Midhat Ajanovic-Ajan-KRVAVI DAROVI"NEBESKOM NARODU"-2
...Cijeli svoj unutrasnjopoliticki angazman Tito je koncentrirao oko dvije tacke.Ocuvanje komunistickog sustava,u koji je duboko vjerovao,i maksimalnu decentralizaciju politicke vlasti da bi se u praksi legaliziralo nacelo ravnopravnosti sest jugoslavenskih naroda i nacionalnih manjina,poput Madjara ili Albanaca.U pitanju ocuvanja komunizma Tito je u Srbima,tradicionalno vezanim uz Ruse,imao velikog saveznika za razliku od,recimo Slovenaca.No,u pokusajima decentralizacije vlasti imao je stalne poteskoce s njima i do otvorenih sukoba nije doslo samo zbog ogromnog ugleda koji je Tito uzivao u narodu.
Tek pred kraj svog politickog i zivotnog vijeka Tito je postigao da se donese ustav iz 1974.koji se zasnivao na nekoj vrsti kombinacije federacije i konfederacije.To je,zapravo,jedina moguca formula Ustava koji bi,kada bi mu se oduzela komunisticka ideologija,mogao garantirati opstanak Jugoslavije.Problem je,medjutim,sto u velikosrpskoj ideologiji nije moglo biti prihvaceno da Srbi budu samo jedan od ravnopravnih naroda,a ne i onaj koji vlada.
Za vrijeme Titove vladavine centar velikosrpskih aktivnosti premjesten je u nacionalne institucije Srba,Srpsku akademiju nauka i umjetnosti i Udruzenje knjizevnika Srbije i,sto je fatalni razlog tragicnih razmjera aktualnog rata,u Jugoslavensku narodnu armiju.Akademici i srpski knjizevnici stvarali su ideoloske pretpostavke za rusenje Titovog nasljedja olicenog u Republikama i Ustavu iz 1974,a Armija je pripremana da u pogodnom momentu na terenu,vojnim sredstvima ostvari tu ideju.
U jugoslavenskoj armiji Tito se nikad nije usudio,zbog straha od drzavnog udara,uvesti nacelo nacionalne ravnomjernosti unutar oficirskog kadra.Oduvijek je oko osamdeset posto oficira bilo iz reda srpske nacionalnosti.Uz to,u Jugoslaviji je sistematicno podgrijavana paranoja od strane agresije,iako takve opasnosti nakon 1948.,nikada nije bilo.Stoga se u Jugoslaviji lavoski dio nacionalnog dohotka izdvajao za JNA.
Iako sa snaznom turistickom privredom,dobrim preduvjetima za poljoprivredu,rudarstvo i sa rjecnim tokovima pogodnim za izgradnju zavidne elektro-mreze,te sa industrijskim razvijenim dijelovima zemlje,u Jugoslaviji su ljudi zivjeli ispod evropskog nivoa.Pored neefikasnog socijalistickog privrednog sistema osnovni uzrok za ovo je stravicna kolicina novca ulagana u Armiju.I to ne za vojsku,jer su kasarne u JNA bile,prakticki,stale za ljude,vec iskljucivo za kupovinu naoruzanja.Jugoslavija je imala najmanje desetorostruko vise oruzja nego joj je objektivno trebalo,postavsi tako cetvrta konvencionalna sila u Evropi.Oficiri su bili najprivilegovaniji sloj drustva.Odmah po zavrsetku skolovanja dobijali su stanove,imali razmjerno najvise place u zemlji,uz niz drugih beneficija kao sto su besplatno ljetovanje,zimnica i gradski prijevoz uz olaksice pri kupovini robe nezamislive obicnom covjeku.
Odmah poslije Titove smrti pocinje operacionalizacija dugo pripremanih planova za ili stvaranje unitarne Jugoslavije pod hegemonijom Beograda ili Velike Srbije.Godine 1986.je objavljen Memorandum Srpske akademije nauka i umjetnosti koji je,prakticki,ideoloski i ratni plan vodjenja politike u Srbiji.Iste godine izrezirana je u beogradskim medijima financijska afera oko bosanske firme"Agrokomerc"pomocu koje je srusena sva politicka struktura u Bosni i Hercegovini i sprijecen Hamdija Pozderac da postane predsjednik Predsjednistva Jugoslavije,sto mu je po ustavnom redoslijedu pripadalo.Bio bi to prvi Bosanski Musliman koji bi postao sef jugoslavenske federacije.On je zbog navodne umijesanosti u aferu"Agrokomerc"morao podnijeti ostavku,nakon cega je ubrzo umro,a na njegovo mjesto je dosao Raif Dizdarevic koji je svoj mandat proveo kao marioneta u rukama srpskog rezima.
Slijedeca faza bila je podgrijavanje srpskog nacionalizma.Kao povod se koristi Kosovo,srpska pokrajina pretezno nastanjena Albancima.Zbog velikog albanskog nataliteta udio Srba u stanovnistvu te pokrajine se stalno smanjivao,pa se osjecaj njihove ugrozenosti,vjesto vodjenom propagandom,prosiruje na cijeli srpski narod.Nakon partijskog puca u Savezu komunista Srbije na vlast u toj Republici dolazi Slobodan Milosevic,brizljivo pripremana licnost u velikosrpskim krugovima,koji ce ubrzo postati firer velikosrpskog nacizma.
