sletim jutros u Bangkok, fino, krenem do imigracije ne bih li sluzbeno usla u zemlju koja se nekada zvala Sijam, jock, nemre se. Pokazem UN Laissez Passez, pokazem hrvatsku putovnicu, kako jock pobogu. Ma koja Hrvatska, vele, Croatia ? Pa to je Rusija, ne mozete bez vize a vizu vam ne mozemo dati, nikako u hrvatsku putovnicu. Ne morate mi dati, ja cu ju kupiti, velim, turisticku. Ne moze, vi niste turist. Zovem ja moj ured, zove UN tajlandske immigration authorities, gospodja je na vaznoj misiji, gospodja je dosla trenirati cijeli jedan management, kurac, jel da, neka se madamme vrati u Hrvatsku i aplicira za vizu. Isusa ti, ja ne zivim u Hrvatskoj, ja zivim u Nairobiju, onda idite natrag u taj vas Nairobi i tamo trazite vizu !
I tako ja za uru, dvije letim nazad u Keniju, da bih trazila vizu koju cu dobiti u roku 24 sata ter da bih se vratila u jebeni Thailand neghde oko petka, poslom, privatno u ovu idiotsku Aziju ne bih isla niti pod batinama. A bila sam prosle godine, u istom ovom jebenom Bangkoku, bez vize ! Sada sam strogo na sampanjcu.
Na aerodromu nema znakova zabranjenog pusenja, ima samo mali znak gdje se smije, kokosinjac, svi kosooki, cudni ljudi, pusimo u alieniranoj tisini, momentalno kontempliram kako da si prerezem zile a da ne skrenem paznju. U megjuvremenu je naletio jedan pilot, isto pusi, lijepo smo se nadivanili po engleski preko cigarete a kad je otkrio moje domoljubne muke ponosno je rekao: ja sam iz Beograda, zao mi je sto se mucite, hodite sa mnom u Singapur, letimo za pol sata, tamo vam ne treba viza ! Ja bih s njime rado odletila ali moram radit. Zivot je idiotska situacija.
Kako je krenulo jos ce me uhapsiti prije nego li se docepam aviona kao autenticnog ilegalca u ovoj globalnoj ludnici. Jedino me spasava golden card i access u business class lounge. Fuj.
23.04.2007. (16:05)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Šteta što je samo dobro ispričano, jer bi ispalo da je Berni bio i sjajan zajebant:
Una leggenda, molto popolare ancora ai giorni nostri, è legata alla rivalitĂ tra il Bernini e l'altro grande maestro del barocco, il Borromini. Si crede infatti che la statua del Rio della Plata tenga alzato il braccio nel timore di un crollo della prospiciente Sant'Agnese in Agone e che ugualmente la statua del Nilo si copra il volto per non doverla vedere. Si tratta di una semplice leggenda, poiché la fontana fu realizzata prima della chiesa, tra il 1648 e il 1651, mentre Sant'Agnese fu iniziata da Borromini non prima del 1652.
23.04.2007. (21:34)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Šteta što je samo dobro ispričano, jer bi ispalo da je Berni bio i sjajan zajebant:
Una leggenda, molto popolare ancora ai giorni nostri, a legata alla rivalita tra il Bernini e l'altro grande maestro del barocco, il Borromini. Si crede infatti che la statua del Rio della Plata tenga alzato il braccio nel timore di un crollo della prospiciente Sant'Agnese in Agone e che ugualmente la statua del Nilo si copra il volto per non doverla vedere. Si tratta di una semplice leggenda, poiché la fontana fu realizzata prima della chiesa, tra il 1648 e il 1651, mentre Sant'Agnese fu iniziata da Borromini non prima del 1652.
23.04.2007. (21:47)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Ha, ha, ha, samo se vi zajebavajte! Ohira-san se javio iz bliske nam O'sake, cak iz Irske dakle! Pozdravlja me kako i pristoji, sa sensei - baš bi i vi mogli biti malo učtiviji, ali, tko je vas poznavao, ni pakao mu neće teško pasti! - kaže da je zbiljam Osaklija, da čita redovio ovaj izvanredan blog, i tako... Posle kaže da ga zanima održivi razvoj Republike Hrvatske i izostanak najvaljenih greenfield investicija u severnim županijama, ali i da će da nam pošalje neke nove pesme raznih japanskih i korejskih izvođača tradicionalne tamošnje glazbe, kao i par nunčakua s Okinave. Lepo od Ohire. Evo, uostalom, pa se sami uverite:
Konnichiwa, Romano sensei
Watashi wa Osaka ni sundeorimasu. Goburogu wa totemo omoshirokute, mainichi yomimasu.
