one thing does not exist: oblivion god saves the metal and he saves the dross and his prophetic memory guards from loss the moons to come and those of evenings gone. everything is, the shadows in the glass which, in between the days two twilights, you have scattered by the thousands, or shall strew henceforward in the mirror as you pass. And everything is part of that diverse crystalline memory the universe Whoever through its endless mazes wanders hears door on door click shut behind his stride and only on the sunset's farther side will see at last the Archetypes and Splendors.
Solo una cosa no hay.Es el olvido Dios ,que salva el metal,salva la escoria Y cifra en su profetica memoria Las lunas que seran y las que han sido La todo esta.Los miles de reflejos Que entre los dos crepusculos del dias Tu rostro que dejando en los espejos Y los que ira dejando todavia Y todo es una parte del diverso Cristal de esa memoria ,el universo No tienen fin sus arduos corredores Y las puertas se cierran a tu paso Solo del otro lado del ocaso Veras los Arquetipos y Esplendores
Nur eines gibt es nicht.Vergessenheit. Gott ,der das Erz bewarth,die schlacke und sein prophetisches Gedachtnis birgt alle vergangenen und kunftigen Monde Langst ist alles.Die tausende reflexe die zwischen beiden Tagesdammerungen dein Antlitz in den Spiegeln hinterlies und die es kunftig hinterlassen wird und alles ist ein Teil des universum des vielfaltigen Gedachtniskristalls endlos sind seine steilen Korridore die Turren schliesen sich vor deinem Schritt nur jenseits aller Abenddammerung wirst du den Glanz ,die Archetypen sehen
Solo una cosa non c'è. E' la dimenticanza Dio, che salva il metallo, salva la scoria e cifra nella sua Profetica Memoria le lune che saranno e che sono state. E tutto resta. Le migliaia di riflessi che tra i due crepuscoli del giorno il volto tuo lasciò dentro agli specchie ancora quelli che vi andrà lasciando. E tutto è una parte del diverso cristallo di questa memoria, l'universo. Non hanno fine i suoi ardui corridoi. E le porte si serrano al tuo passo; solo dall'altro lato del tramonto vedrai gli archetipi e gli splendori.
27.12.2008. (18:51)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Porto..što je ovo? Ili sam ja ponešto prekinuo (nadam se da multilingualnim prijepisom jedne od najpoznatijih Borgesovih pjesama nisam de-chainizirao komentatore )..a može biti da su ili su sfermentirani blogeri kako bi Arronax rekao "čudni i nekomunikativni kao posada Nautilusa "
Vječnost (beskraj ,besmrtnost...etc)
Samo jedna stvar ne postoji; zaborav. Bog brine za metal i jadnike spašava I čuva u sjećanju proroka mjesece što dolaze, i one što bijahu, Sve što već bi samo je sjena u odrazu od zore do trena kad sunce zalazi. Ostaju razasute tisuće. Dok vremena ima. Sve što oko nas sastavni je djelić kristala sjećanja, koje Svijet je cijeli; mračni su njegovi hodnici beskrajni. Vrata se zatvore kuda god da kročiš; tek kad sunce pada, s one strane noći arhetip te čeka i Veličanstveno.
na njemačkom mi je horror ( čak mi niti Heine i Rilke nisu OK ..tvrdo),ali na espanjolu Borges se milozvučno doista cvrkuće.
