Camille Neviere

ne mogu zaspat...

Nie mogę spać... Leże i zdaje mi się, że On jest przy mnie. Czuje Jego dotyk, Jego obecność.... Chce na Niego spojrzeć, otwieram oczy i obraz sie rozmywa. Wcale, Go tu nie było. To tylko moja wyobraźnia. Przypominają mi się chwile wspólnie spędzone na jachcie, wakacje. Później nie moge spać. Czasem nie jestem w stanie nawet płakać. Nie mam siły. Nie moge zasnąć, czuje tą pustke. Nie ma Go przy mnie, chociaż cały czas zdaje mi się, że jest tak blisko... Pozatym boję się. Boję się moich snów. Są tak okropne, że chce się jak najszybciej obudzić i przestać śnić raz na zawsze. Innym razem są tak piękne, że nie chce się już nigdy budzić. Chce spać wiecznie. Bo niby po co mam sie budzić? W takich snach przynajmniej jest dla mnie miejsce. Jestem komuś potrzebna, jagbym odeszła zauważyłby to ktoś. A jak sie obudze? Znów ta szara rzeczywistość, brak celu w życiu, czy jakiego kolwiek sensu... Brak zrozumienia. Wkoło tylko ludzie którzy mają mnie dość i tylko czekają żeby mi dogryźć. Czekają na mój błąd, porażke... Boję się spać, boję się śnić, budzić się i zasypiać z myślą, że jest przy mnie ktoś kogo kocham, chociaż tak naprawde jest zupełnie gdzie indziej... I z kim innym...