Taisetsuna mondai ni tsuite kaite, Kuroachia no shakai no byouki subarashii shindanka desu!
Goburogu arigatou gozaimasu,
Yoroshiku onegaishimasu,
Ohira
23.04.2007. (22:27)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Čuj, moram ti kazati da sam uspio prevesti ovaj tekst. Ne znam je li prijevod točan, pa ne želim istrčati da ne ispadnem blesav pred japanolozima, ali mislim da znam što je Ohira poručio. Nije to toliko teško. Zapravo, rekao bih da Ohira piše krajnje jednostavnim jezikom, i - što zapravo ostavlja mjesta sumnji da je možda riječ o nekom našijencu u Japanu ili studentu japanskog jezika u Zagrebu - vlada se unekoliko neuobičajeno: s velikim uvažavanjem oslovit će me sa sensei (zapravo pretjerano učitivo, ako nije u prijateljskoj zafrkanciji, što je za Japanca koji se drugi put javlja teško za prepostaviti), ali ako mu je baš bilo do vrlo formalnog pozdrava, imao je na raspolaganju još i "Douzo yoroshiku onegaishimasu.", što Ohira propušta iskoristiti; no, možda to i nije neobično, ne znam. Također, ima tu dosta fraza: uvodna reečenica u kojoj se veli da je Ohira zaista iz Osake, ili subarashii desu ili arigatuo gozaimasu...to prevedi sama, jer je dovoljan jedan kopipejst. Kuroachia je Kroatistan, shakai je svojevrstan izraz za drušvo, a byouki je bolest. Ha, ha, zvučite mu bolesno, ahahahahaha...zamisli u kakvom ste vi kurcu kad čak i O'hira veli da mu zvučite bolesno! Ha, ha, i još veli da mu je to dijagnoza (shindank)! O jebem ti mishimu, pa O'hira nas je skužil na skroz iz Irske! A ako to i nije smisao njegovog dragocjenog uvida, opet teza stoji - već će Ohira shvatiti o čemu je riječ.
24.04.2007. (00:06)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Uh, dobro, kopipejst prijevodna metoda ipak zvuči normalnije. Sa šesnaest godina sam provela neka tri tjedana u Japanu i sve što sam naučila je bio nekakav zvuk pozdrava uz naklon sklopljenih ruku. Ipak je najgore bilo što sam sa svojom vrlo prosječnom visinom i brojem noge bila takvo odvratno čudovište da si nisam mogla kupiti cipele. Jer sve su bile premale. I tako, tako slatke...
24.04.2007. (00:38)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Nije čudno da O'hira misli da smo nastrani kad šaljemo u Japan takve Godzile! Išla je na 6 mjeseci i moja prijateljica, komad od 1.85! Blondina. Čuj, što misliš kako je bilo njoj? Ili njima?
24.04.2007. (00:46)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
Znaš li tko me tješio u mojoj strašnoj drugosti? Moja prva ljubav, Alain Delon, čijim je posterima bio prekriven čitav Tokio (jer je promovirao neki parfem). Bilo kada i bilo gdje, on, Samuraj, bljedoliki ubojica. Spasio me Mellville i splitska kinoteka.
24.04.2007. (00:53)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
“I saw in his hand a long spear of gold, and at the iron's point there seemed to be a little fire. He appeared to me to be thrusting it at times into my heart, and to pierce my very entrails; when he drew it out, he seemed to draw them out also, and to leave me all on fire with a great love of God. The pain was so great, that it made me moan; and yet so surpassing was the sweetness of this excessive pain, that I could not wish to be rid of it. The soul is satisfied now with nothing less than God. The pain is not bodily, but spiritual; though the body has its share in it. It is a caressing of love so sweet which now takes place between the soul and God, that I pray God of His goodness to make him experience it who may think that I am lying.”
24.04.2007. (09:35)
-
-
-
- - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
xiola bleu
Mrzim barok, ali Bernini je bio kul covjek.
23.04.2007. (09:45) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
njetocka
Meni nije mrska ni sveta Agata, čije je mučeništvo bilo dijametralno suprotno Terezinom.
