Stauria che jait tocuót intél tianp vetrun a jóin siart trok Frane Lusaina de Vicla, e che ju jai sentait de la su prentuót. Jóina cal jéra jóin trok, e cost trok jait zait a fure a Valdemaur; e, venando vaja de la sóa canpagna , jait vedóit jóina tróka vestiat de blank col copio viard in tiasta, che la durmaja saupra joina macera al semi. Cost trok, vedando che la duormaja, jal taljila de le siap e glie le metaj'a atuarn che el saul nu la brusaja. Dapu che el venaja vaja, el vedaja che ghe vis da dri jóin pélo cuón blank e costa tróka lo clamila per naum: — « Frane, Frane, spiata jóin momiant, che ju blaj favlur cim te. Jal el se fermua tot spasimuót de la taima, e ghe dumandua causa che la bule. Jala ghe decaja se el jéra jal col che jait copuót le siap. Jal ghe respóndro de sai, che jal le a vaja muas atuarn le siap, che el saul nu la brusassa. Alaura jala ghe décro: — « Cun che el buie 'capar per cost che el le jait fuót costa fadaiga ? » — Jal ghe respóndro che el nu buie nólia, per cost affuór che lu jait fuót. — « Co fero costa causa?» — E cóisa jala jait tornuat in dri andéa che la jéra praima intél buasc; el trok jait tornuót a cuósa e el jait muart anca de la taima.
Priča o tome što se dogodilo jednom dječaku Frani Lusaini iz Vikle (Krka) , koju sam čuo od svojih roditelja.
Jednom jedan dječak , i taj dječak je išao vani (iz grada) u Valdemaur (naziv mjesta) , i , idući putem prema svom polju , vidio jednu djevojčicu odjevenu u bijelo s zelenom kapom na glavi , koja je spavala na jednom mlinskom kamenu. Taj dječak , vidjevši je kako spava , otkine komad grmlja i porazmjesti ga oko nje da je ne peče sunce. Nakon što je nastavio putem , vidio je kako od izad dolazi jedan mali bijeli pas i ta djevojčica ga zove po imenu: - >>Frane , Frane , uspori malo , jer hoću razgovarati s tobom.<< On se zaustavi , očajan od straha , i zapita je što hoće. Ona reče je li on iskopao grm. On reče da je , da je stavio okolo grmlje da je sunce ne peče. Ponovno ona kaže: - <<Što hoćeš dobiti zato jer si učinio taj posao?>> - On odgovori da ne želi ništa za taj posao što je ucinio. I tako se ona vratila nazad idući gdje je bila prije u šumu ; dječak se vratio kući i skoro je umro od straha.
Oznake: priče, dalmatski, tuone udaina