Milosevic brzo smjenjuje sve glavne urednike beogradskih glasila i na celo novina,radija i televizije postavlja svoje ljude,cime stvara mocan propagandni aparat koji ce za kratko vrijeme prevazici nekadasnju Gebelsovu masineriju.Ova se propaganda koristi da lazno predstavlja polozaj Srba u drugim republikama i pokrajinama kao naroda drugog reda,iako je istina potpuno suprotna.Cak i u Hrvatskoj,gdje ih je bilo oko 11 procenata,Srbi su imali dvostruko vecu politicku moc u policiji,bankama,privredi,kulturi,diplomatiji,medijima i na svim drugim mjestima na kojima se takva moc ocituje.Sluzeci se nevjerovatnom kolicinom lazi i podvala ova propaganda raspiruje mrznju Srba prema svim drugim narodima u Jugoslaviji.
Ubrzo,pod kontrolom svog propagandnog aparata,Milosevic pocinje organizirati nacionalisticke mitinge Srba s ciljem da tim masovnim demonstracijama srusi rukovodstva Republika i pokrajina.Ponekad i milionski skupovi na kojima dominiraju Miloseviceve fotografije i velikosrpske parole namecu jasnu analogiju sa slicnim manifestacijama u Njemackoj tridesetih godina.
Miting u Novom Sadu srusio je rukovodstvo Vojvodine,visenacionalne srpske pokrajine u kojoj pored Srba zive Madjari i Hrvati,a isti takav skup,nakon jednog neuspjelog pokusaja,oduvao je sa politicke scene rukovodstvo republike Crne Gore,koja je nakon toga postala marionetski privjesak na tijelu Srbije.Uzalud su se kosovski Albanci protivili pomocu mirnih demonstracija,strajkova gladju,cak i dugotrajnim boravkom rudara pod zemljom u rudniku,
pod naletom srbijanskih mitinga i pod policijskom represijom skrsena je njihova autonomija i na Kosovu je uveden klasicni aparthejd.Pokusaji da se mitinzi izvezu u tri zapadne republike je propao zbog nedostatka etnicke podloge,premalog broja Srba da bi demonstracije imale dovoljnu masovnost kojom bi srusile legalne republicke vlasti.
Mitinzi su posljednjih godina devetog desetljeca u Jugoslaviji izazvali pravi politicki tektonski poremecaj.
Komunisticka se stranka potpuno raspada,a zeleci se zastititi od velikosrpske politicke agresije,dvije zapadne republike Slovenija i Hrvatska,posezu za visestranackim demokratskim izborima,cemu se teskom mukom uspijevaju pridruziti i Bosna i Hercegovina i Makedonija.
Titovo nasljedje je pocetkom devedesetih definitivno sruseno.No dok je detitoizacija,na primjer u Sloveniji,
usmjerena prema njegovoj zaostavstini vezanoj za jednostranacki sustav i komunisticku ideologiju,u Srbiji mu se prigovara da je prevario Srbe.Sve to praceno je primitivnim zahtijevima da mu se iskopa grob u koji je sahranjen u Beogradu.
Na visestranackim izborima u sve cetiri republike koje nisu potpale pod dominaciju Srbije,dakle u Sloveniji,
Hrvatskoj,Bosni i Hercegovini i Makedoniji pobjedjuju stranke koje se zalazu za suverenitet i maksimalnu drzavnu samostalnost tih republika.Pokusaj da se Velika Srbija ostvari politickim sredstvima,propagandom i masovnim mitinzima potpuno je propao.Stoga MIlosevic poseze za svojim drugim oruzjem-Armijom.
Pomocu marionetskih srpskih stranaka osnovanih u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini izazivaju se sukobi,odbija priznati legitimitet novih vlasti i suvereniteta tih republika i otvoreno poziva na pobunu Srba protiv Hrvatske i Bosne.
Armija raskida sa svim ostacima Titovog nasljedja.Njegove fotografije se izbacuju iz kasarni,a umjesto dotadasnjih komunistickih oznaka,crvene petokrake,oficiri na kapu prisivaju novi znak,stiliziranu srpsku zastavu.Armija
otvoreno postaje srpska.
Nakon odglumljenog petnaestodnevnog rata u Sloveniji Jugoslavenska se Armija povlaci iz te republike.Ubrzo ce se povuci i iz dijelova Hrvatske nenaseljenih Srbima.Sve svoje efektive povlaci u Bosnu i dijelove Hrvatske koji se smatraju"srpskim zemljama".Na liniju,dakle,Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica.
Silno oruzje i borbenu tehniku Armija je naprosto prosula po zemlji,naoruzavajuci bukvalno svako i najmanje srpsko naselje i zaselak.Nema srpskog seoceta u Hrvatskoj i Bosni koje nije naoruzano najmanje minobacackom baterijom i omanjom planinom ubojitih projektila.To je jedna od najvecih tragedija ovog rata.Proci ce godine poslije njegovog zavrsetka,a ljudi se nece moci slobodno kretati po sumi u strahu od nagaznih mina.Niko nece biti siguran da se vozi cestom po Bosni i Hrvatskoj,a da na njegov automobil nece biti ispaljena minobacacka granata iz neke planinske gudure.
Ovako bogato darovan"nebeski narod"je mogao poceti svoj osvajacki rat.Sto ce on i uciniti.U Hrvatskoj 1991.,a u Bosni i Hercegovini 1992.
(Midhat Ajanovic-Ajan-"SMRT U SARAJEVU")
|
