nego što je to najtanja paučinasta nit.
Kada pokreneš ruke, one se spletu oko mene
i zapletenu kao u svilenu košuljicu
privuku me k tebi.
Svo sjajno tkanje tad postaje oblik prepuštanja
i spada s mene meko i bešumno
kao baršunaste vrpce.
Ostajem pred tobom gola kao goli žar tvojih očiju
što kida okove mojih narukvica
i otima me naočigled,
još prije nego što za nama ostane samo prazno kameno stubište,
još prije nego što nečiji povici narede da zatvore sve izlaze
i prije nego što se nad pustinjom razlije
prvo rumenilo izlazećeg sunca.
