|
stojim na rivi u zadru
sunce zapada
jugo valja valove
orgulje mumljaju primordijalnog bacha
ja bulaznim u ognjici neke divlje prariječi
šamanski sam lijep kose mi vijore
padam na koljena
ekstaza stiže kao nužnost zalaska uma
ustajem
i trenutno evaporiram
na pločicama gdje sam klečao
ostaju dva duboka udubljenja
s utisnutim riječima na staroilirskom:
„ovdje je buncao veliki SAE
bože kakve je koljenske čašice imao taj“
|