30.12.2008. (18:50)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
MOJ DOJAM. Slične su ...ja bih ovim pripovijestićima nadjenuo kakav par excellence složenizam... jer zaista taj polihistorni stil "eruditico poetico" ukoliko je dozvoljeno skromno mi primijetiti iako na pladnju iznosi švedski stol ,galimatijas svega i svačega ne odzvanja i ne krvari tragikom filoz. dubine....tu nema mukotrpnog odgonetanja premisa ,slagalice i nepotrebne preduge spekulacije ili AB dijaloga. Potraga se ne nastavlja iako se udica baca....to je opis stanja umjetnika plus trijumf erudicije što prelijeće duhovito i lahko ne osvrćući se ,te hoda kao Isus preko mutnog hladnog (filozofskog)Jordana prstima jedva dotičući površinu rijeke zemaljskog ,ali ne i onog drugog. Tu se istraživanje knjiškog crva pretvara se u gnoseološki cvrkut slavuja (o kojemu poslije i sam piše).Kao Rubinstein na klaviru Borges virtuozno izvodi kao nekakvu literarnu verziju Mozartovog piano Concerta op. 20 i ti čuješ pjesmu pri čemu je Mozart sama priroda stvari..da stvar bude zanimljivija Europljanu (hmmm..nama) to egzotično smeluje ..taj megapolisni duh(B.A) , subkulturalni «enviroment « Tanga u backgroundu...i sve to još somi oniričkog...kao da su cijeloj stvari kumovali simbolist Gide, ili Wilde, Poe..Kafka jeste sigurno....dakle nije mi ovo nikada niti bila kakva oficijelno-fabularna štorija ,nije kakva ex catedra teška priča..niti je SF ..niti poezija ..bliže eseju..nazvao bih ovu pos.vrstu ; "Borgo-esej"..npr..borgosej.
Sretna Nova!
31.12.2008. (19:47)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Lulallay ma nisi ništa prekinuo :))) Da parafraziram A.B. Šimića, posada Sfermentacije možda nije čuđenje u svijetu, ali se voli, u tišini, da, iščuđavati svemu pa i Borgesu... Sretna Nova!
02.01.2009. (11:11)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Tina
oh, za božić ste nam podarili pravu literarnu poslasticu! svako dobro i pregršt sfermentiranih priča u 2009.
27.12.2008. (11:12) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
lulallay
everness
one thing does not exist: oblivion
god saves the metal and he saves the dross
and his prophetic memory guards from loss
the moons to come and those of evenings gone.
everything is, the shadows in the glass
which, in between the days two twilights, you
have scattered by the thousands, or shall strew
henceforward in the mirror as you pass.
And everything is part of that diverse
crystalline memory the universe
Whoever through its endless mazes wanders
hears door on door click shut behind his stride
and only on the sunset's farther side
will see at last the Archetypes and Splendors.
Solo una cosa no hay.Es el olvido
Dios ,que salva el metal,salva la escoria
Y cifra en su profetica memoria
Las lunas que seran y las que han sido
La todo esta.Los miles de reflejos
Que entre los dos crepusculos del dias
Tu rostro que dejando en los espejos
Y los que ira dejando todavia
Y todo es una parte del diverso
Cristal de esa memoria ,el universo
No tienen fin sus arduos corredores
Y las puertas se cierran a tu paso
Solo del otro lado del ocaso
Veras los Arquetipos y Esplendores
Nur eines gibt es nicht.Vergessenheit.
Gott ,der das Erz bewarth,die schlacke
und sein prophetisches Gedachtnis birgt
alle vergangenen und kunftigen Monde
Langst ist alles.Die tausende reflexe
die zwischen beiden Tagesdammerungen
dein Antlitz in den Spiegeln hinterlies
und die es kunftig hinterlassen wird
und alles ist ein Teil des universum
des vielfaltigen Gedachtniskristalls
endlos sind seine steilen Korridore
die Turren schliesen sich vor deinem Schritt
nur jenseits aller Abenddammerung
wirst du den Glanz ,die Archetypen sehen
Solo una cosa non c'è. E' la dimenticanza
Dio, che salva il metallo, salva la scoria
e cifra nella sua Profetica Memoria
le lune che saranno e che sono state.
E tutto resta. Le migliaia di riflessi
che tra i due crepuscoli del giorno
il volto tuo lasciò dentro agli specchie
ancora quelli che vi andrĂ lasciando.
E tutto è una parte del diverso
cristallo di questa memoria, l'universo.
