02.04.2020., četvrtak
Iz škrinje nezaborava
| Kao rijeka zaborava u nepovrat sjećanja klize daleke otoke proljeće sanja njihove preslike u plavetnilu izmaglice ruše se vali, modrina sna romori buktinja beskrajnog plama u nama još gori od nataloženih godina lomne su kosti, vlasi sijede drhtava ruka ispisuje zavaravanje sebe uspomene, neprocjenjivo blago u škrinji vremena pohranjene uzdrhtalost srca se budi i titraj zvjezdanog oka kad ugleda tebe u grudima srce treperi sva žudnja slila se u snove vječne zauvijek prestaje moje uzavrelo htijenje rastjerajmo izmaglice sjete berimo zajedno godine zrele 
ilustracija: net planeta |
- 10:28 -
Komentari (8)
