<	ožujak, 2007					>
P	U	S	Č	P	S	N
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

Dnevnik.hr
Gol.hr
Zadovoljna.hr
Novaplus.hr
NovaTV.hr
DomaTV.hr
Mojamini.tv

Komentari On/Off

Opis bloga moga

Moje putujuće misli. Bez voznog reda. Ponekad vesele, ponekad tužne. Ponekad duhovite, ponekad dosadne. Kao što sam i ja. Nije mi bitno da li me netko čita ili ne. Ovo je jednostavno moj ispušni ventil.

Ono sve što znaš o meni...

Ja sam jedan Strijelac, imam 29 godina.
Crveno, zeleno, crno (ovim redom: kosa, oči, auto)

Status: neudana ali vezana i konačno MAMA!
U radno vrijeme gnjavim nedužne u školskim klupama.
Ne volim baš sve što vole mladi. Obožavam sladoled. Mrzim vage (ne one horoskopske).
Nadam se skorom stambenom kreditu - nisam luda, ja se stvarno veselim rati i sljedećih 18 godina koliko ćemo ga otplaćivati.
Obožavam na semaforu krenut prije nekog tatinog sina koji turira u susjednoj traci.
Uživam u vožnji.
Al' ne volim kad me vozaju. Bilo doslovno bilo figurativno.

Update: radim prijevode s talijanskog i na talijanski.

Čestitke i aplauzi

Meni jer sam dobra. Radim dva posla istovremeno i još sam uvijek mentalno zdrava :D
Mami i tati jer imaju super kćer.
Najdražem jer ima krasovitu curu koja će uskoro zajedno s njim postat roditeljica. Ne, nećemo se odmah ženit.
Prijateljicama i prijateljima jer znaju da sam uvijek tu. I onda kad nisam.
Susjedima jer imaju ljubaznu susjedu.
Kolegicama i malobrojnim kolegama jer imaju dobru kolegicu.
Učenicima jer imaju cool razrednicu.
Opet meni jer sam nevjerojatno skromna i samozatajna.
Veliki aplauz i Ironiji jer me obogatila.

Pjesma za bijelu vranu

Šutnja prekrila je stazu,
vidio sam gdje
tvoji svati kući odlaze.
A ti si kasnila na svadbu,
jer nisi htjela da
ostariš kraj takva čovjeka.
Ima da šutim,
ja te razumijem,
jer tvoji nisu znali tko je on.
I da je srce
dragi kamen,
što stoput više
vrijedi nego svo
njegovo blago,
njegovo zlato
i ako stvarno nemaš
ništa ti sa njim...

Prstom
prekrit ćeš mi usne
i reć:
Lagali su te,
ptice ipak šutke umiru.
Ne pjevaju!
I kad te hvale,
slave ili ljube,
svaki drugi je
Juda koji s tobom trguje.
A što da činim
u ovoj noći,
kad su znali
da nas vežu žicama.
Ja čupam srce
iz ovih grudi,
pa ga kroz prozor nudim
gladnim pticama...
One se smiju,
one se smiju,
znaju da nikad
nismo bili dio njih...

Bit ćeš bijela vrana,
al' ti ništa ne mogu.
Bit ćeš pjesma moja,
koju gluhi ne čuju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti...
Bit ću bijela vrana,
koju crne kljucaju
Bit ću pjesma tvoja,
gluhi u nju pucaju
Draga, ja sam na to spreman
i bit ću sve što trebam
Bit ću kao ti

Jer svaki drugi je
Juda koji sa mnom trguje!!!

Zlatan Stipišić Gibonni, 1994.


L'equilibrista

Com'e' diverso il mondo visto da qui
sopra un filo immaginario nel silenzio che c'e'
attraversero' l'immenso che ho davanti a me
ali nel vento per volare non ho
sfidero' nell'aria la forza della mia gravita'
muovero' le braccia aperte nell'infinita' del blu
com'e' lontano il mondo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto intorno a me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
dove si respira liberi
E' la vertigine piu' grande che c'e'
stare qui sospeso a sentire questa vita com'e'
giocoliere di me stesso io volteggero' nel blu
com'e' vicino il cielo visto da quassu'
dimenticando il grande vuoto dentro me
senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
La strada del mio cuore io ritrovero'
in equilibrio fino in fondo arrivero'
da solo dentro il blu
da solo senza mai cadere giu'
mai piu'
Senza mai voltarmi indietro me ne andro' da qui
vedro' sul filo della provvisorieta'
l'equilibrista non si chiede mai cos'e'
la stabilita' vive l'illusione e la realta'
Com'e' diverso il mondo visto da qui

Eros Ramazzotti, 2005.


