to tvoje lice
|
to lice kad noći su kao krv crvene kao psi lutalice kad tinjaju svjetla grada u daljini to lice kad bujaju žudnje i snijeg se topi i sve prolazi kad želja tumara mi žilama to lice od soli mora od sunca i vjetrova puno patnje nijeme i riječi neizgovorenih to lice nago i bijelo kad sve što imam utapam u čaši vina pa neka me nema to lice kad pritišću sjete kad lažem i proklinjem kad sanjam da propadam kad kiši bez prestanka to lice jednom davno u noći bez glasa samo naznačeno pa opet, katkad zaboravljam kad lista drveće i lepršaju zastave ruku vrelih od požude to lice kad grad uranja u san i čuje se jeka nečijih koraka to ime u glasu nekom što doziva i gorak okus na usnama to lice kad pritišću sjete kad lažem i proklinjem kad sanjam da propadam kad kiši bez prestanka |
