Manastiri su ukras pravoslavnog hrišćanstva. Raštrkani uzduž i popreko cele Grčke,na planinama,u ravnicama oni prestavljaju središte vere, pobožnosti i spokojstva a takođe i društvenih usluga zajednici koje pružaju kaluđeri i časne sestre posvećeni Bogu koji provode svoje preostale godine u molitvi, neporočnosti i siromaštva.
Prvi hrišćanski pustinjaci i askete su se pojavili krajem trećeg veka.Oni su se posvetili poštovanju Boga i neprekidnoj molitvi na mestima udaljenim od svakodnevnog društva , u pećinama i siromašnim skitovima.Mnogi od ovih ljudi suproveli ostatak života u samoci divljine koje su izabrali.Drugi su otišli u manastire koji su osnovani u međuvremenui živeli sa drugim kaluđerimakao kinoviji, svi učestvujući u Liturgiji, pridružujući se skupa u zajedničkoj molitvi, i primajući Svetu Evharistiju svake nedelje.
Brimožanska služba -Poštovanje Boga -je glavna preokupacija kaluđera i časnih sestara u Grčkim manastia.Život kaluđera se okreće oko Saborne crkve,glavne crkve manastira.Tamo se liturgija izvodiprema uobičajenim kanonimakoji se pažljivo posmatraju.Ovo posmatranje formalnih elemenata čuva pravoslavnu tradiciju i verno oličava instituciju crkve.
Post je objavljen 05.07.2004. u 18:45 sati.