Nostalgija
IZ SPLITA SAN
Odakle ste
pitaju me s vremena na vrijeme
ovdje, daleko u tuđini.
Iz Splita san, odvratim vedro.
Pobogu, što onda radite tu,
čude se odreda svi, a meni odjednom
iz čista mira stane drhtati bedro.
U očima zaljuljaju se palme,
u utrobi mi naraste more,
od borovih iglica meki
pod nogama se prospu
marjanski mirisni puti
i galeb se obruši s visine
s krikom vrati se, vrati
kao da se i on na mene ljuti.
U palači okupanoj suncem
oživi Dioklecijan,
jedra na vjetru i zvonici,
ćakule na zidiću
i moj san.
01.02.2010. u 02:44 sati | 49 Komentara | Print | Link | Na vrh