Non hanno fine i suoi ardui corridoi.
E le porte si serrano al tuo passo;
solo dall'altro lato del tramonto
vedrai gli archetipi e gli splendori.
27.12.2008. (18:51) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
lulallay
Porto..što je ovo?
Ili sam ja ponešto prekinuo (nadam se da multilingualnim prijepisom jedne od najpoznatijih Borgesovih pjesama nisam de-chainizirao komentatore )..a može biti da su ili su sfermentirani blogeri kako bi Arronax rekao "čudni i nekomunikativni kao posada Nautilusa "
Vječnost (beskraj ,besmrtnost...etc)
Samo jedna stvar ne postoji; zaborav.
Bog brine za metal i jadnike spašava
I čuva u sjećanju proroka
mjesece što dolaze, i one što bijahu,
Sve što već bi samo je sjena u odrazu
od zore do trena kad sunce zalazi.
Ostaju razasute tisuće. Dok vremena ima.
Sve što oko nas sastavni je djelić
kristala sjećanja, koje Svijet je cijeli;
mračni su njegovi hodnici beskrajni.
Vrata se zatvore kuda god da kročiš;
tek kad sunce pada, s one strane noći
arhetip te čeka i Veličanstveno.
na njemačkom mi je horror ( čak mi niti Heine i Rilke nisu OK ..tvrdo),ali na espanjolu Borges se milozvučno doista cvrkuće.
30.12.2008. (18:50) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
pametni zub
unatoč Borgesovoj genijalnosti - ili baš zbog nje - meni je je ovo u prvom redu jedna od najduhovitijih pripovijesti uopće
31.12.2008. (14:41) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
lulallay
MOJ DOJAM.
Slične su ...ja bih ovim pripovijestićima nadjenuo kakav par excellence složenizam... jer zaista taj polihistorni stil "eruditico poetico" ukoliko je dozvoljeno skromno mi primijetiti iako na pladnju iznosi švedski stol ,galimatijas svega i svačega ne odzvanja i ne krvari tragikom filoz. dubine....tu nema mukotrpnog odgonetanja premisa ,slagalice i nepotrebne preduge spekulacije ili AB dijaloga. Potraga se ne nastavlja iako se udica baca....to je opis stanja umjetnika plus trijumf erudicije što prelijeće duhovito i lahko ne osvrćući se ,te hoda kao Isus preko mutnog hladnog (filozofskog)Jordana prstima jedva dotičući površinu rijeke zemaljskog ,ali ne i onog drugog. Tu se istraživanje knjiškog crva pretvara se u gnoseološki cvrkut slavuja (o kojemu poslije i sam piše).Kao Rubinstein na klaviru Borges virtuozno izvodi kao nekakvu literarnu verziju Mozartovog piano Concerta op. 20 i ti čuješ pjesmu pri čemu je Mozart sama priroda stvari..da stvar bude zanimljivija Europljanu (hmmm..nama) to egzotično smeluje ..taj megapolisni duh(B.A) , subkulturalni «enviroment « Tanga u backgroundu...i sve to još somi oniričkog...kao da su cijeloj stvari kumovali simbolist Gide, ili Wilde, Poe..Kafka jeste sigurno....dakle nije mi ovo nikada niti bila kakva oficijelno-fabularna štorija ,nije kakva ex catedra teška priča..niti je SF ..niti poezija ..bliže eseju..nazvao bih ovu pos.vrstu ; "Borgo-esej"..npr..borgosej.
Sretna Nova!
31.12.2008. (19:47) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Sfermentacija
Lulallay ma nisi ništa prekinuo :))) Da parafraziram A.B. Šimića, posada Sfermentacije možda nije čuđenje u svijetu, ali se voli, u tišini, da, iščuđavati svemu pa i Borgesu... Sretna Nova!
02.01.2009. (11:11) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
ROS
Sretna nova ljudi! Btw, da.. dobra priča ova gore.
06.01.2009. (18:05) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...