23.04.2007. (13:40) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Cvebin putopis:
uj me, ako danas nisam poludila ne bum nikad.:
sletim jutros u Bangkok, fino, krenem do imigracije ne
bih li sluzbeno usla u zemlju koja se nekada zvala
Sijam, jock, nemre se. Pokazem UN Laissez Passez,
pokazem hrvatsku putovnicu, kako jock pobogu. Ma koja
Hrvatska, vele, Croatia ? Pa to je Rusija, ne mozete
bez vize a vizu vam ne mozemo dati, nikako u hrvatsku
putovnicu. Ne morate mi dati, ja cu ju kupiti, velim,
turisticku. Ne moze, vi niste turist. Zovem ja moj
ured, zove UN tajlandske immigration authorities,
gospodja je na vaznoj misiji, gospodja je dosla
trenirati cijeli jedan management, kurac, jel da, neka
se madamme vrati u Hrvatsku i aplicira za vizu. Isusa
ti, ja ne zivim u Hrvatskoj, ja zivim u Nairobiju,
onda idite natrag u taj vas Nairobi i tamo trazite
vizu !
I tako ja za uru, dvije letim nazad u Keniju, da bih
trazila vizu koju cu dobiti u roku 24 sata ter da bih
se vratila u jebeni Thailand neghde oko petka, poslom,
privatno u ovu idiotsku Aziju ne bih isla niti pod
batinama. A bila sam prosle godine, u istom ovom
jebenom Bangkoku, bez vize ! Sada sam strogo na
sampanjcu.
Na aerodromu nema znakova zabranjenog pusenja, ima
samo mali znak gdje se smije, kokosinjac, svi kosooki,
cudni ljudi, pusimo u alieniranoj tisini, momentalno
kontempliram kako da si prerezem zile a da ne skrenem
paznju. U megjuvremenu je naletio jedan pilot, isto
pusi, lijepo smo se nadivanili po engleski preko
cigarete a kad je otkrio moje domoljubne muke ponosno
je rekao: ja sam iz Beograda, zao mi je sto se mucite,
hodite sa mnom u Singapur, letimo za pol sata, tamo
vam ne treba viza ! Ja bih s njime rado odletila ali
moram radit. Zivot je idiotska situacija.
Kako je krenulo jos ce me uhapsiti prije nego li se
docepam aviona kao autenticnog ilegalca u ovoj
globalnoj ludnici. Jedino me spasava golden card i
access u business class lounge. Fuj.
23.04.2007. (16:05) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Šteta što je samo dobro ispričano, jer bi ispalo da je Berni bio i sjajan zajebant:
Una leggenda, molto popolare ancora ai giorni nostri, è legata alla rivalitĂ tra il Bernini e l'altro grande maestro del barocco, il Borromini. Si crede infatti che la statua del Rio della Plata tenga alzato il braccio nel timore di un crollo della prospiciente Sant'Agnese in Agone e che ugualmente la statua del Nilo si copra il volto per non doverla vedere. Si tratta di una semplice leggenda, poiché la fontana fu realizzata prima della chiesa, tra il 1648 e il 1651, mentre Sant'Agnese fu iniziata da Borromini non prima del 1652.
23.04.2007. (21:34) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Šteta što je samo dobro ispričano, jer bi ispalo da je Berni bio i sjajan zajebant:
Una leggenda, molto popolare ancora ai giorni nostri, a legata alla rivalita tra il Bernini e l'altro grande maestro del barocco, il Borromini. Si crede infatti che la statua del Rio della Plata tenga alzato il braccio nel timore di un crollo della prospiciente Sant'Agnese in Agone e che ugualmente la statua del Nilo si copra il volto per non doverla vedere. Si tratta di una semplice leggenda, poiché la fontana fu realizzata prima della chiesa, tra il 1648 e il 1651, mentre Sant'Agnese fu iniziata da Borromini non prima del 1652.
23.04.2007. (21:47) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Ha, ha, ha, samo se vi zajebavajte! Ohira-san se javio iz bliske nam O'sake, cak iz Irske dakle!
Pozdravlja me kako i pristoji, sa sensei - baš bi i vi mogli biti malo učtiviji, ali, tko je vas poznavao, ni pakao mu neće teško pasti! - kaže da je zbiljam Osaklija, da čita redovio ovaj izvanredan blog, i tako...
Posle kaže da ga zanima održivi razvoj Republike Hrvatske i izostanak najvaljenih greenfield investicija u severnim županijama, ali i da će da nam pošalje neke nove pesme raznih japanskih i korejskih izvođača tradicionalne tamošnje glazbe, kao i par nunčakua s Okinave. Lepo od Ohire. Evo, uostalom, pa se sami uverite:
Konnichiwa, Romano sensei
Watashi wa Osaka ni sundeorimasu.
Goburogu wa totemo omoshirokute,
mainichi yomimasu.
Taisetsuna mondai ni tsuite kaite,
Kuroachia no shakai no byouki
subarashii shindanka desu!
