Jusuf Trbic-GLUHO DOBA
CETIRI GODINE UZASA
Pokolj u Bijeljini u prvim danima aprila,pokazalo se ubrzo,bio je samo ulaz u dugu i strasnu nocnu moru od koje Bosnjaci nisu mogli pobjeci naredne cetiri godine.Arkanovci su najprije oskrnavili najljepsu bijeljinsku dzamiju-Atik dzamiju,koju je prije cetiri i po vijeka sagradio Sulejman Velicanstveni.A onda su pocela odvodjenja ljudi,premlacivanja,zastrasivanja,i to po detaljno razradjenom scenariju.Poginuo je Refik Selimovic Macak.Gomila novopecenih gardista opkolila je njegovu kucu,da se obracuna s jednim covjekom koji je imao samo jedan pistolj.I taj pistolj je imao samo jedan metak,velikog kalibra.Bio je to Refikov rucni rad,u fabrici"Mladost"su to svi znali.U tome je nadjen razlog za likvidaciju,to je,istovremeno,bio nacin da se pokaze junastvo novih"oslobodilaca".Kao da je znao sta ce mu se desiti ako ga uhvate,Refik se ubio tim jednim metkom.
Ratna propaganda pocela je s prozivkama ljudi i plasiranjem najbezocnijih lazi,koje su se,ma koliko besmislene bile,zavrsavale na isti nacin:odvodjenjem i ubijanjem ljudi.Pero Simic je jos prije rata u POLITICI prozvao profesora Ferida Zecevica,mirnog covjeka koji je drzao kafanu na pocetku Racanske ulice,i to,ni manje-ni vise,vec-kao komandanta nekakve nove Handzar divizije.Zamislite:citava divizija,formacija od desetak ili vise hiljada ljudi,s teskim naoruzanjem,u Bijeljini?Tome je pridodata i tvrdnja o postojanju iste takve divizije i u Brezovom Polju,koje ne bi moglo sastaviti toliko ljudi pod oruzjem ni kad bi ustali svi koji su tamo umrli i sahranjeni u posljednjih trista godina.Ali,ni tako velikim lazima niko nije gledao u zube.Ferid Zecevic je odveden u logor u Batkovicu,zajedno sa Ejubom Smajicem i Huseinom Curticem Apakom.Tukli su ga dva dana bez prekida,dok nije podlegao.Isto tako je prosao i Husein Curtic.NJIHOVE UBICE JOS SETAJU BIJELJINOM.
Krizni stab SDS-a bio je vladar zivota i smrti u Bijeljini.Njemu su,direktno iz Beograda,upucivane dnevne naredbe,o kojima je govorila i Biljana Plavsic,a njegovi clanovi su onda sve to stavljali na papir:
koga ubiti,koga protjerati,koga samo opljackati,koliko Bosnjaka moze danas izaci,ako plate,a koliko ih treba vratiti iz Race.Taj krvavi posao naslijedilo je Ratno predsjednistvo opstine.Policijski cas je sve Bosnjake drzao nocu u kucama.Pa su tako Vojkan Djurkovic i njegovi,ali i ostali iz policijskih i vojnih sluzbi i paravojnih jedinica koje su se slegle u Bijeljinu,mogli da biraju koga ce posjetiti i sta ce mu raditi.U Bijeljini i Janji je otvoreno slobodno loviste na Bosnjake.
Pored toga,vrlo brzo su se semberski Srbi prikljucili Milosevicevoj armadi i zajedno s njom krenuli na Zvornik.Nekoliko dana je bilo dovoljno da se ispita raspolozenje svijeta i da se vidi da nista vise ne stoji na putu brutalnoj sili.Ubice su dosle s obje strane Drine.Nista ih vise nije sputavalo,nikakvi obziri,nikakav strah od svijeta.Krv je potekla potocima,pobijene su hiljade ljudi,zena i djece i sklopu starog plana ciscenja Podrinja,kao dijela buduce Velike Srbije.Niko im se nije mogao suprotstaviti,osim male grupe boraca,koja se utvrdila u starom Kula-gradu.Ali,sve je to kratko trajalo.Ogromna sila bivse JNA,pojacana raznim paravojnim formacijama koje je vojska okupila i obucila,i arkanovci,kao glavna snaga,srucili su se,kao lavina na bespomocni narod.Obala Drine je bila puna leseva,logori puni zatocenika.A kad su zavrsili sa Zvornikom,krenuli su na Brcko.
Bio je 1.maj te 1992.godine.Znajuci da im se ni u Brckom,kao i u Zvorniku,nema ko suprotstaviti,semberski Srbi su u ubijanje i pljacku krenuli kao sto se ide na izlet.Autobusi okiceni cvijecem,dr Milan Novakovic,sef SDS-a,s velikim krstom u ruci,ide od jednog autobusa do drugog,svestenici blagosiljaju,a narod klice.Sve je licilo na veliko narodno veselje.
U Brckom je sve islo kao i u Zvorniku.Hiljade mrtvih,orgija ubijanja,u kojoj je prednjacio bijeljinski monstrum-Goran Jelisic,koji je samom sebi dao nadimak Adolf.Fotografija na kojoj on,u policijskoj uniformi,ubija na ulici bosnjackog civila,proglasena je fotografijom godine u svijetu.Novi Adolf nije mogao da se zasiti ubijanja,pa mu je data prilika da se pokaze-postavljen je za komandanta logora Luka,logora smrti u kome su stotine ljudi ubijene na najbestijalnije nacine.Ono sto su radili Goran Jelisic,njegova vjerenica Monika i njen brat Kole Simonovic,Ranko Cesic i ostali-ljudski um,jednostavno,ne moze shvatiti.Ali,citavo Brcko,i logor u njemu,kao i Brezovo Polje,bili su zona pod kontrolom bijeljinskih vojnih i paravojnih formacija,i njihova odgovornost za sve ove zlocine je nesumnjiva.
Mauzer i njegova garda slavljeni su tih dana kao"oslobodioci"Brckog.Naslijedivsi posao od svojih uzora-Arkana i njegove Srpske dobrovoljacke garde,oni su postali specijalisti za civile i njihovo uklanjanje sa teritorije koja treba da pripadne Velikoj Srbiji.Njima su se pridruzili i bijeljinski i ugljevicki cetnici.Ugljevicani su se posebno"istakli"kao cuvari u logoru Luka.
A Bijeljinom se tih dana sirio glas o bogatstvu Brcaka.Ratni plijen je postao pitanje casti.Dok su prema Brckom tutnjali tenkovi,topovi i kamioni puni vojnika iz Srbije,Semberci su iz suprotnog pravca dovozili sve sto se moze dovuci-od automobila i frizidera,do zidnih uticnica...
|
