rëkel jë stäri Kurcman:
"A oèi, détë drägo,
a oèi grëzlë..."
Za taj stih, za tak lépo rëèënu réè, dosta bi së piscov za jäjca dälo obesiti. Tri réèi a svë jë rëkel. Deset slova, a svë jë naslikal. Näjbolë stväri su näjjednostavnešë. Morti së to vämi ne èini tak, ampak svaki onaj koji jë pun vöz drvi z šumë na köli vozil domöm znä kak jë to dok kola v glib opadneju, a tëret drvi jë pritišèë.
Post je objavljen 26.05.2004. u 13:51 sati.