Una storia che vale

Che cosa ha lei che io non ho
Che cosa ha piu' di me
Sto cercando una ragione, anche se alle volte sai non c'e'
Ero qui, eri qui
ma poi non e' andata sai propio cosi'.
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
nei tuoi occhi che mi stano a guardare, non dimenticare
E' difficile per me imparare a vivere
senza abbandonarmi al mio presente
inaspettatamente senza te.
Ero qui. Eri qui
parlare adesso non ha piu' senso, o forse si'
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare quanto si puo' amare
al tuo nome e alla tua voce pensare senza farmi male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare una storia che vale
ogni minimo particolare, non dimenticare, non dimenticare
eh, eh, eh...
Ero qui
(che cosa ha lei che io non ho)
eri qui
(che cosa ha piu' di me)
sto cercando una ragione parlane adesso
non ha piu' senso o forse si
Per che una vita sola non puo' bastare
per dimenticare come si puo' amare
quanto sole che si puo' attravesare
senza farci male
E una vita sola non puo' bastare
per dimenticare ogni particolare
nei tuoi occhi che mi stanno a guardare,
non dimenticare, una storia che vale
eh, eh, eh...

Laura Pausini, 2001.

L'angolo bordeaux

srijeda, 28.03.2007.

Još jedan prođe dan.... I neka. Bogu hvala. Cijeli dan u školi. Ručak iz McDonald's-a. Grrrr....stižu me sjećanja iz doba srednje škole i trčanja iz gimnazije u glazbenu i obrnuto. Moj ručak je tada koštao 19 kuna: cheesburger, mali pomfri, ketchup i juice. Od 13, cijela četiri roditelja su se ukazala na informacijama. I to samo zato što sam genijalcima danas rekla da su to posljednje informacije u ovoj godini (naravno da nisu, do 24.5. bit će još dva puta). Morala sam to reći jer inače ni ovih četvero ne bi došlo i ja bih bezveze dežurala cijelo poslijepodne u razredu. Inače? Ma sve po starom. Noćas ću spavat s dva jastuka: jednim ispod glave a jednim ispod nogu. Bole me za pop****. Idem brojat ovčice.

srijeda, 21.03.2007.

Aj em bek! Sretna Nova Godina! Sretno Valentinovo! Sretan prvi dan proljeća! I tako, vratih se ja s proljećem, iako su temperature sve samo ne proljetne. Buretina dere i konačno sam jučer prošetala svoj novi šal kojeg sam kupila za Božić (to je zapravo poklon mami od tate i mene, ali kao i sve ostalo, postao je klupski ). No dobro, mnogo je vremena prošlo od mojeg zadnjeg posta. Evo odmah nekih odgovora: nisam se udala i nisam trudna i nisam dala otkaz (iako sam, priznajem, nekoliko puta razmišljala o tome. Posljednji put jučer :D). Došlo je do blog-zasićenja. Sad opet imam volje pisati svoje gluposti ovdje, gdje me gotovo nitko ne čita. Dakle, sve je ok. Pod kontrolom. Stan je u fazi fasadiranja :D. Nakon toga biramo pločice i parket. I onda će nam valjda odobrit kredit koji su nam u siječnju stopirali zbog nekih formalnosti oko imena u predugovoru i elaboratu o etažiranju. Jučer sam kupila peglu, onu profi. Mama je rekla da je ta super, a meni je to jako bitno, s obzirom na to da će ju vjerojatno ona isto koristiti :D. Usisivač imam već skoro godinu dana, već mašina (poklon od Njegove tete) je u garaži a slika koju sam dobila od svojih za rođendan tu je u sobi. Čeka svoj zid u dnevnom boravku. I to je to što se tiče novosti vezanih uz kvadrat našeg doma. Posao? Banana. Spremam se za stručni ispit i šizim. Koje idiotarije. Ali, moram to sredit pa nema koristi od gađenja i snebivanja. Moji maturanti su luđi nego ikad. Buntovnici bez razloga. Bila sam s njima u Rimu pet dana, u veljači. Dovela sam ih kući čitave i na broju. I mogu reći da sam se čak i zabavila . Maturalna zabava je isto tako prošla, i to je bila fakat super večer. Naravno, ja sam plakala dok sam držala mini speech , ali - budimo iskreni - to smo svi i očekivali. Bemti emotivce. Najdraži...dulcis in fundo. :D Eto ga tamo negdje, na sjeveru, u Bremenu. Trijezni se. Danas mu se ženi prijatelj a on je, naravno, kum. Prvo kumstvo ove godine. Ali ne i posljednje. Sutra se vraća. Bogu hvala. Mrzim ovu daljinu iako sam mu nadoplatila sto kuna na mobitel, samo da nema ispriku da mi se nije mogao javiti. Aždaja . Eto, mislim da sam uglavnom popunila sve rupe u memoriji. Ako nisam, učinit ću to naknadno!