Goburogu arigatou gozaimasu,
Yoroshiku onegaishimasu,
Ohira
23.04.2007. (22:27) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
njetocka
Ako ti sad meni kažeš da čitaš (možda i govoriš?) japanski, ja ću se jednostavno onesvijestiti. Jer, šta drugo?
23.04.2007. (22:37) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
grga čvorak
Red je da pozdravimo čovika...mozda ima zgodnu sestru...
Konbanwa Ohira-san! Domo arigato, gonzai mas! Hai! Taikona na!!
Post scriptum: Shichinin no Samurai!!! Ikira Kurosawa!! Hai, arigato gonzai mass Ozu YasujirĹŤ, Fukagawa, Tokio. Hai Tôkyô monogatari, Akibiyori!!
Oyasumi Ohira-san!
23.04.2007. (23:26) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Čuj, moram ti kazati da sam uspio prevesti ovaj tekst.
Ne znam je li prijevod točan, pa ne želim istrčati da ne ispadnem blesav pred japanolozima, ali mislim da znam što je Ohira poručio. Nije to toliko teško. Zapravo, rekao bih da Ohira piše krajnje jednostavnim jezikom, i - što zapravo ostavlja mjesta sumnji da je možda riječ o nekom našijencu u Japanu ili studentu japanskog jezika u Zagrebu - vlada se unekoliko neuobičajeno: s velikim uvažavanjem oslovit će me sa sensei (zapravo pretjerano učitivo, ako nije u prijateljskoj zafrkanciji, što je za Japanca koji se drugi put javlja teško za prepostaviti), ali ako mu je baš bilo do vrlo formalnog pozdrava, imao je na raspolaganju još i "Douzo yoroshiku onegaishimasu.", što Ohira propušta iskoristiti; no, možda to i nije neobično, ne znam.
Također, ima tu dosta fraza: uvodna reečenica u kojoj se veli da je Ohira zaista iz Osake, ili subarashii desu ili arigatuo gozaimasu...to prevedi sama, jer je dovoljan jedan kopipejst.
Kuroachia je Kroatistan, shakai je svojevrstan izraz za drušvo, a byouki je bolest.
Ha, ha, zvučite mu bolesno, ahahahahaha...zamisli u kakvom ste vi kurcu kad čak i O'hira veli da mu zvučite bolesno! Ha, ha, i još veli da mu je to dijagnoza (shindank)! O jebem ti mishimu, pa O'hira nas je skužil na skroz iz Irske!
A ako to i nije smisao njegovog dragocjenog uvida, opet teza stoji - već će Ohira shvatiti o čemu je riječ.
24.04.2007. (00:06) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
njetocka
Uh, dobro, kopipejst prijevodna metoda ipak zvuči normalnije. Sa šesnaest godina sam provela neka tri tjedana u Japanu i sve što sam naučila je bio nekakav zvuk pozdrava uz naklon sklopljenih ruku. Ipak je najgore bilo što sam sa svojom vrlo prosječnom visinom i brojem noge bila takvo odvratno čudovište da si nisam mogla kupiti cipele. Jer sve su bile premale. I tako, tako slatke...
24.04.2007. (00:38) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
Nije čudno da O'hira misli da smo nastrani kad šaljemo u Japan takve Godzile!
Išla je na 6 mjeseci i moja prijateljica, komad od 1.85!
Blondina.
Čuj, što misliš kako je bilo njoj?
Ili njima?
24.04.2007. (00:46) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
njetocka
Znaš li tko me tješio u mojoj strašnoj drugosti? Moja prva ljubav, Alain Delon, čijim je posterima bio prekriven čitav Tokio (jer je promovirao neki parfem). Bilo kada i bilo gdje, on, Samuraj, bljedoliki ubojica. Spasio me Mellville i splitska kinoteka.
24.04.2007. (00:53) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...
NEMANJA
“I saw in his hand a long spear of gold, and at the iron's point there seemed to be a little fire. He appeared to me to be thrusting it at times into my heart, and to pierce my very entrails; when he drew it out, he seemed to draw them out also, and to leave me all on fire with a great love of God. The pain was so great, that it made me moan; and yet so surpassing was the sweetness of this excessive pain, that I could not wish to be rid of it. The soul is satisfied now with nothing less than God. The pain is not bodily, but spiritual; though the body has its share in it. It is a caressing of love so sweet which now takes place between the soul and God, that I pray God of His goodness to make him experience it who may think that I am lying.”
24.04.2007. (09:35) - - - - - promjene spremljene- uredi komentar - obriši komentar - prijavi ovaj komentar kao spam - zabrani komentiranje autoru ovog komentara- učitavam...